Vorige week tekende Jeroen Simaeys bij Club Brugge een contract tot 2011. De 21-jarige student psychologie verlaat straks Sint-Truiden en gaat dus niet naar Genk, dat hem ook wilde.

Opmerkelijk is dat Club Brugge je haalde als verdedigende middenvelder of zelfs centrale verdediger, terwijl Willy Reynders verklaarde dat Genk jou voor die positie toch niet als eerste keus beschouwde. In zijn ogen ben jij namelijk veeleer een offensief ingestelde speler. Merkwaardig.

Jeroen Simaeys : “Tja, het mooie aan voetbal is dat iedereen het een beetje anders kan zien. Ik heb dit seizoen bijna de hele tijd centraal achteraan gespeeld of als verdedigende middenvelder en af en toe eens achter de spitsen, zoals tegen Standard bijvoorbeeld. Maar ik denk toch dat ik van nature een verdedigende middenvelder ben, hoor. Als iemand anders dat anders ziet, geen probleem. Iedereen is vrij zijn mening daarover te zeggen.”

Of was het eerder een uitleg van Reynders om te verdoezelen dat ze je niet hebben kunnen binnenhalen ?

“Wie weet (glimacht).”

Jean-Pierre Van de Velde, die je bij Oud-Heverlee Leuven in de ploeg bracht, omschreef je als een type Timmy Simons, maar ook als een verbeterde versie van Lorenzo Staelens.

“Dat naar voren gaan zat soms wel in mijn spel. Misschien dat sommigen mij daarom als aanvallende middenvelder zien, maar van nature ben ik een verdedigende middenvelder die af en toe eens naar voren gaat om een doelpunt te maken. In twee jaar eerste klasse heb ik, denk ik, acht doelpunten gemaakt en dat is voor een verdedigende middenvelder eigenlijk redelijk veel. Dat verklaart ook wel iets. Ik heb dit seizoen een wedstrijd of zes, zeven centraal achterin gespeeld. Brugge heeft mij daarin ook bezig gezien en daar waren ze ook tevreden over.”

Vergeleken worden met Timmy Simons en Lorenzo Staelens, leiderschapskwaliteiten die je toegedicht worden, de nationale ploeg die je voorspeld wordt : je bedje is gespreid, zoals ze dat dan noemen. Welk gevoel geeft dat : rust of druk ?

“Ik probeer mij daarvan zoveel mogelijk afzijdig te houden. Ik doe zo hard mogelijk mijn best en het schip strandt waar het schip strandt. Ik beschouw dat wel als complimenten als mensen zo over mij praten, maar het stijgt zeker niet naar mijn hoofd. Ik weet maar al te goed dat ik nog niet te vergelijken ben met Timmy Simons. Zeggen dat hij nog een stap voor mij staat, zou zelfs een beetje een onderschatting zijn. Ik ben nog maar 21, je behaalt je top maar tussen je achtentwintigste en je dertigste. Ik heb nog acht jaar in het verschiet om ervaring op te doen.”

Was je er voor je tekende van op de hoogte dat Jacky Mathijssen trainer zou worden van Club Brugge ?

“Neen, maar ze hadden mij verteld welk profiel ze zochten en ik kon mij daar absoluut in vinden. Voor ik naar Sint-Truiden ging, wilde Mathijssen mij naar Charleroi halen. Toen heb ik een gesprek met hem gehad. Maar het leek mij toen gemakkelijker om te aarden en in de eerste klasse te beginnen in een Vlaamse club. Wallonië leek mij een stap te ver om in de eerste klasse gedropt te worden. Maar Jacky Mathijssen heeft mij altijd een heel solide indruk gegeven en respect getoond naar mij toe. Ik heb er een goed oog in. ”

Hij heet een liefhebber van de 4-3-3 te zijn.

“Niet dat het mij veel uitmaakt – je moet je altijd in zekere zin kunnen aanpassen aan wat de trainer van je verlangt – maar ik heb bijna altijd in dat systeem gespeeld. Als verdedigende middenvelder spelen met twee spelbepalende figuren voor je, dat is natuurlijk ideaal.”

RAOUL DE GROOTE