Een seizoen nadat ze de titel waren kwijtgeraakt halen Kompany & co – de desinteresse van de Britse media ten spijt – met geslepen voetbal hun tweede landstitel in drie jaar tijd binnen.
We kunnen het werk van Manuel Pellegrini, de Chileense coach van City die vorige zomer Málaga voor Manchester verruilde, niet naar waarde schatten zonder het even af te zetten tegen dat van zijn voorganger, de Italiaan Roberto Mancini. Mancini ging de confrontatie met zijn spelers graag aan, terwijl Pellegrini vooral rust predikt. Zo verdedigend als Mancini zijn team liet spelen, zo hard legt de Chileen de nadruk op aanvallend voetbal. “Het gaat niet uitsluitend om de titel veroveren, ook de manier waarop je dat doet, is belangrijk. Wij hebben een aanvallende speelstijl die ons in staat stelt vaak te scoren. Er zijn ongetwijfeld andere manieren om landskampioen te worden, maar ik kies altijd en overal voor aantrekkelijk voetbal. Het esthetische aspect heb ik altijd al belangrijk gevonden.”
Als je weet dat Pellegrini dat enkele weken geleden zei, dient het ook niet te verbazen dat Manchester City dit seizoen meer dan honderd keer wist te scoren en meer dan eens een monsterscore liet optekenen. Evenmin verbazingwekkend is het feit dat de beste defensie van de vorige twee seizoenen ondanks de terugkeer op topniveau van Vincent Kompany dit keer acht doelpunten meer slikte dan onder Mancini in 2012 en tien meer dan Chelsea dit seizoen.
Pellegrini’s revanche
Aantrekkelijk voetbal, opvallende statistieken en een parade aan sterren bleken evenwel niet voldoende om de interesse van de volgers van de Premier League op te wekken. Al zaten de weergaloze eerste helft van het seizoen van Arsenal, de opmars van Liverpool, het verdedigende maar effectieve spel van José Mourinho en de neergang van Manchester United daar ook wel voor veel tussen. Maar of dat helemaal verklaart waarom de terechte landskampioen dergelijke desinteresse genereerde? Neen, de hoofdreden is tweeledig. Er is in eerste instantie de immer rustige T1, Manuel Pellegrini. Journalisten en kenners bewonderen de Chileense coach om zijn wijsheid en intelligentie, maar vinden zijn persconferenties boring – om niet te zeggen ‘dodelijk saai’. Zeker in vergelijking met zijn voorganger, die altijd wel wat aan te merken had op zijn spelers en die de clubleiding met de regelmaat van de klok hekelde. Dat was uiteraard gesneden koek voor de Britse media. “De paparazzi hebben toegang tot het trainingscentrum van City in Carrington via de andere kant van de straat”, legt RorySmith, journalist bij de Times, uit. “Vorig seizoen konden ze de hele tijd beeldjes schieten van geïrriteerde spelers of zelfs opstootjes, maar dit seizoen viel er niets van al dat smeuïgs te fotograferen.”
Het klinkt misschien enigszins tegenstrijdig, maar het is net die rustige kant van Pellegrini’s persoonlijkheid die City naar de titel heeft geleid. Hij bracht rust in een kleedkamer die wel erg verdeeld was geraakt na Mancini’s passage, en schonk weer vertrouwen aan spelers die al luidop aan een vertrek dachten. Zelfs al was hij nog steeds maar de derde spits, na Sergio Agüero en Álvaro Negredo, toch blaakte Edin Dzeko dit seizoen van zelfvertrouwen. De Bosniër scoorde dan ook 26 keer in alle verschillende competities. Hetzelfde geldt voor SamirNasri, die er qua statistieken zelfs zijn beste seizoen ooit op heeft zitten. Pellegrini is er ook in geslaagd om van Joe Hart weer de beste doelman van de Premier League te maken. Hij zette hem in de winter nochtans een maand lang naast de ploeg, alvorens hem weer zijn vertrouwen te schenken. Gevolg? Een schier onklopbare Hart. De Engelse goalie was de held in de met 2-3 gewonnen sleutelwedstrijd tegen Everton. De manier waarop hij de keeper weer naar zijn hoogste niveau heeft getild, is het perfecte voorbeeld van Pellegrini’s intelligente aanpak voor heel Man City dit seizoen.
Reden nummer twee waarom Man City zelden tot de verbeelding sprak, is hun twijfelachtige tweede seizoenhelft. Na de weinig glorieuze exit in de Champions League en de thuisnederlaag tegen Chelsea (0-1) in de competitie sputterde de motor even en leek het de Citizens te ontbreken aan veerkracht. Die twee confrontaties legden op pijnlijke wijze de tekortkomingen van Man City bloot. Daar kwam de uitschakeling in de FA Cup tegen Wigan – dat hen vorig jaar versloeg in de finale – nog eens bovenop. En dat in een periode waarin het enthousiaste spel van Liverpool heel Engeland in vuur en vlam zette.
Voetballes
Toch was dat gebrek aan aandacht voor de toekomstige landskampioen niet geheel terecht. City blonk afgelopen seizoen wel degelijk meermaals uit. Denk maar aan de memorabele zeges in de derby tegen Manchester United (4-1 en 0-3), tegen Tottenham (6-0 en 1-5) en Arsenal (6-3). Weinig andere teams kunnen zeggen dat ze zo vaak in een seizoen voetballes hebben gegeven. Het was dan ook onterecht dat Pellegrini vrijwel meteen het etiket van loser kreeg vanwege zijn magere Europese palmares – waarop slechts de Intertotozege met Villarreal prijkt. De Chileense coach had immers wel redelijk wat gewonnen in Zuid-Amerika: kampioen van Chili, Ecuador en tweemaal in Argentinië. Door nu ook de landstitel in de Premier League te pakken, zet Pellegrini alle criticasters een neus. Bij zijn aanstelling had de Spaanse CEO van City, Ferran Soriano, hem gevraagd om vijf trofeeën in vijf jaar tijd te winnen. Met twee trofeeën in zijn eerste seizoen (de titel en de League Cup) zit Pellegrini dus al voor op schema.
DOOR STÉPHANE VANDE VELDE
Manuel Pellegrini zet alle criticasters een neus.
