Hem afspiegelen als een dictator of tiran, zou de waarheid iets te veel geweld aandoen. Gedurende de zeven jaar dat Luc Espeel voorzitter was bij SV Roeselare bleek hij veeleer de volksmens, de aimabele man van de zachte hand die een schaduwrol vervulde, constant naar de consensus zocht en andere mensen liever op de voorgrond zag treden. Het liefst liet de zaakvoerder van een bedrijf in metaalverwerking zich in Roeselare omringen door personen die al hun enthousiasme en passie in zijn club pompten: harde werkers, zoals sportief manager Luc Devroe. Na diens vertrek naar Club Brugge konden noch Hans Galjé noch Wim De Coninck de leemte opvullen.
Tot echte frustratie of ontgoocheling leidde dat niet, omdat Espeel, die graag een pintje dronk met de supporter, in zijn entourage steevast mensen bereid vond om de meest uiteenlopende jobs in te vullen. Alleen nam de laatste maanden de ergernis toe in de bestuurskamer, omdat De Coninck – in samenspraak met hoofdtrainer Dirk Geeraerd – carte blanche had gekregen bij het uitstippelen van een transferbeleid. Het werd een zelden geziene schoonmaakoperatie, waarbij de meeste nieuwkomers transfervrij overkwamen of op revanche beluste voetballers waren. Alleen kwam na enkele competitieweken de vaststelling dat er van de zestien getransfereerden slechts drie tot vijf een vaste stek konden afdwingen. Verkeerd gecast of een foute inschatting? De evaluatie zal binnen een paar maanden volgen, wanneer SV Roeselare er al een beter zicht op heeft of het zijn stek in eerste klasse zal kunnen behouden.
Luc Espeel zet heel bewust een stap terug. Dat hij voor alles (huisvesting spelers, reservatie van terreinen) werd opgetrommeld, zorgde voor de nodige stress en een bijna uitgeblust gevoel. Dat mentaal opgebrand zijn overkwam eerder ook Hans Galjé bij Roeselare. Espeel zal alleen nog de maandelijkse vergadering van de raad van bestuur leiden.
Opvolger Antoine ‘Tony’ Van Eeckhout (46), een advocaat die in de voetsporen treedt van zijn vader Albéric en enkele jaren nauw betrokken was bij het uitstippelen van het beleid, maakte meteen kenbaar dat het aantal (buitenlandse) testers in de toekomst beperkt zal worden. De doorstroming van de eigen jeugd – de broers Monteyne en de onfortuinlijke Anthony Van Loo indachtig – wordt primordiaal. Het is alvast een duidelijke aanwijzing over de nieuwe koers. Die steunt op drie pijlers: kennis, kunde en kapitaal.
FRéDéRIC VANHEULE
