De stap van provinciaal naar nationaal voetbal is voor vele clubs niet alleen een sportieve grens, soms lijkt het ook wel een psychologische grens te zijn. KVV Hamontlo, uit het Noord-Limburgse Hamont-Achel vlak bij de Nederlandse grens, speelde 36 seizoenen onafgebroken in eerste provinciale, maar slaagde er geen enkele keer in om de deur naar bevordering open te beuken. “We hadden nochtans een geweldige jeugdopleiding”, zegt Frido Winters, “met uitstekende trainers.”
Winters had destijds Marc Hendrikx onder zijn hoede bij de cadetten. “Wij hadden drie cadettenploegen”, vertelt hij, “en de concurrerende club had er ook nog eens twee. Met het arrest-Bosman is veel kapotgemaakt. De grote clubs beloven nu gouden bergen aan ouders.” Destijds was het anders. Marc Hendrikx bleef tot zijn zestiende bij Hamontlo.
Winters is vol lof over de jonge Marc: “Hij had talent, maar vooral véél doorzettingsvermogen. En hij kwam prima overeen met zijn medespelers, hij trok de groep. Op training ging hij altijd voorop. Er waren er die bij de loopproeven wel eens binnen in plaats van buiten de kegels durfden te draaien. Marc nooit. Als er een Coopertest was dan zette hij zich altijd op kop.”
Dat Marc bij Hamontlo terechtkwam, was een beetje te danken aan de vrouw van Winters, een onderwijzeres. Die kwam op een dag thuis met het bericht dat er een geweldig voetballertje in het eerste leerjaar zat. “Ik ben er diezelfde avond nog naartoe gegaan en heb hem een aansluitingskaart laten tekenen. Er was tenslotte een concurrerende club …”
Winters spreekt met veel waardering over zijn vroegere poulain, die het tot Rode Duivel schopte: “Robert Waseige had het heel erg voor hem. Het is een flankspeler die nooit blijft hangen, hij verdedigt altijd mee terug. Een voorbeeld. Bij Hamontlo heeft hij heel veel geleerd. Zijn inworpen bijvoorbeeld. We lieten de jongens oefenen met verzwaarde ballen. Het maalsel van autobanden van de fabriek hier vlakbij stopten we in een leren bal en daar trainden ze mee. Nu gooit Marc moeiteloos tot aan de goal.”
Marc Hendrikx haalde bij de jeugd geregeld de zogenaamde prospectieploegen van Limburg (Winters was zelf jarenlang actief in de prospectie). Zo kwam hij in beeld bij grotere clubs. Racing Genk bijvoorbeeld, maar dat talmde te lang. Lommel speelde korter op de bal. “Het was Fons Haagdoren die hem in 1990 mee naar Lommel nam”, zegt Winters. “Marc heeft daar wel moeilijke momenten gekend toen zijn maatje Kurt Vangompel in 1995 om het leven kwam.”
Misschien nog meer dan de voetballer waardeert Frido Winters de mens Marc Hendrikx: “Het is een slimme gast, hij heeft zijn school ook afgemaakt. En een goed hart. Op tweede kerstdag 2009 is hij hier een benefietwedstrijd komen meespelen, samen met onder anderen Wim Mennes en Dieter Dekelver.”
En die concurrerende club? Dat was SK Hamont, maar de rivaliteit tussen de twee verdween in de archieven toen beide clubs in 1999 fusioneerden. KFC Hamont 99 speelt sindsdien onder het stamnummer van SK Hamont.
Meer foto’s vind je op www.groundhopping.be
Volgende week: Stijn De Smet (KSV Jabbeke)
DOOR PETER MANGELSCHOTS – BEELDEN: JURGEN VANTOMME
