In amper twee jaar is Henry Onyekuru uitgegroeid van nobele onbekende bij de beloften van Eupen tot de nieuwe attractie van Anderlecht. Portret van een Nigeriaans straatvoetballertje dat in de voetsporen wil treden van zijn idool Thierry Henry.
Het hart van de Nigeriaanse voetbalfan bloedt. Al jaren ligt het Lagos National Stadium, ooit hét symbool van de oppermachtige Super Eagles, te verloederen in de volkswijken van Yaba. De laatste interland van Nigeria dateert er al van 2004: toen kreeg het stadion de LG Cup over de vloer, een banaal exhibitietoernooi georganiseerd door de Zuid-Koreaanse elektronicagigant LG Electronics. Ruim tien jaar later is het multifunctionele sportcomplex – naast een voetbalstadion huisvest het een olympisch zwembad en infrastructuur voor basketbal, volleybal, tafeltennis, worstelen en boksen – overgeleverd aan krakers en hangjongeren die het als uitvalsbasis gebruiken om georkestreerde raids uit te voeren op burgers. Sporadisch doet de vervallen arena ook dienst voor religieuze evenementen.
Henry Onyekuru heeft met zijn eigen ogen het stadion zien aftakelen. Hij voetbalt tot bij de U14 in de schaduw van het bouwwerk in de NFF Weekend Soccer Footbal Academy van de Nigeriaanse ex-international Paul Hamilton. In 2010 strijkt een prospectieteam van het Qatarese Aspire neer in het land: ze zijn op speurtocht naar talent om hun academies te vullen. Duizenden dertienjarigen worden getest en Onyekuru, toen niet meer dan een ordinair straatvoetballertje, is een van de twintig jongens die eruit worden geplukt. ‘Ik was een van de geluksvogels’, vertelde Onyekuru begin januari aan een Nigeriaans medium. ‘Toen ik nog in Nigeria zat, stelde ik mij constant dezelfde vraag: zal ik ooit een kans krijgen om profvoetballer te worden? Het knaagde aan mijn gemoedstoestand. Ik ben er goddank niet aan kapot gegaan.’
Droombestemming
Aspire geeft Onyekuru een contract van vijf jaar, zijn familie krijgt een toelage van 5000 dollar. Voor de Qatarese wereldveroveraars is dat niet meer dan een aalmoesje. In het Aspire Football Dreams Project in Senegal, een satellietacademie in Dakar, krijgt Onyekuru bovendien gratis huisvesting, eten en onderwijs. Binnen de muren van de academie worden hem al heel vroeg uitzonderlijke capaciteiten toegeschreven. ‘We noemden hem the wonderkid‘, aldus George Odeni, landgenoot en de voorbije twee jaar ploegmaat van Onyekuru bij Eupen. ‘Wat hij nu toont, kon hij vroeger al. Alles wat hij doet, ziet er zó makkelijk uit. Sommige mensen worden nu eenmaal met een surplus aan talent geboren.’
Tussen zijn zestien en achttien jaar wordt hij opgemerkt door de scouts van Aspire die beslissen wie de oversteek mag maken naar Europa. Ze pikken er meestal een vijftal spelers uit, van wie ze denken dat ze de grootste kans maken om te slagen op het oude continent. Een van die scouts is Jordi Condom. Tijdens een voorbereidingsmatch op het vermaarde MIC-jeugdtoernooi van Barcelona raakt de Spanjaard gecharmeerd door Onyekuru. ‘De directeur van de academie in Senegal kon niet zwijgen over Henry. Hij had mij verwittigd dat hij een ventje in voorraad had dat alles kapot zou spelen in Europa’, vertelt Condom, aan zijn derde seizoen toe als hoofdtrainer van Eupen. ‘Een paar ex-collega’s van La Masía kregen maar één woord over hun lippen om Henry te omschrijven: sensacional! Bij de U17 zag ik hem voor het eerst. Zijn snelheid was fenomenaal, maar ik had mijn twijfels over zijn fysieke capaciteiten. Zijn lichaam stelde niet veel voor. Ik vroeg mij dus af of hij zou kunnen aarden in de Belgische competitie, waar hij vaak tegen twee beren van venten zou staan.’
Het gestel van de frêle Nigeriaan is nog niet klaar voor het ruwe voetbal in tweede klasse. Maar in juni 2015 meldt Onyekuru zich samen met zijn maatje Eric Ocansey aan de Kehrweg in Eupen. Voor elke aspirant-voetballer van Aspire is de Duitstalige gemeente zowaar een droombestemming, het is de toegangspoort tot de Premier League en de andere Europese topcompetities. Het vijandige decor – de overvloedige regenval en de naar Afrikaanse normen frisse zomers – neemt Onyekuru er maar bij. Bij de beloften van Eupen laat hij zich meteen opmerken. ‘Zijn eerste wedstrijd was een openbaring’, zegt Egide Forthomme, tot vorig seizoen coach van de beloftenploeg en intussen videoanalist bij de A-ploeg. ‘We speelden een bekermatch tegen Virton en bij de rust stonden we 1-4 voor. Henry had een doelpunt gemaakt en twee assists gegeven. Hij heeft de verdediging van Virton toen een paar keer uit elkaar gereten. Die arme gasten hebben geen moment kunnen uitblazen. Zijn prestatie was zo buitenaards dat ik tijdens de rust mijn pet heb afgenomen. Ik heb hem toen gezegd: chapeau.’
Immuniteit
`De aanpassingsperiode van Onye gaat geruisloos voorbij. Vooral dankzij de aanwezigheid van een heterogene Afrikaanse kolonie in de Eupense kleedkamer. Hij is niet weg te slaan van zijn boezemvriend Odeni, die ook afkomstig is uit Zuid-Nigeria. ‘We woonden op drie minuten wandelen van elkaar en hij kwam bij mij langs om Nigeriaans te eten. Hij was de enige jongen van de familie en had dus geen verstand van koken. Thuis werd hij op zijn wenken bediend door zijn zussen. Ik nam een beetje hun rol over en stond dus dikwijls achter het fornuis. Man, wat kan hij vreten! En hij komt geen gram bij. Ik noem hem lepa. In zijn dialect, het Yoruba, betekent dat mager. Zelfs zijn zussen zien er breder uit dan hij.’
In de eerste helft van het seizoen 2015/16 wordt de kleine Onyekuru nog genegeerd door Condom, na de winterstop redt hij het vel van zijn coach met twee late doelpunten tegen KSK Heist op speeldag 25. Hij geeft tot eenieders verbazing blijk van een ongelooflijke cool. ‘Spelers van de Aspire Academy komen uit een omgeving waarin het competitie-element afwezig is’, weet Condom. ‘Ze spelen toernooien en oefenmatchen, meer niet. Hier krijgen ze plots te maken met onbekende factoren: de druk om te winnen, premies, de stress van degradatievoetbal, het gejoel van supporters en de media die er bovenop zitten. Henry trekt zich daar niets van aan. Hij is immuun voor zaken van buitenaf.’
Onyekuru bulkt van zelfvertrouwen. Tijdens zijn voorstelling bij Everton laat hij zonder schroom weten dat hij zo snel mogelijk naast Wayne Rooney wil voetballen. ‘Dat soort uitspraken is eigen aan Henry’, lacht ex-ploegmaat Diawandou Diagné. ‘Vorig seizoen kregen we van een journalist de vraag wat het doel was van Eupen. Iedereen antwoordde hetzelfde: het behoud verzekeren. Henry zei doodleuk dat Eupen voor de Champions League moest gaan. In de kleedkamer hebben we hem uitgelachen. ‘Jij wilt dus Champions League spelen?’En wie zal volgend komend seizoen op het kampioenenbal te zien zijn… Bevestigt hij bij Anderlecht, dan zal Ronald Koeman hem volgend seizoen zeker een kans geven bij Everton.’
Ego strelen
Met zijn verschroeiende versnelling, zijn geliefkoosde wapen om tegenstanders te versuffen, is hij de geknipte aanvaller voor de Premier League. En in tegenstelling tot andere sprintbommen krijgt hij op volle snelheid geen ruzie met de bal. Forthomme: ‘Herinner je je zijn doelpunt tegen Club Brugge in de beker? Je moet het maar doen: de helft van het veld aflopen en tussendoor je visitekaartje overhandigen aan de verdedigers. Dat was een sterk staaltje van snelheid en beheersing. Hij kan bovendien een man dribbelen met beide voeten. Als je alles optelt, moet hij ooit in de buurt kunnen komen van een Pierre-Emerick Aubameyang. Voor mij is dat hét prototype van de moderne aanvaller.’
Op training bij Eupen gebeurt het weleens dat hij ploegmaats de stuipen op het lijf jaagt als hij recht op hen af stormt. ‘Ik heb niet snel schrik, maar op training moest hij niet in mijn buurt komen’, lacht Odeni. ‘Je weet nooit wat hij zal doen: naar binnen gaan, de buitenkant opzoeken, de bal een paar meters vooruit duwen en er zelf achter lopen… Hij valt gewoon moeilijk af te stoppen in een één-tegen-éénsituatie. Je moet hem met twee spelers afblokken of hem geen centimeter loslaten. Hij zal de ruimte, hoe klein ook, tegen jou gebruiken.’
Zijn ex-trainer Forthomme herinnert zich dat je Onyekuru’s ego moet strelen om iets van hem gedaan te krijgen. ‘Ik ontdekte snel dat Henry streken had van een vedette in wording’, lacht hij. ‘Bij Eupen ging hij te vaak de individuele toer op. Maar hoe hoger hij zal opklimmen in de voetbalhiërarchie, hoe meer hij zal beseffen dat hij zijn ploegmaats nodig heeft. Wat ik van hem gezien heb in zijn eerste match voor Anderlecht, doet het beste vermoeden. Hij heeft zich vlot in het collectief geïntegreerd, maar op tactisch vlak heeft René Weiler nog wat schaafwerk.’ De voorbije twee seizoenen moest vooral Condom zijn Nigeriaanse speelvogel aan het verstand brengen dat hij ook defensieve plichten had. ‘Hij heeft ons ooit bijna een zege gekost omdat hij niet op tijd was teruggezakt om de rechtsachter af te stoppen. Wij hebben de bal gelukkig kunnen recupereren en op de tegenaanval scoorde hij zelfs. Luis García werd soms knettergek van Henry. Van op de bank kon je hem horen roepen op Henry: ‘Wij werken voor jou, makker, dus doe jij hetzelfde voor ons!’ Henry heeft begrepen dat hij zich soms ook moet opofferen voor de ploeg.’
Voldoening
De weg naar de top is dus nog lang voor Onyekuru. Maar wie op zijn negentiende een ploeg uit de gevarenzone kan houden, is een kanjer in wording. Twee jaar geleden moest hij het met de beloften van Eupen nog opnemen tegen ploegen als Deinze en Coxyde. Intussen heeft hij een droomtransfer naar Everton gerealiseerd en mag hij zich sinds zijn invalbeurt in juni tegen Togo Nigeriaans international noemen. ‘Ik vind niet dat het te hard gaat voor Henry’, zegt Condom. ‘In grote lijnen willen clubs verdedigers met ervaring en zoeken ze jonge offensieve krachten met veel spontaniteit. Een aanvaller mag niet te machinaal spelen, hij moet creatief zijn en het verschil maken. Om een wedstrijd open te breken heb je dus een type-Onyekuru nodig: iemand die met de bal aan de voet kan versnellen en iets kan verzinnen.’ Anderhalve week geleden tegen Oostende toonde Onyekuru dat hij een stadion kan begeesteren. ‘Zijn afwerking blijft wel een probleem’, klinkt het bij Forthomme. ‘Met meer koelbloedigheid voor doel had hij er vorig seizoen minstens 30 kunnen maken.’
Onlangs vertelde Onyekuru aan een krant wat hem vandaag de grootste voldoening zou geven: ‘Binnenkort komen mijn ouders naar België. Ik hoop dat hun bezoek samenvalt met een thuismatch in de Champions League, maar ik ben vooral blij dat ze komen. Sinds ik in Europa voetbal, zagen mijn vader en moeder me nog nooit live aan het werk.’
DOOR ALAIN ELIASY – FOTO BELGAIMAGE
‘Bevestigt hij bij Anderlecht, dan zal Ronald Koeman hem volgend seizoen zeker een kans geven bij Everton.’ Diawandou Diagné
