Het Plan Jan. Wij hebben het, met enige vertraging, over de revolutionaire hervorming van de Koninklijke Belgische Voetbalbond, zoals ze vorig weekend werd aangekondigd door voorzitter Jan Peeters. Nog eens bestudeerd in de kranten en zelfde conclusie getrokken als zaterdag : briljant. Zelden is in het Belgische voetbal een plan bedacht, dat in zijn eenvoud en duidelijkheid zo sterk is als dat van Jan Peeters. Sectie betaald voetbal met twee afdelingen van veertien clubs. Goed. Vanaf derde klasse een Liga Nord en een Liga Sud. Bravo. Uiteraard krijg je dan tegenwind van Frans Meulemans namens de liga derde klasse, of namens de liga tweede klasse zo Racing Mechelen toevallig weer eens gepromoveerd is, maar dat zijn van die onafwendbaarheden in het leven waarbij een mens zich dient neer te leggen.
Verder gaat Peeters de reglementen vereenvoudigen (buitenspel wordt afgeschaft en er wordt afgefloten na negentig minuten in plaats van wanneer de scheidsrechter zin heeft), de bondsstructuur ontvetten, de samenstelling van het Uitvoerend Comité drastisch wijzigen, de bondsrechtspraak verfijnen (René Verstringhe, advocaat Hells’Angels, wordt ere-procureur-generaal), en het jeugdcentrum in Tubize concreet realiseren.
Wij zien niet in wat je tegen dit plan kan hebben. Maar wij hebben geleerd om met het vormen van onze mening te wachten tot wij die van Çois Colin hebben gelezen. En jawel hoor : “Ernstig en hopeloos”, de kop van zijn commentaar laat al geen ruimte voor twijfel. Wij hebben eens gedurende een maand of drie de koppen boven die editoriaals van de Çois bijgehouden en achter elkaar geplakt : het ultieme woordenboek van het pessimisme ! Alle mogelijke redenen tot zelfmoord. Pas op, Çois heeft altijd gelijk. Wij zeggen het er maar voor alle duidelijkheid bij : Çois is en blijft de beste sportjournalist van het land. Samen met Jacques Sys. En Dirk Deferme. En wiens brood eten wij nog zoal ? Maar van enig optimisme in verband met ons voetbal kan je Colin niet beschuldigen. “Ronduit teleurstellend.” “Niets concreets.” “Laatste hoop weg.” “Er komt niks van.” Wij doen een kleine greep uit zijn evaluatie van het Plan Jan.
“Er is maar één oplossing”, biedt Çois onverwacht een uitweg. “Een task force van onafhankelijke mensen die enkel rekening houdt met het algemeen belang en beslissingen kan doordrukken.” Alleen, zo tempert hij meteen zijn eigen ongepaste enthousiasme, wie zal in die Task Force zitten ? “Gij begot”, zo roepen wij dan weer viva voce. Daarover kan toch geen discussie zijn ? Çois moet de consequenties van al zijn onheilstijdingen nemen, en zelf ons voetbal redden. Het is tijd voor definitieve keuzes : het Plan Jan of de Choix Çois.
In de computer stiekem gaan kijken naar wat Jacques Sys in zijn ‘Intro’ geschreven heeft. Meer dan de kop hoeven we niet te lezen : “Een maat voor niets.” Hij ook al.
