Twee kilo boven zijn competitiegewicht zou hij zitten, maar Marc Van Britsom (19 januari 1966) kennende, zal dat wellicht het understatement van de week zijn. Hij staat in de gouden elf van Patrick Goots, maar is nu serieus op de sukkel. Op zijn veertigste is de heup kapot. Het lichaam kon topvoetbal met moeite aan. Van Britsom : “In september krijg ik nieuwe stukken. Het is de hoogste tijd, want ik kan nog amper kousen of een schoen aantrekken. Sporten gaat helemaal niet meer en dat vind ik heel erg. Maar tegenwoordig is een heupoperatie niks meer, zeggen de dokters. Ik zal ze maar geloven.”
Antwerp was na Beveren, Mechelen en Murcia zijn laatste grote ploeg. Nadien ging hij voor FC Nieuwkerken voetballen. Van Britsom : “Maar we deden het heel slecht en na tien speeldagen vloog de trainer buiten. Ik ben toen gestopt met spelen en ging de ploeg trainen. Niet zonder succes, we zijn dat jaar gestegen van vierde naar derde. Nadien heb ik er wat van alles gedaan. Ik werkte voor de sponsor en was trainer, adjunct-trainer en technisch directeur. Maar het ging wat fout in de relatie met de voorzitter en ik ben er weggegaan. Bij de club én bij hem als werknemer. Samen met een vriend nam ik in Stekene een krantenwinkel over. Mooie uren, als ik de vroege heb, begin ik rond vijf uur en stop ik om halféén. De late begint om twaalf uur en is rond zeven uur gedaan. Dan heb je nog wat aan je dagen. Maar als ik weer fit ben, ga ik er nog wat naast doen. Wellicht in het voetbal. De club hier in Sint-Pauwels speelt in derde provinciale en heeft ambitie om door te stoten naar eerste of misschien hoger. Het zou kunnen dat ik daar wat ga doen. Mijn dochtertje Emma, bijna 7, speelt daar zelf ook.”
Zijn zoon Anton voetbalt in de jeugd van SK Beveren. “Ik ben een paar keer gaan kijken naar de eerste ploeg. Tegen Standard was het goed, met inzet, maar de rest was zwak, zeker na nieuwjaar. Ik zag ook de derby tegen Lokeren en miste strijd. Wij speelden in die match met het mes tussen de tanden, maar dat gevoel hebben die Afrikanen niet.” De jeugdopleiding in Beveren is goed, zegt hij. “Ik ben heel tevreden. Tot 15 jaar maakt het ook niet uit, dan moeten ze leren shotten. Maar daarna moeten ze zich in Beveren wel zorgen maken over de doorstroming.”
Wordt hij in de winkel nog herkend ? “Toch wel, maar dan gaat het vooral om Beveren. Dat ik ook elders speelde, is de mensen blijkbaar ontgaan.” (PTK)
door Peter T’Kint
