Niet Yassine El Ghanassy, die nota bene zelf de trainer ging vragen of hij geen aanvoerder mocht worden, maar Ilombe Mboyo was zaterdag kapitein van AA Gent. Eerder op de week had Anderlecht definitief een streep getrokken onder een mogelijke transfer, en dus begon de topschutter van de Buffalo’s het nieuwe seizoen bij de ploeg waar hij het vorige eindigde.
Scherp was hij niet, Petit Pelé. Hij stond vaak geïsoleerd in de spits en werd met name voor de rust vanop afstand bediend met lange ballen, maar de voetballer die in play-off 2 nog moeiteloos twee à drie tegenstanders afhield, was nu nog niet aanwezig. Fysiek niet scherp nadat hij de twee voorbije oefenmatchen aan de kant werd gehouden, mentaal evenmin op punt. Daarvoor had het missen van de transfer te zwaar ingehakt op zijn gemoed. Wekenlang hield iedereen in Gent – van speler tot trainersstaf – rekening met een verhuis naar Anderlecht. Voor de clubkas een goeie zaak, nu in het stadion fors is geïnvesteerd. Voor de speler ook. Niet vergeten: Mboyo begon indertijd zijn carrière bij de jeugd van Anderlecht, maar werd er doorgestuurd vanwege een te moeilijk karakter. Deze terugkeer zou er een door de grote poort geweest zijn. Eentje waar hij zelf zo hard op aasde dat alle andere ploegen werden afgewimpeld. Anderlecht zou het worden.
Maar God wikt en beschikt anders. Tactisch stelde dat een probleem. Op geen enkel moment hield Víctor Fernández er rekening mee dat hij een systeem met twee nummers 9 – anticiperend op de komst van Mboyo werd immers al NicklasPedersen aangeworven – moest uitdokteren. Er werd de staf immers altijd gezegd dat ze met Mboyo geen rekening moesten houden. Dus bleef de Spanjaard in zijn voorbereiding werken met één negen en een 4-3-3. Vorige week moest dat plots worden herzien. De man aan wie Gent vorig seizoen zo veel te danken had, op de bank houden, was geen optie. Pedersen opzijschuiven evenmin. Dus zat Gent met een probleem: waar één maand op was geoefend, moest plots tijdelijk overboord.
Door het uitvallen van HerveKagé en Yaya Soumahoro (alweer out) was een vleugel vrij. Mboyo had daar nog gespeeld, toen Elimane Coulibaly nog in de spits stond. Maar dat alternatief werd niet overwogen, omdat men Mboyo (vorig seizoen goed voor 20 goals in 34 competitiewedstrijden) niet nog eens binnen de week een tweede tik wilde geven door hem uit de spits weg te halen. Omdat ook Pedersen niet op de flank uit de voeten kan, kwam Hannes Van Der Bruggen daar terecht: evenmin een buitenspeler, zodat er geen voorzetten van die flank kwamen en Gent nagenoeg vleugellam was.
Wat nu? Het management van Mboyo hulde zich vorig weekend in stilzwijgen. De club hield zich op de vlakte, er is nog tijd tot 31 augustus. Komt de belangstelling van over het Kanaal nog los, nadat Mboyo iedereen al wandelen stuurde? Sportief zit de staf met een probleem. Ze hebben geen echte tien, die met een fijne baltoets spelers kan vrijmaken, maar wel twee goeie nummers 9, van wie er eentje fysiek broos is. Het lichaam van Pedersen werd tijdens de voorbereiding goed gemanaged – één training per dag als er twee sessies op het programma stonden – maar men weet dat de Deen geen veertig wedstrijden gaat spelen. Gezien de druk met het nieuwe stadion zou Mboyo houden (bijvoorbeeld tot Nieuwjaar) niet slecht zijn. Maar kunnen de twee samen spelen? En als Mboyo alsnog vertrekt en Pedersen uitvalt, zit Gent plots zonder 9…
DOOR PETER T’KINT
