Voerde Malinwa vorige week een farce majeure op, tegen Charleroi toonde het op het veld meer niveau.

Bang waren ze. Bang dat AaddeMos zijn dreigementen zou waarmaken. Dat hij op het scholierentoernooi van de club met zijn aanwezigheid de rust zou verstoren. Dat hij ondanks zijn ontslag bij de eerste competitiewedstrijd alsnog alle aandacht naar zich toe zou zuigen. Maar De Mos, die zich om hal acht aan het stadion had willen laten omringen door de Mechelse harde kern, zag na overleg met zijn advocaten van die plannen af.

Hoe dan ook heeft De Mos er alles aan gedaan om met een bisnummer het podium te kunnen verlaten. Want nadat hij al door de club was geconvoceerd om hem van zijn ontslag op de hoogte te brengen en nog voor een deurwaarder daarvan het schriftelijk bewijs kon komen overhandigen, vertrok de Nederlander naar zijn woning in Eindhoven. Om vervolgens naar de club te bellen met de vraag of zijn ontslagbrief was verstuurd. Bij het horen van een bevestigend antwoord kwam hij spoorslags terug naar Mechelen om er – terwijl de club al een andere deurwaarder naar Eindhoven had gestuurd – het exploot te weigeren dat de inmiddels weer opgeroepen deurwaarder hem daar wou overhandigen. Vervolgens werd hij, volgens de regels, door de politie uit het stadion verwijderd.

Het potje puberale spierballenrollerij waartoe beide partijen zich nadien verlaagden, had de coulissen nooit mogen ontstijgen. Verweet LucVerheyen zijn voorganger niet alleen als technisch directeur, maar ook als spelersmakelaar te fungeren ? Dan noemde De Mos hem door zijn onkunde de ondergang voor de club !

Geen Aad de Mos op de tribunes dus, geen spandoeken noch spreekkoren in zijn richting. De supporters werden opgeslorpt door wat Mechelen, nog zonder shirtsponsors, hen sportief bood tegen Charleroi. Want hoewel gehinderd door blessures ( DeJong, Greven en Amuzu) en schorsingen ( Diallo en Dosunmu) van een paar in de basis verwachte spelers, voetbalde Mechelen het meest begeesterd. Niet in het minst zij die geholpen door de omstandigheden een kans kregen, zoals MathieuBoots, die werd opgevist omdat Blay, samen met Ndikumana, een van de twee in extremis gehaalde versterking, niet tijdig terug bleek uit Ghana. Want terwijl het in Mechelen wemelt van de spelers, was het blijkbaar toch nodig om er nog twee bij te halen.

De onder De Mos bij het Nederlandse Volendam gehaalde centrale verdediger bleek, o ironie, dus de oplossing voor het probleem achterin, maar was voor het seizoen door diezelfde De Mos al naar de zogenaamde C-kern verwezen. Boots : “Hij zei : onze beslissing kunnen we niet terugdraaien. Verdere uitleg heb ik niet gekregen. Ik heb mij altijd positief opgesteld, dus ik denk dat er nou wel eens wat respect en waardering naar mij toe mag zijn.”

Veel uitleg kregen de spelers ook niet over de nog niet betaalde lonen van juni en juli, alleen dat het met het nodige geduld wel in orde zou komen. “Op korte termijn heeft dat geen gevolgen voor het sportieve”, wist Demol. Maar dat de financiële perikelen niet te lang meer moeten aanslepen, is hem bekend sinds hij bij Turnhout en Geel hetzelfde meemaakte. Dat de recettes uit voorverkoop voor de wedstrijden tegen Charleroi en Anderlecht al werden aangeslagen, laat niet het beste vermoeden. Maar omdat hij anders dreigde op te stappen, werden over het contract van Demol wel nieuwe afspraken gemaakt, waarbij een en ander werd herschikt om de nog door Lermyte en De Mos gedane beloftes hard te kunnen maken.

Opvallend afzijdig in het hele gekibbel bleef Willy Van den Wijngaert, die, als hij de manier waarop hij de club leidt kritisch evalueert, niet anders kan dan vaststellen wat de buitenwereld al langer voor hem heeft gedaan : dat hij zich te makkelijk laat beïnvloeden door de verkeerde mensen, die hij te snel te veel vertrouwen geeft, waardoor hij de controle verliest.

Dus als Aad de Mos verweten wordt een commissie op te strijken bij de door hem gedane transfers en vervolgens gretig handel blijkt te drijven, mag de voorzitter zich dat zelf aanrekenen. Wie anders is verantwoordelijk voor de betreffende regeling en wie anders had moeten toezien op de transferactiviteiten ? Tegen het advies van sommigen in was hij bovendien degene die het contract van De Mos erdoor drukte.

Zaterdag zakte hij, keuvelend met twee vrienden, pas laat naar het spelershome af en hield er onder de inmiddels in stilte en duister gehulde tribune even halt om zijn metgezellen een anekdote te vertellen. Een in het licht van de gebeurtenissen verhelderend moment. “Ik ga van de week in Keerbergen geld afhalen aan een bancontact, komt er een supporter naar mij : ah,voorzitter, gij zijt ne goeien, hé ! Ik ben afgeleid en floep, mijn kaart is weg in die automaat.”

door Raoul De Groote