De nummer 2 van het broederpaar verliet zijn post van directeur jeugd bij KAA Gent om assistent te worden van Marc Wilmots bij de nationale ploeg van Iran.
1 Waarom heb je de Gentse jeugd geruild voor de functie van T2 bij Team Melli?
Om verschillende redenen. In de eerste plaats was er het perspectief om te kunnen samenwerken met Marc Wilmots, die ik altijd geapprecieerd heb, als speler én als coach. Ten tweede was het een opwindende uitdaging. Want Iran is momenteel toch wel de grootmacht van het Aziatische continent. Misschien heb ik de kans om tegen het einde van mijn drieënhalfjarige contract een WK-eindronde mee te maken. Dat zou voor mij natuurlijk een primeur zijn, gezien ik in mijn carrière nog nooit tot de staf van een nationale ploeg heb behoord.
2 Iran is niet helemaal onbekend voor jou. Toen je in het begin van de eeuw bij Charleroi zat, heeft Abbas Bayat je daar op scouting gestuurd…
Welja, ik was eerst een of andere speler gaan bekijken in Dubai. Toen ik terugkwam, zei ik tegen de grote baas van de Zebra’s dat ik daar niet veel had gezien behalve zand… ( lacht) Dat pikeerde hem wat en hij wees meteen drie spelers aan die nog in Iran speelden: Ali Reza Emamifar, Mohammad Reza Mahdavi en vooral Daryush Yazdani, die een goeie aankoop werd. Toen die laatste in 2006 terug naar Iran ging, tipte hij me bij het bestuur van Saïpa Karaj, een club uit de eerste klasse. Maar om financiële redenen zijn we toen niet tot een overeenkomst gekomen.
Het was een opwindende uitdaging. Iran is momenteel toch wel de grootmacht van het Aziatische continent.’ Manu Ferrera
3 Wat wordt jouw precieze rol bij de nationale ploeg?
De gewoonlijke taken van een T2, met die nuance dat Marc en ik heel wat spelers gaan moeten bekijken in Europa, want tegenwoordig spelen een twintigtal van onze internationals op het Oude Continent. Wat dat betreft is de situatie de laatste twee decennia helemaal veranderd. Twintig jaar geleden was alleen Ali Daei, die in de Bundesliga heeft gespeeld, een bekende naam. Tegenwoordig is er veel meer kwaliteit, wat zich natuurlijk vertaalt in een grotere aanwezigheid van Iraniërs in het buitenland. Tegenover Yazdani is Kaveh Rezaei, die via Charleroi naar Club Brugge ging, al van een heel ander kaliber. Ook de nationale competitie is trouwens het bekijken best waard. Ik heb zelf de gelegenheid gehad om in Teheran de derby tussen Esteghlal en Persepolis bij te wonen. Dat zou ook in België een topwedstrijd zijn.’
4 Georges Leekens, die in Iran trainer was van FC Tractor had er onlangs genoeg van en maakte een einde aan zijn contract. Ben jij niet bang voor de geopolitieke situatie van het land?
Er is een verschil tussen een leven als trainer hier, zoals hij dat leidde, en een leven als bondscoach, dat zich niet alleen afspeelt in Iran maar ook in het buitenland, gezien de vele scoutingopdrachten. In elk geval hebben we hier nog niks van onveiligheid ondervonden. Er is natuurlijk het fameuze embargo, maar dat is al. Onlangs speelde de nationale ploeg een thuiswedstrijd tegen Syrië en won die met 5-0. Een veelzeggend resultaat, want Iran had elf jaar lang niet kunnen winnen tegen dat land. Natuurlijk is Syrië al een hele tijd in oorlog, maar hun nationale ploeg bleef al die tijd wel meekunnen met de beste ploegen. Ik denk niet dat we hier op een dag hetzelfde zullen meemaken, maar als het nodig is dan verzamelen we onze troepen in het buitenland. Een land als Turkije zou ons dan zeker met open armen ontvangen.
5 Je huis in het Brusselse staat te koop. Wat moeten we daaruit afleiden?
Dat stond al te koop vóór het voorstel van Iran… ( lacht) Het was gewoonweg te groot geworden voor mij en mijn vrouw alleen. Daarom kozen we voor een appartement, ook vlak bij de hoofdstad. Van zodra we er een gevonden hebben, gaat mijn vrouw daar wonen, want zij blijft in België. Ik zal mijn tijd verdelen tussen dat nieuwe appartement en een pied-à-terre in Teheran. België is nog niet van mij af! ( lacht)
