Argentijn, geboren op 30 januari 1986 in Mercedes.

1,79 meter – 78 kilo.

Profiel: het vaderhart.

L ucas Biglia: “Samen met m’n drie broers Cristian, Jonathan en Blas, en m’n zus Karina ben ik opgegroeid in Mercedes. Dat is een stadje van 60.000 inwoners. Ik had er een heel normaal leven. Kattenkwaad uithalen was aan mij niet besteed. Ik ging braaf naar school, maakte m’n huiswerk en in m’n vrije tijd ging ik voetballen met m’n vrienden.

“Had ik geen voetbaltalent gehad, dan hadden m’n ouders me waarschijnlijk laten studeren. Die studies zouden dan wel iets te maken moeten hebben met sport: lichamelijke opvoeding of zo. Er zijn nog twee andere sporten die ik graag beoefen: autorijden en tennis. In Argentinië heb ik wel eens een paar auto-ongevallen gehad, maar zonder erg.

“Dat ik geobsedeerd zou zijn door Argentijnse steaks, klopt niet. Het is wel zo dat ik graag vlees eet, maar ik heb normale eetgewoontes. Ook pasta vind ik bijvoorbeeld heel lekker. Waarschijnlijk omdat ik een beetje Italiaans bloed heb: de grootvader van m’n vader was afkomstig van een dorpje in het zuiden van Italië. Of hij een maffioso was? ( grijnst) Dat weet ik niet. Misschien wel …

“Ik heb veel vertrouwen in God. Ik geloof sterk dat Hij het antwoord heeft op alle onrechtvaardigheid in de wereld. Ik denk ook dat wat we vandaag onrecht noemen, dat morgen misschien niet meer is.

“Net als Matías ( Suárez, nvdr) heb ik m’n papa verloren en word ik binnenkort vader. Over de dood van onze vaders praten we niet met mekaar. Dat is te pijnlijk voor ons beiden. Je probeert nare herinneringen toch uit de weg te gaan en aan het positieve te denken. Ik bedoel: mijn papa, van wie ik heel veel hield, werd me ontnomen, maar aan de andere kant krijg ik in mei een grote cadeau terug: een dochtertje.

“Mijn vader was iemand die altijd rechtuit sprak. Hij stond me met raad en daad bij in m’n voetbalcarrière. Hij vond dat als ik voor het voetbal wilde gaan, dat ik dat voor honderd procent moest doen. En dat ik me nooit moest laten leiden door het geld en op lange termijn moest denken. Hij gidste me. Zijn raad zal ik nooit vergeten.

“Hij zei me altijd: ‘Op de dag dat ik er niet meer ben, ga je heel wat dingen beseffen.’ En dat klopt. Pas nu besef ik dat hij in de discussies die we soms hadden, heel vaak gelijk had, terwijl ik dat toen nog niet zag. Ik heb geleerd de dingen vanuit een ander standpunt te bekijken. En ik ben me er nu ook als geen ander van bewust hoe snel het kan gaan in het leven.

“Net als Matías heb ik een T-shirt van m’n papa in m’n locker hangen. Voor elke wedstrijd bedank ik hem voor alles wat hij voor mij gedaan heeft. Ik beloof hem telkens dat ik er alles aan zal doen om de wedstrijd te winnen.

“Er zijn mensen die proberen de rol van mijn papa over te nemen, maar er is niemand die hem kan vervangen.

“Ik wil mijn dochtertje opvoeden zoals mijn vader mij grootgebracht heeft. Haar de juiste weg tonen, maar zonder me op te dringen. Zij moet zelf alle belangrijke beslissingen in haar leven nemen. Ook als het in mijn ogen een foute beslissing is. Ik zal haar proberen te gidsen, maar zij kiest. Als ze een fout maakt, kan ze er alleen maar van leren.

“Mijn vriendin en ik weten nog niet goed hoe we haar gaan noemen, maar de naam Alegra maakt veel kans ( ‘alegra’ is een Spaans bijvoeglijk naamwoord en betekent ‘vrolijk, opgewekt’, nvdr).” S

door steve van herpe