Hoe en wanneer vond de eerste ontmoeting tussen jullie plaats ?

“Dat is ondertussen al elf jaar geleden. In het plaatselijk openluchtzwembad, dat ondertussen al werd omgevormd tot een golfterrein. Ik ben van Dendermonde en kwam er toevallig met enkele vriendinnen. Vanaf het begin kwam hij heel kordaat over. Zijn plannen waren snel duidelijk. En van het een kwam het ander. Wij deden alles in omgekeerde volgorde. In mei 2000 werd Noah geboren, twee jaar later trouwden we en in juni 2003 volgde met Mattis een tweede zoontje.”

Twee toekomstige voetballertjes ?

“Dat moeten ze zelf uitmaken, wij gaan hen alleszins niet pushen. Het zal sowieso een zware last zijn, om ‘als zoon van’ door het leven te gaan. Het belangrijkste is gewoon dat ze sporten – tennis, handbal, squash, om het even wat. Beweging is belangrijk voor de gezondheid.”

Wat is de mooiste herinnering aan Nederland ?

“De geboorte van Noah daar. Dat was heel apart. Plus dat we daar na verloop van tijd een huis kochten. We woonden er bijzonder graag. Utrecht is een brui-sende studentenstad met enkele leuke plaatsen. Je hebt er heel goede Japanse restaurants, wat je hier niet zo snel tegenkomt.”

Welke opleiding volgde jij ?

“Ik ben kinesiste. Een groot deel van de tijd werkte ik in Nederland in een groepspraktijk. Ik diende wel even te stoppen, omdat de opvangmogelijkheden voor de kinderen en de werkuren moeilijk combineerbaar werden. Nu ben ik opnieuw aan de slag bij iemand anders. Toch blijft het de bedoeling om binnen enkele jaren een eigen praktijk uit de grond te stampen.”

Wat is er zo leuk aan jouw beroep ?

“Dat ik de mensen ook daadwerkelijk kan helpen. Een arts kan een pilletje voorschrijven, terwijl wij in de praktijk concreet oplossingen aanreiken. Het is ook geen nine to five job. Het komt erop aan je goed te organiseren.”

Fungeer jij ook als persoonlijke verzorgster van Tom ?

“Nee, totaal niet. Het is immers nooit goed. Als ik iets zeg, luistert hij toch niet. Het gaat het ene oor in en het andere meteen weer uit. Pas achteraf moet Tom toegeven dat ik gelijk had. Ik weet een ding : nooit dichte familie behandelen.”

Jullie hebben een bijzonder groot en mooi fornuis. Wie is de kok in huis ?

“Ik, maar Tom beloofde me plechtig dat hij volop gebruik zal maken van de Japanse bakplaat, die we speciaal installeerden. Hij is geen groot wonder in de keuken. Maar in Nederland leerde Tom wel een Indische specialiteit klaarmaken : pikante kip met gebakken andijvie en rijst. Simpel, maar bijzonder lekker.”

Reizen jullie graag ?

“Ja, voorheen hebben we de oost- en westkust van de Verenigde Staten al eens bezocht : prachtig om zien. Alleen de gemaakte vriendelijkheid van de mensen viel ons wat tegen. Door de nog jonge leeftijd van de kinderen moeten we ons nu beperken tot strandvakanties. Afgelopen zomer trokken we naar Turkije. We zullen ook nooit hetzelfde hotel bezoeken, ook al was het super. Tom wil graag nog een keer Nieuw-Zeeland, Australië en Latijns-Amerika bezoeken. Andere culturen ontdekken en mensen ontmoeten, maar dat zal voor later zijn.”

Vervult Tom taken in het huishouden ?

“Oei, oei ( schiet spontaan in de lach). Af en toe haalt hij wel eens de stofzuiger boven. Maar verder dan de vuilnisbakken buitenzetten, komt hij meestal niet.”

Hoe kan je Tom het best omschrijven ?

“Hij is een goede vader en beschikt over een groot doorzettingsvermogen.”

door Frédéric Vanheule