Marokkaan, geboren op

15 augustus 1984 in Amsterdam.

1,67 meter – 59 kilo.

Profiel: de vredesapostel.

M bark Boussoufa: “Ik ben een echte familieman. Onze familie is groot, als het kan zitten we bij elkaar. Heel gastvrij. Vanwaar wij komen, het zuiden van Marokko, wordt daar veel waarde aan gehecht.

“Ik ben opgegroeid met de regels van mijn vader en moeder. Altijd respect hebben voor andere mensen. Dat heeft mij gemaakt tot een persoon die openstaat voor iedereen. Een vrij aardige jongen, denk ik. Vrolijk.

“Maar ik heb ook geleerd geen respect te tonen voor wie geen respect heeft voor jou. Dat is omdat ik ook van de straat ben. Daar moet je je mannetje staan, anders word je zo weggedrukt. Voetballen tegen grotere gasten die weinig respect voor je tonen omdat je kleiner bent, die je willen uitdagen. Dan moet je er staan. Om eerlijk te zijn: ik was wel een driftig mannetje, hoor. Ik gehoorzaamde, maar als ik voelde dat iets beter voor me was, deed ik het toch. Zo ben ik vandaag nog. Iemand die zijn eigen weggetje gaat. Zo koppig vroeger dat ik niet meer lette op wat dat deed bij de mensen die om je geven. Daar denk je wel eens aan terug en dan zeg ik ook sorry. Want zo ben ik: ik kan mijn excuses aanbieden.

“Ik ga altijd op mijn verstand af, mix dat met mijn gevoel, maar laat me nooit door dat gevoel op sleeptouw nemen. Ik heb in Amsterdam, Londen en Brussel gevoetbald. Ik heb er relaties en vriendschappen opgebouwd, maar als ik ergens anders ben, kan het ineens helemaal afgelopen zijn. Als het contact niet wederzijds is, distantieer ik me automatisch.

“Ook al wordt de rode loper voor ons uitgerold en ben je bijna verplicht om erop te lopen, je moet ook bescheidenheid hebben. Je moet je rol vervullen, maar met respect en bescheidenheid, voor jezelf en voor anderen.

“Maar je hoeft niet altijd en overal bescheiden te zijn. Ik ben ook een fiere man, begrijp je? Ik heb altijd gezegd tegen mijn ma: ik heb niemand nodig. Ik hield niet van hulp, wilde alles zelf doen. Dat heeft met fierheid te maken. Maar ik ben niet te fier om iets toe te geven.

“In België ben je snel een dikke nek als je wat hebt bereikt, terwijl dat misschien niet zo is. Je kunt niet iemand verwijten dat hij veel geld verdient. Je weet niet wat hij in zijn jeugd heeft meegemaakt. Als iemand toevallig veel verdient, maakt dat van hem een ster. Moet hij dan in een Toyotaatje blijven rijden?

“Ik doe elk jaar aan goede doelen. In de eerste plaats omdat het verplicht wordt door mijn geloof om de armen te helpen. Dat heeft niets te maken met hoeveel geld ik heb: ik heb vroeger wel eens mijn laatste geld aan een arme gegeven omdat ik wist dat hij het nodig had.

“Soms ben ik ook te vrijgevig als ik voor de goal kom. Zelfs de trainer zegt dat ik vaker mijn eigen kans moet gaan, maar dan nog geef ik de bal weg. Omdat ik zo in elkaar zit.

“Geloof komt op de eerste plaats in mijn leven. Ik volg de Koran en geloof heel sterk in Allah. Om de Koran te begrijpen, heb je jaren nodig. Beetje bij beetje ben ik ermee bezig. Het maakt me sterker. Ik geloof in het hiernamaals, ook daarom is het belangrijk voor mij om goede daden te verrichten. Uiteraard maken we fouten, maar berouw mag je altijd tonen.

“Vrede is heel belangrijk in de Koran, maar dat wordt niet naar buiten gebracht. Er zit veel negativiteit in de politiek en de media. Propaganda ook. Ik kan daar uren over discussiëren, maar dat helpt niet. Jammer, want er staan veel positieve dingen in de Koran.” S

door jan hauspie