Ronny Van Geneugden volgt Hugo Broos op als hoofdtrainer van RC Genk. Dat hij na dit seizoen weer een stap terug zet naar de beloften, is nagenoeg uitgesloten. Van Geneugden is ambitieus. En goed, wordt gezegd.

Het persbericht dat za- terdagmorgen uit de Cristal Arena vertrok, was vooral spannend tussen de lijnen. “Huidig beloftetrainer Ronny Van Geneugden zal vanaf heden als interim-coach het hoofdtrainerschap waarnemen”, klonk het na de verwachte mededeling dat RC Genk en Hugo Broos hadden beslist om uit elkaar te gaan. Geen woord over hulptrainer Pierre Denier.

Daarmee is duidelijk dat Genk voluit kiest voor Van Geneugden, die over Denier van de beloften naar de A-ploeg wordt doorgeschoven. Vier jaar geleden was de hiërarchie nog anders. Na het ontslag van Sef Vergoossen, in april 2004, nam Van Geneugden ook al over. Op papier als assistent van Denier, maar in werkelijkheid als de man die de touwtjes toen al stevig in handen hield. Van de zes resterende wedstrijden won het trainersduo er vijf. Slechts één ging verloren, uitgerekend uit tegen Anderlecht, dit weekend opnieuw de tegenstander.

De ambities van Van Geneugden zijn geen geheim. Na het vertrek van René Vandereycken was het al de bedoeling om hem in de werking van de A-kern in te schakelen. Vooral wegens de prioriteit van de club om jonge spelers te laten doorstromen, maar ook omdat Van Geneugden daar zelf op aanstuurde. Broos, pas begonnen aan zijn eerste seizoen in Limburg, blokte het plan af. Hij zag er meer een bedreiging in dan een versterking van zijn staf.

Herpakt onder Reynders

Van Geneugden is bezig aan zijn vijfde seizoen in Genk. Nadat hij op 33-jarige leeftijd zijn spelerscarrière afsloot in de tweede klasse bij Verboedering Geel, debuteerde hij gedurende enkele maanden als trainer bij derdeklasser Veldwezelt. Daarna engageerde Genk hem als beloftetrainer en technisch coördinator. Tevens betrok het hem bij zijn project ‘Genker Jeugd Voetbal’, waarin het nauw ging samenwerken met de Genkse provinciale clubs.

Bij Genk keerde Van Geneugden terug naar de plek waar het allemaal begon. De technisch verfijnde, linksvoetige middenvelder begon zijn loopbaan bij Thor Waterschei, een van de twee clubs waaruit in 1988 RC Genk ontstond. Omdat er voor hem geen plaats meer was bij de fusieclub, vertrok hij naar RKC Waalwijk. Daarna kwam hij achtereenvolgens uit voor Antwerp, Lommel, Germinal Ekeren, Lokeren en Geel. Zijn trainer bij Lokeren was Willy Reynders, de huidige technisch directeur van Genk, onder wiens leiding hij zich herpakte na een tegenvallende periode bij Germinal. Beide mannen kennen elkaar ook uit het circuit van de Limburgse trainersscholen.

De Genkse beleidsmakers weten perfect waaraan ze zich met Van Geneugden kunnen verwachten. Als jeugdtrainer staat hij bekend als een man van de harde hand en de ijzeren discipline. Na Broos lijkt hij de geknipte man om de kleedkamer weer scherp te krijgen. Aan reputaties heeft hij lak. Verwacht wordt dat zogenaamde gevestigde waarden sneller zullen moeten wijken voor jong talent, van wie niemand de kwaliteiten beter kent dan Van Geneugden. Door hem te promoveren tot hoofdtrainer lijkt Genk daar zelfs op aan te sturen. Duidelijk is alleszins dat het buitenlandse transferbeleid van Reynders (nog) geen succes kan worden genoemd.

Geen gekleurde schoenen

Afgelopen vrijdag tegen STVV was doelman Logan Bailly de enige linksvoetige Genkenaar in de basis. Broos speelde naar eigen zeggen noodgedwongen met de rechtsvoetige Igor Lolo op links. Nochtans zat met Kevin Kis een echte linksback op de bank. Zeventien nog maar en geen Pocognoli, maar wel met potentie. Vermoed wordt dat Van Geneugden het in de gegeven omstandigheden met hem zou hebben aangedurfd.

Of met Christian Benteke als diepe spits. Tegen STVV bleek hoe dit Genk diepgang mist bij de omschakeling. Goran Ljubojevic is maanden out en Ivan Bosnjak hopeloos uit vorm. En Barda en Itzhaki zijn twee dezelfde balverliefde types die in de bal spelen. Benteke is de enige targetman die het veld lang kan houden en de diepte ingaat. Van Geneugden zal hem zeker kansen geven, maar verantwoord. Dat wil zeggen: geen elf wedstrijden lang en niet in een half belofte-elftal. Daar is deze slimme trainer te verstandig voor.

Voorspeld wordt dat Van Geneugdens hand snel te zien zal zijn op het veld. Hij staat voor aanvallend, verzorgd en technisch voetbal. Met de beloften speelt hij in 4-3-3, met een driehoek met de punt naar voren. Hij streeft naar dominantie via balbezit en niet door de lange bal. Bij balverlies wordt pressing gespeeld, maar met respect voor de veldbezetting. En spelers moeten opvallen door hun prestaties, vindt hij, niet door hun uiterlijk of gedrag. Gekleurde schoenen, oorringen of piercings zijn verboden bij de jeugd.

Lange tenen

Van Geneugden maakt zijn grote debuut onder een gunstig gesternte. Het is een voordeel dat Genk de laatste hoop op een Europees ticket inmiddels heeft opgegeven. Die druk is weg. Ook ontvangt hij in de eigen Cristal Arena, tot Standard op de slotspeeldag, alleen nog ploegen uit de rechterkolom. Haalbare kaarten dus voor een ploeg in wederopbouw.

De opdracht voor Van Geneugden is nu om met degelijk voetbal het vertrouwen van de supporters terug te winnen, zodat Genk deze zomer zijn abonnementenbestand op peil kan houden. Kenners verwachten dat zijn passage niet onopgemerkt voorbij zal gaan. Bij Lommel speelde hij nog samen met de oudere Jacky Mathijssen en Harm van Veldhoven, twee ex-spelers zonder interlandcarrière, maar die als trainer respect afdwingen door hun vakmanschap. Op dat niveau hoort hij ook thuis. En zoals Glen De Boeck zou hij direct uit het niets kunnen uitgroeien tot een openbaring. Wordt gezegd.

Van Geneugden wordt 40 in augustus. Dat hij na deze interim-opdracht terugkeert naar de jeugd, is zo goed als uitgesloten. Zijn ambities liggen elders. Vorig jaar behaalde hij het Pro Licencediploma. Als ex-speler van Waterschei is hij een man van het huis. Een rasechte Genkenaar die op één kilometer van het stadion woont en met de fiets naar de training komt. Iemand met ambitie en medestanders dus.

Maar werken met volwassen voetballers is nog wat anders dan met ontvankelijke jongeren. Jongens in wie hij het niet zag zitten, kregen dat van hem ook te horen en dat gebeurde niet altijd even diplomatisch. Het is het schaduwkantje van zijn strenge stijl. Ook voor de media wordt het aftasten. Van Geneugden is heel overtuigd van zichzelf. Als sterke persoonlijkheid heeft hij het gauw moeilijk met wie het anders zien dan hij. Zijn tenen zijn lang en hij vergeet niet wie erop hebben gestaan.

Een man van ijzer, maar met een kwetsbare kant. S

door jan hauspie