Enkele keren per jaar ruilt Karl Vannieuwkerke zijn zitje op de koersmotor in voor een commentaarhok naast het tenniscourt. Deze en volgende week brengt hij verslag uit van de gebeurtenissen op en naast de gravel van Roland Garros.
Maandag 24 mei
Het is iets voorbij 9 uur als we met de wagen het 7 hectaren grote tenniscomplex binnenrijden. De controle is opvallend streng. De kofferbak moet open, twee security-agenten kijken met spiegels of er onder de wagen geen verdachte pakketten zijn aangebracht. Onze parkeerkaart geeft recht op een plaatsje onder de Suzanne Lenglen, baan waar bijna 10.000 toeschouwers op kunnen. Een extra controle lijkt me dan ook niet onlogisch. In de parkeergarage trekt een jonge kerel mijn aandacht. Surferstype, geblondeerd haar in piekjes, naast hem twee vrouwen waarvoor in menig huwelijk brokken gemaakt zouden worden. Ik ken hem niet. ‘Mr Nobody zal in het uitgaansleven van Biarritz al wel eens gepocht hebben dat hij goed tennis kan spelen en profiteert van zijn vluchtige passage op Roland Garros om zich te laten omringen door vrouwelijk schoon’, schiet me door het hoofd. Ik besteed er verder geen aandacht aan.
Bijna vier uur later worden we wakker geschud. Justine Henin heeft net Sandrine Testud geklopt op le court central als de speaker de tweede wedstrijd van de dag aankondigt : ‘Chers spectateurs, il est le numéro trente en France… blablabla…. Jérome Haehnel !’ ( Applaus.) Och god, daar heb je hem. Onze surfer ! Benieuwd wat hij zijn vrouwen straks zal vertellen als hij hier is weggeblazen door Andre Agassi. Twee uur later moeten we onze mening herzien. Jerommeke heeft voor de eerste grote verrassing van dit toernooi gezorgd. Als kwalificatiespeler Agassi geklopt in drie sets (6/4 7/6 6/3). Parijs onthaalt een nieuwe ster. Jérome Haehnel is de volgende uren niet meer van France Télévision weg te branden. Wedden dat hij woensdag voor zijn tweede wedstrijd vier vrouwen meebrengt… en verliest van zijn landgenoot Michael Llodra !
Dinsdag 25 mei
Grillige estheet, woelwater, artiest. Xavier Malisse is een lieve jongen, te lief om aan de top te komen. Op een tennisterrein voortdurend met zichzelf in de knoop, maar al te vaak met een droevige oogopslag. Ernaast (en dat is echt waar) de minzaamheid zelve. Moet wel voortdurend verse lucht snuiven. Verandert van coach als een normaal mens van ondergoed. Philippe Dehaes is de nieuwste. Malisse moet het in de eerste ronde opnemen tegen het nummer 7 van de wereld, de Duitser Rainer Schüttler. “Kansloos”, is het oordeel van Filip Dewulf in een Belgische krant. Dewulf is een specialist (in 1997 hier halve finale gespeeld tegen Gustavo Kuerten) en net als Malisse een schitterende kerel. Helaas is ook voor Filip de mens en tennisspeler Malisse ondoorgrondelijk. Hij kleedt de Duitser op baan 1 vakkundig uit, klopt hem in straight sets. Stuntwerk voor het oog van een paar duizend Vlamingen, want de voertaal in de eerste week aan de Porte d’Auteuil is traditioneel Nederlands.
Een greep uit de uitspraken van Malisse tijdens zijn uitstekende eerste wedstrijd (in een gekuiste versie) : ‘Maar jongen toch, ik kan nie tennissen !’, ‘Klote !’, ‘Wat sta je hier te doen, waar ben je toch mee bezig ?’, ‘Godverdomme’… Het kan dus nog veel beter. Als hij overmorgen en de dagen nadien nog wat groeit, wint Malisse over twaalf dagen Roland Garros. Wat van de bijna 48-jarige Martina Navratilova niet gezegd kan worden. ‘Papa en mama hebben ferm overdreven !’We proberen de gedachten van Gisela Dulko te lezen. De Argentijnse heeft Navratilova net 6-1 en 6-3 gegeven. Dulko is te jong om echt te weten hoe goed Navratilova ooit wel geweest is. Zal dus van horen zeggen zijn.
Martina had zelf een wild card gevraagd en uiteraard gekregen. Wat een idee. Als zou Eddy Merckx nog eens de Ronde van Frankrijk willen rijden. De tribunes afgeladen vol, zelfs de persbox te klein, nostalgie in de lucht. Het gros van de aanwezigen meent te weten dat Navratilova een kans heeft. Maar het ouderwetse trainingsjasje van de opwarming laat weinig goeds vermoeden. Twintig jaar terug in de tijd. En ook haar tennis is achterhaald. Pijnlijk traag, te traag om zelfs één van de traagste speelsters van de nieuwe generatie te bedreigen. Navratilova is kansloos. Op de persconferentie nadien klinkt ze desalnietemin strijdvaardig : ‘Ik denk dat jullie een andere wedstrijd gezien hebben. Voor hetzelfde geld stond ik 4-3 voor in de eerste set en kon ik winnen !’ Niet meer doen, Martina ! Gelukkig is er meer nodig om een icoon neer te halen.
Woensdag 26 mei
Zelfverzekerd zijn is een deugd, een talent voor een topsporter. Té zelfverzekerd zijn een ramp. Je kan het Justine Henin nauwelijks verwijten. Ons, journalisten, wel. Vanmorgen de routine van elke dag tijdens de eerste week van een grandslamtoernooi afgewerkt. Kranten kopen, informatiepakket oppikken, babbeltje met paar collega’s. De matchvoorbereiding van altijd. Het eerste wat je daarbij doet, is kijken tegen wie Justine of Kim in de volgende ronde zullen spelen. Dat wordt dus de Chinese Jie Zheng. Who the f*** ? Juist, Paola Suarez nog een ronde verder. En dan Nadia Petrova in de kwartfinale, Amelie Mauresmo in halve en een Williamszus op zaterdag 5 juni. Noem het blindelings vertrouwen in de kwaliteiten van onze meisjes of gewoon hoogmoed.
Toen we in het begin naar een grandslamtoernooi kwamen en er nog geen Belgen aan de top stonden, werden we nauwelijks aangekeken, laat staan aangesproken door buitenlandse commentatoren. Onze cabine bevond zich op de bovenste etage in een uithoekje van het stadion. In de loop der jaren zijn we een verdieping gezakt, netjes naar het midden opgeschoven. We zitten nu tussen de grote mensen : ARD, ZDF, NHK (Japan), RAI… Het enige verschil is dat zij hier met een ploeg van tachtig man zijn, wij met acht. Onderscheid moet er zijn.
De jongste jaren worden we dus vaker aangesproken door een buitenlandse collega. Een weetje over het nummer één of twee van de wereld is altijd welkom. Vaak ontstaat er ook een gezellige competitie tussen de televisiemensen van de verschillende landen. Beetje jennen, spielerei. Ik moet er geen tekening bij maken dat we op die manier met Kim en Justine al veel leuke momenten hebben meegemaakt.
Hier in Parijs zit rechts van ons de grootste eikel (vergeeft u mij, misschien denkt hij van mij ondertussen net hetzelfde) van alle commentatoren. Een Italiaan van een een jaar of vijftig. Pastabuik, cowboyboots en altijd dikke havanna tussen duim en wijsvinger. Komt daarbij nog eens een grote muil. Zegt alleen goeiendag als hij iets nodig heeft. Het zal u niks verbazen dat we tijdens de match van Henin tegen de Italiaanse Tatiana Garbin netjes achteruit zijn blijven zitten, zijn blik angstvallig gemeden hebben en ons afgesloten hebben voor de orgie die naast ons plaatsvond. Als Carl Maes of Steven Martens het niet eens doen, dan zal ik het zijn die hem een dikke vette muilpeer verkoop. Henin ligt er dus uit. Het enige voordeel daaraan is dat we hier de tweede week met rust zullen worden gelaten.
PS : Michael Llodra -Jérome Haehnel : 6/3 6/2 3/6 6/1. Biarritz, Jérome is op komst !
Donderdag 27 mei
Veel Belgen op en naast de baan vandaag. Bij het naar hier komen een wandeling gemaakt langs de Avenue d’Auteuil. Plaats waar alle toeschouwers langskomen op zoek naar de juiste ingangspoort. Heel vaak zijn ze zelfs nog op zoek naar tickets, want zo simpel om daar als Belg langs de officiële weg aan te komen is dat niet meer. We observeren een koppeltje, uit Londerzeel zou later blijken. Belgische vlag om de schouders, driekleurige buishoed op het hoofd. Gilles Elseneer, Christophe Rochus en Xavier Malisse spelen. En dat willen ze niet missen. Voor wie tegenwoordig de zwarte markt afschuimt, zijn het harde tijden. De marchands weten ook wel dat Roland Garros voor de meeste Belgen het enige min of meer bereikbare grandslamtoernooi is. Wie op één van de drie topbanen wil, mag vandaag rekenen op minimaal 100, maximaal 400 euro per persoon.
Gelukkig voor het koppel uit Londerzeel spelen Malisse, Rochus en Elseneer op bijbanen. Met een ticket voor de ‘annexen’ kunnen ze het vandaag redden. Normale prijs : 18 euro, zwarte marktprijs : 50 euro. Maal twee : 100 euro. Met spijs en drank zullen ze toch snel 150 euro uitgeven.
Vrijdag 28 mei
Maria Sharapova : 17 jaar, blond, 1,83 m, 59kg, Russisch en model bij een Amerikaans bureau. Hebben we niet gelezen in een Parijs advertentiekrantje, maar in de gids van het vrouwentennis. Het had vandaag onze ideale date kunnen zijn. Wishful thinking. Sharapova is nu al onbereikbaar. Ze wint makkelijk van haar veel minder aantrekkelijke landgenote Vera Zvonareva, vorig jaar nog de killer van Venus Williams in Parijs. We reserveren voor Sharapova volgende dinsdag, dag van de kwartfinales bij de vrouwen, in onze agenda… euh… dagboek.
Zaterdag 29 mei
Brazilië is het land van het voetbal, maar niet alleen van het voetbal. Brazilië is het land van de passie, het carnaval, de samba, de caipirinha, Aagje Van Walleghem en van Gustavo Kuerten. Schitterende kerel, geen kapsones, past niet echt in dit wereldje van vooral haantjes. Guga is net als Filip Dewulf verlekkerd op een voetbal, dweept met Edson Arrantes do Nascimento, Pélé. Zijn vader stierf aan een hartaanval op een tennisbaan, boven in een scheidsrechterstoel. Ons eerste contact met Kuerten dateert van 1998. Mijn eerste Roland Garros. Zijn tweede. Hij had zijn eerste een jaar eerder gewonnen. Wat mij niet zal overkomen. Bij zijn inwijding in het grandslamtennis wordt een journalist door de WTA (vrouwen) en de ATP (mannen) beleefd maar kordaat ingepeperd dat het not done is om een speelster of speler zonder hun toestemming aan te spreken voor een interview. Ze huiveren bij de gedachte dat ze de controle kunnen kwijtraken, dat iemand een boekje zou opendoen dat voor hen beter gesloten blijft.
Gewoon van in het wielerwereldje te vertoeven – en met de meest toegankelijke en vriendelijkste atleten ter wereld om te gaan – willen we het toch maar eens proberen. Kuerten komt geflankeerd door twee gorilla’s van een oefenbaan als we hem even aan de mouw trekken. ‘Guga, two minutes ? A few questions ?’De bodyguards sommeren hem om door te stappen. Wat hij ook doet. Op het moment dat ik me al verzoen met zijn njet draait de Braziliaan zich om en lacht vriendelijk in mijn richting. ‘ I’m all yours.‘
Zelden zo genoten van een interview. Kuerten de vriendelijkheid zelve, naast hem twee zenuwachtig dansende kleerkasten, Louis XVIes meen ik gezien te hebben. We ervaren het als een persoonlijk succesje op de orde, maar worden ook snel aan de orde van elke journalistendag herinnerd. Een telefoontje naar het journaal leert ons dat er geen interesse is voor een interview met de titelverdediger op Roland Garros, geen plaats in het nieuws van 19 uur. Discussiëren helpt niet. De dienstdoende eindredacteur van de algemene redactie wil alleen zeilen in zijn sporthoofdstukken. Dwaas ! Maar so be it. Kuerten krijgt ook in 2004 de prix orange, die van de sympathiekste speler, toegekend door de aanwezige journalisten. We zijn maar wat blij dat hij vandaag ’s werelds nummer één, Roger Federer, klopt in drie sets. Er is ook tijdens de tweede week van het toernooi nog een reden om te dansen.
Zondag 30 mei
Xavier Malisse redt de start van Sporza ! Laten we er maar geen doekjes om winden. De uitschakeling van Justine Henin-Hardenne vorige dinsdag was een domper voor de hele ploeg bezig met de programma’s van de eerste Sporzaweek. En die hebben hoofdzakelijk met tennis te maken. Live tennis overdag, een praatprogramma vanop de Champs Elysees ’s avonds. Zonder Belgen kon dat ook, maar dezelfde impact zou dat dan wel niet gehad hebben. Malisse is gisteravond bij een 2-1- achterstand in de sets en 5-5 in de vierde tegen oud-winnaar Albert Costa naar binnen gestuurd wegens de duisternis.
Met een bang hart doorworstelen we zijn opwarming, met de ogen af en toe afgewend kijken we naar het vervolg van zijn wedstrijd. Ook in de zeventien games die volgen, zit Malisse op zijn bekende rollercoaster. Soms briljant, soms totaal weg. Dat hij een 3-5-achterstand in de vijfde set wegwerkt, maakt het nog mooier. We vieren alsof hij de finale wint ! De NOS zal amper een paar minuten later de laatste paar games met Belgische commentaar al opvragen. Die kans om in Studio Sport het beeld van die gekke Belgen nog wat te verstevigen mogen ze niet laten voorbijgaan. Beschaamd voor te veel enthousiasme ? Een beetje. Fier ? Vooral. Op Xavier Malisse. Heeft Costa horendol gemaakt en is zelf overeind gebleven. Hij wordt groot. Slechts één vloek gehoord tijdens zijn match : ‘ Puta !’ Groeien en blijven winnen tot volgende zondag. Het kan. Maar dezelfde fout als bij Henin maken we niet meer. Morgen Lleyton Hewitt en wat daarna gebeurt, zien we wel…
Karl Vannieuwkerke
Hier in Parijs zit rechts van ons de grootste eikel van alle commentatoren.
De uitschakeling van Justine Henin-Hardenne was een domper voor de hele ploeg.
