Een kilo of zes is hij verdikt sinds hij niet meer voetbalt en stopte met roken, geeft Manu Karagiannis (38) toe. Eén seizoen geleden hing hij op verzoek van de net failliet gegane tweedeklasser Patro Maasmechelen de schoenen aan de haak. “Misschien ben ik een jaar te vroeg gestopt”, geeft hij aan, “maar het lichaam spartelde een beetje tegen, met allerlei kleine blessuurtjes. Topsport is niet gezond, hé, zeker met mijn stijl van spelen. Ik ben nooit voorzichtig geweest, voetbalde soms roekeloos, maar in tegenstelling tot wat sommigen denken, ben ik nooit een vuile speler geweest, wél een harde. Patro drong er ook op aan te stoppen, zij zouden voor mij een speciale cel scouting oprichten. Alleen hoorde ik daar nooit meer iets concreets over. De afgelopen maanden snapte ik ook waarom : het geld was op. Misschien wordt een nieuwe club opgestart, dan zie ik wel of ze me nodig hebben.”

Bij Patro maakte Karagiannis de cirkel rond. Hij debuteerde er bij de jeugd, tot SV Waregem hem er samen met Vital Borkelmans in 1986 weghaalde. In 1993 trok hij naar Seraing, waarmee hij naar eerste klasse promoveerde en op een zucht van Europees voetbal strandde. Hij debuteerde met de nationale ploeg, wat hem een transfer naar Anderlecht opleverde, waar het echter niet klikte met Jan Boskamp. Via Antwerp en Germinal belandde Karagiannis bij Germinal Beerschot. Na één jaar La Louvière stopte zijn profcarrière drie jaar geleden, vroeger dan hij zelf had gepland. “Mijn contract zou automatisch verlengd worden na 25 wedstrijden. Die speelde ik, maar zij beweerden dat het om 22 officiële competitiewedstrijden ging.” De rechter stelde La Louvière in het ongelijk, maar over de te betalen vergoeding moet nog een uitspraak komen.

Sinds juli 2004 is Karagiannis officieel werkloos. “Een kennis beloofde me een job, maar dat kreeg geen vervolg. In juni haal ik mijn Uefa-A-diploma voor trainer. Daarmee kan ik assistent van een eerste ploeg of trainer van een niet-eersteklasser worden, want een Pro-Licensediploma heb ik niet.” Na een paar maanden rust begon hij te fietsen : “Mountainbiken, een zware sport als je er niet in getraind ben. Ik maak tochtjes van een kilometer of veertig om een buikje tegen te gaan. Ik speel ook zaalvoetbal : met Olympic Eisden, allemaal oud-spelers van Patro, zijn we net kampioen geworden in derde provinciale.” Af en toe gaat Karagiannis eens naar Genk en tot voor kort ook naar Patro Maasmechelen kijken. Zijn mooiste voetbalherinnering ? “Mijn eerste interland in Spanje en de titel met Seraing in tweede klasse.”(GF)

door Geert Foutré

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content