Wat voor iemand is Sandra ?

“Een zeer betrouwbaar persoon, op wie je altijd kan rekenen. En ze is eerlijk. Voor mij zijn dat de belangrijkste eigenschappen in een mens. Ik kan met haar over alles praten, al kan ze zich soms behoorlijk druk maken over bepaalde zaken in het voetbal. Niet over mij, neen, voor Sandra kan ik niets fout doen. ( Sandra : “Ik vind dat Marco altijd goed presteert.”)”

Gaan jullie vaak het huis uit ?

“We wandelen graag en ’s avonds gaan we wel eens iets drinken, soms met enkele ploegmaats erbij. Met de Australiërs in de ploeg komen we goed overeen. Brendon Santalab en Adam Griffiths komen af en toe bij ons eten. Ik kom over het algemeen goed overeen met de mensen, ik zoek zelden problemen.”

Heb je een grote familie ?

“Ik heb twee broers en één zus. Het was in huis wel eens druk, ja. Vooral omdat mijn jongste broer zwaar mentaal gehandicapt is, dat weegt op een gezin. Je kan er niet overal mee komen. Thuis ging het nog, maar als we ergens iets gingen drinken, kon het zijn dat hij woede-uitbarstingen had. Als ik met hem op straat liep, zag je de mensen soms staren. Toen ik twaalf was en hij negen, gebeurde het vaak dat mijn leeftijdsgenoten met hem lachten. Dan werd ik kwaad en durfde ik wel eens te vechten.”

Je bent stevig gespierd, doe je aan fitness ?

“Al sinds mijn achttiende. Met het voetbal is het soms moeilijk te combineren, maar ik probeer toch twee tot drie keer per week te fitnessen. Ik ben niet zo groot en als je dan in de verdediging voetbalt, kan je maar beter stevig op je voeten staan. Ik doe het niet zozeer uit ijdelheid. Op de voetbal lachen ze er wel eens mee, ik krijg dikwijls bijnamen. De spelers in Oostende noemen mij ‘Arnold’, en Gilbert Bodart noemt mij ‘Chippendale’. Maar dan met een fout Frans accent ( lacht). Na mijn carrière zou ik graag een fitnesscentrum openen. Ik heb ook kickbox gedaan, maar het risico voor blessures was te groot. Een tijdje geleden deed ik in het tussenseizoen free fighting, een gevechtssport waarbij alles mag. Het vergt fysiek en mentaal veel inspanning. Je traint je uithoudingsvermogen. Ik gebruik die gevechtssporten nooit verkeerd. Ik ben helemaal geen agressief type, integendeel, ik probeer altijd conflicten te voorkomen.”

Heb je je studies kunnen afmaken ?

“Neen, toen ik voor Standard speelde, was daar geen tijd voor en ik was sowieso al geen studiebeest. Na Standard heb ik op een voetbalschool in Neerpelt gezeten. Ik heb er een diploma van lasser en onderhoudstechnicus behaald.”

Hoe ziet je wedstrijddag eruit ?

“Uitslapen tot elf uur, dan eten, een douche nemen en vooral veel rusten. Bij avondwedstrijden ga ik ’s namiddags vaak voor de televisie liggen en zet ik een of andere muziekzender op. Ook door een film te bekijken kom ik tot rust. Ik hou ontzettend van actiefilms. Alles waar Jean-Claude Van Damme in meedoet, Sandra is daar enorm fan van ( grinnikt). Of films met Sylvester Stal-lone, eigenlijk alles waar actie in komt. Of maffiafilms.”

Je speelde in eerste klasse voor KV Mechelen en nu voor Oostende, twee clubs die tegen de degradatie moesten of moeten vechten : weegt dat op je gemoed ?

“Het eerste jaar bij Mechelen was fantastisch, we speelden kampioen en werden altijd netjes uitbetaald. Het jaar nadien, in eerste klasse, kregen we de eerste maand betaald en de rest niet meer. Dat was een heel moeilijk seizoen. Bij Oostende valt de stress voorlopig nogal mee, maar we moeten dringend punten pakken. Anders zal de druk binnen de groep wel verhogen. Als het sportief slecht gaat, weegt dat wel op mij. De dag van de wedstrijd zelf of de dag nadien loop ik constant met de wedstrijd in mijn hoofd. Maar ik probeer dat niet uit te werken op iemand anders.”

Matthias Stockmans

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content