Je bent pas getrouwd.

Op 1 juni in Praag, waar we beiden geboren zijn. Het is een mooie datum. En gemakkelijk om te onthouden, want je weet nooit, over tien jaar… ( lacht). We kennen elkaar drieënhalf jaar, de voorbereidingen op het huwelijk hebben tien maanden in beslag genomen. We zijn voor de kerk getrouwd, Klara ging in het wit gekleed. Ik moet toegeven dat we nooit naar de kerk gaan, maar de ceremonie in de kerk is zoveel mooier. Nadien hebben we dertig mensen op het banket uitgenodigd. In Tsjechië inviteren ze voor een trouwfeest alleen de naaste familie en de echte vrienden. De kennissen komen naar de kerk.

Hoe hebben jullie elkaar leren kennen ?

In een discotheek. Klara kende mijn broer. Die is één jaar ouder dan ik. Ik spreek nu over januari 1998. Ze beviel me meteen : ze is mooi en sympathiek. Als profvoetballer heb je het niet altijd gemakkelijk. De meisjes zitten bij bosjes achter je aan omdat ze denken dat je rijk bent. Klara daarentegen was helemaal niet in geld geïnteresseerd.

Ze heeft je leven veranderd.

Ze heeft me erg geholpen, omdat ik altijd zo negatief ben. Klara geeft me moed en ze helpt me de dingen te relativeren. Ze komt naar alle wedstrijden kijken en achteraf praten we daarover – ik moet zeggen dat ze er wel iets van kent. Toen ik alleen was, woelde ik alle problemen in mijn hoofd tien keer om, zodat ze nog groter werden. Soms ben ik slecht gehumeurd, maar ze begrijpt dat. Ik heb het ook niet altijd gemakkelijk gehad. Ik was zeventien jaar toen ik bij Anderlecht belandde; eigenlijk was ik nog een kind. Ik woonde in een gebouw met de andere jonge buitenlandse spelers. Het gevolg was dat ik geen privéleven had. Het leek net een internaat. Gelukkig ben ik op achttienjarige leeftijd naar een flat verhuisd. En nadien is Klara in mijn leven gekomen.

Maar ze wilde wel haar humaniora afwerken.

Een diploma hebben is in het leven zeer belangrijk. Om de drie maanden bracht ze een week met mij door. Ze wendde dan voor dat ze ziek was om de lessen te kunnen verzaken. In 1999 heeft ze haar studies voltooid. Zelf heb ik bij Anderlecht aangedrongen om mijn studies af te mogen maken. Om de drie maanden keerde ik naar Tsjechië terug, deed dan examens, volgde drie, vier lessen per dag en nam de cursussen mee naar België om me op de volgende examens voor te bereiden.

Vind je het belangrijk om te trouwen ?

Zeker. Zonder vrouw zou ik de neiging hebben om weer uit te gaan. Klara brengt evenwicht in mijn leven. En zij heeft die trouwpapieren nodig. Voor we getrouwd waren, moest ze telkens een visum voor drie maanden aanvragen en nadien naar Tsjechië terugkeren. Eén keer werd ze zelfs aangehouden en samen met prostituees opgesloten in een kamer : de douanier beweerde dat de foto op haar paspoort niet klopte. Ze is toen wenend teruggekeerd.

En wat zijn jullie plannen nu ?

Een huis kopen en daar meubels voor aanschaffen, al zal dat in het begin summier zijn. In Praag logeren we bij de ouders van Klara. Het is een groot huis, maar haar broer woont er ook en die is getrouwd en heeft een gezin, dus is er toch plaatsgebrek. Als Tsjechen geld hebben, kopen ze meestal een dikke auto, maar ik wil eerst een dak boven mijn hoofd.

Is het leven in Tsjechië anders dan in België ?

Belgen hebben meer geld, maar ik vind het leven in Tsjechië moderner. De metro in Praag, bijvoorbeeld : die is tien keer beter dan die in Brussel. In Brussel durf ik de metro gewoon niet nemen. Ik vind het leven in België ook duur. In Tsjechië kan je voor tweehonderd frank al een behoorlijke maaltijd krijgen. Maar het spreekt voor zich dat de Tsjechen veel minder verdienen dan de Belgen.