Na Yannick Ferrera, Michel Preud’homme, Emilio Ferrera en Stan Van den Buijs ben ook jij teruggekeerd uit Saoedi-Arabië. Waarom ben jij het langst gebleven? Verdroeg je het best de hitte of hield je het meest van beach soccer?
Marc Grosjean: “De hitte is drukkend daar, dat klopt. Maar er wordt niet op zand gevoetbald: de terreinen zijn van een buitengewone kwaliteit, zoals de hele infrastructuur. Ik ben naar België teruggekeerd omdat de tijd van de Belgen er ginder een beetje op zat. Na het vertrek van Michel Preud’homme voelde je dat het elan weg was. Hij was de locomotief. Toen al begrepen we dat het voor de andere Belgen een kwestie van maanden of weken zou zijn. Emilio Ferrera nam de job van Preud’homme over en ik werd van beloftecoach gepromoveerd tot zijn assistent. Uiteindelijk wilde iedereen naar huis terugkeren. Ik heb er een geweldige ervaring opgedaan, maar er komt een moment waarop je dingen gaat missen, sociale contacten bijvoorbeeld.”
Dat trainers als Preud’homme en Erik Gerets zich in zulke landen gaan begraven, is dat geen enorm verlies voor het Belgisch voetbal?
“Je mag niet alles dooreengooien. Op voetbalvlak is Saoedi-Arabië niet te vergelijken met Qatar of andere landen uit de regio waar vedetten aan het eind van hun carrière nog wat poen gaan scheppen. De competitie is er van een hoog niveau, de beste clubs kunnen met de Belgische top mee. Het probleem is dat men de Saoedische voetballers niet kent. Ze blijven in hun eigen land spelen omdat ze daar goed betaald worden. De clubs mogen drie buitenlanders opstellen en die van Al Shabab zijn bepaald geen meelopertjes. Er is een Colombiaan bij die op het WK gaat spelen en een Braziliaan die nog niet zo lang geleden kampioen van Frankrijk werd met het Bordeaux van Laurent Blanc.”
Vier clubs van de G5 hebben dit seizoen van coach gewisseld, iets dat voordien eerder de kleine clubs deden. Betekent zoiets dat die trainers niet deugen of dat de bestuurslui incompetent zijn?
“Ik heb de indruk dat men teruggrijpt naar Belgische coaches en dat vind ik positief. Er zijn modeverschijnselen: Spanjaarden in Brugge en Gent, Hollanders bij Anderlecht, Standard en Genk… Maar wat is uiteindelijk hun balans? John van den Brom werd kampioen dankzij een afgeweken vrije trap, terwijl hij met die kern straatlengtes voorsprong had moeten hebben. Dit jaar kwam Anderlecht van de regen in de drop. Desondanks bleef men hem erg lang de hand boven het hoofd houden. Met een Belg had men nooit zo veel geduld gehad.”
Jij wacht nog altijd op een job bij een grote club. Is dat onrechtvaardig of is dat toch eerder logisch?
“Michel Preud’homme en Emilio Ferrera vinden dat ze in Saoedi-Arabië beter geworden zijn. Welnu, ik ook. Ik ben weer beschikbaar op de Belgische markt. Voor volgend seizoen heb ik nog geen contacten, maar dat is op zich niet onlogisch gezien veel mensen nog niet weten dat ik weer terug ben.”
De situatie van RAEC Mons – dat de prijs betaalt voor de vreemde transfers die blijkbaar een vriendendienstje waren voor de kameraden van de baas – roept die herinneringen op?
“Het is daar een eeuwig herbeginnen. Elke keer worden er dezelfde fouten gemaakt. Dan moet je ook niet klagen dat je weer naar tweede zakt. Wanneer ik het bestuur in het begin van het seizoen hoorde praten, sloeg de schrik mij al om het hart. Ze hadden Jérémy Perbet verkocht, maar ze spraken wel van play-off 1 omdat ze vorig seizoen goed speelden… En het spelletje met de vreemde transfers is inderdaad herbegonnen. In mijn tijd speelden we een uitstekend eerste seizoen in de hoogste afdeling, daarna bemoeiden enkele personen zich met de transfers en het was om zeep. Een jaar geleden was het opnieuw van dat en je ziet het resultaat. Mons is er nog nooit in geslaagd vier jaar na elkaar in eerste te blijven. Het derde jaar loopt het steeds mis – terwijl het tweede op papier het moeilijkste is. Als het bestuur tussen een goede en een slechte beslissing moet kiezen, kiest het steevast de slechte.”?
Marc Grosjean werkte bij Al Shabab samen met Michel Preud’homme en nadien met Emilio Ferrera.
DOOR PIERRE DANVOYE
