Het meeste blessureleed is gelukkig achter de rug”, zegt Marc Schaessens (37), die afgelopen zomer Bergen ruilde voor derdeklasser Rupel-Boom. “Eind vorig seizoen was er sprake van een ontsteking aan mijn knie. Ik speelde de laatste vier wedstrijden niet meer en kreeg een inspuiting. Ik veronderstelde dat rust zou helpen. Toen ik terugkeerde uit vakantie bleek uit een MNR-scan dat de gewrichtsband volledig kapot was. Een operatie volgde, met als gevolg dat ik drie maanden diende te revalideren. Na amper drie wedstrijden in de heenronde kreeg ik weer last van een ontsteking. Dat was een zware domper, want daarmee kon ik de mensen van Rupel-Boom weinig teruggeven. Terwijl mijn komst er toch voor behoorlijk wat ambitie en enthousiasme zorgde.”

Ondertussen gleed zijn ploeg af naar de onderste regionen, werd William Verbeeck (ex- Antwerp) ontslagen en dreigt de degradatie naar bevordering. “Ik mis nog wedstrijd-ritme, maar ben voor 85 tot 90 procent weer in orde”, vindt Schaessens. “Ook als we degraderen blijf ik. Dat staat vast. Anders had ik me ook niet geëngageerd voor twee seizoenen. Zolang ik het lichamelijk aankan, blijf ik voetballen.”

Ook op lager niveau beleeft hij plezier aan het voetbal. “Er is wat minder druk, maar anderzijds krijg je soms bijna letterlijk een mannetje op je geplakt. Dat is natuurlijk niet zo leuk. Maar de motivatie is er nog altijd.” Hij probeert mee te denken met trainer Raoul Peeters. “Samen met Gunther Hofmans wil ik vanaf volgend seizoen de verkorte Heizelcursus volgen. Er waren nu te weinig kandidaten. Ik wil onderaan de ladder beginnen, maar toch het liefst met een eerste elftal werken. Met Rupel-Boom en de trainer, van wie ik veel kan opsteken, is daar al over gesproken. Ik trainde vier jaar mijn zoontje bij Melsele, dus ervaring met jeugd heb ik al. Je ambieert toch altijd het hoogst mogelijke, ook als coach. Ik hoop in het voetbal te kunnen blijven.”

Schaessens voetbalde in zijn profcarrière voor Beerschot, Standard, Club Brugge, Genk, Germinal Ekeren, Westerlo, Lierse, Moeskroen en Bergen. Nu is hij niet-amateur. Sinds een zestal weken werkt hij op zelfstandige basis voor Euphony. “Het spreekt me wel aan. Een leuke job. Na twintig jaar profvoetbal was het wel even wennen, maar ik vind mijn weg wel. Het is niet de bedoeling om mensen geld uit hun zakken te jagen. Wij proberen hen te doen besparen op hun telefoonrekening. Je biedt hen een service, wat zorgt voor tevredenheid.”

FV

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content