Zijn collega-voetballers beschouwen hem als een saaie aap, maar Djordje Svetlicic is meer dan dat. Portret van de Servische verdediger van AA Gent.
Na de eerste vijf wedstrijden van dit seizoen stonden er maar liefst dertien tegendoelpunten op de teller bij AA Gent. Niet wat je noemt een opsteker voor de Buffaloverdediging. Centrale verdediger Djordje Svetlicic, in de zomer van 2006 afgesnoept van Cercle Brugge, was toen de eerste om te relativeren : “De puzzel past nog niet in mekaar. Zo simpel is het.” En nog : “Ik ken drie soorten leugens : grote leugens, kleine leugens en statistieken. Je kan niet zeggen dat wij een slechte verdediging hebben.” En gelijk kreeg hij. De volgende vijf wedstrijden slikte AA Gent nog zes doelpunten. En de daaropvolgende vijf nog slechts twee. Het ging crescendo met de blauw-witte verdediging.
Van Belgrado naar Brugge
Als kind speelt Djordje Svetlicic vaak op straat. Hij spendeert uren op basketterreintjes. Basketbal is in Servië dan ook de nationale sport nummer één. Zelfs nu nog speelt Svetlicic in zijn vrije tijd liever basket dan voetbal. Zijn voetbalcarrière begint in 1993 bij Partizan Belgrado. Daar wordt hij tot een echte winnaar gedrild. In 1999 haalt Germinal Beerschot de dan 25-jarige offensieve rechtsachter samen met zijn landgenoten Aleksandar Mutavdzic van RAD Belgrado en Vinko Marinovic van Rode Ster Belgrado naar België. Bij de Antwerpse fusieploeg hopen ze zich in de kijker te spelen van een Zuid-Europese topclub. Ook geld speelt een rol. Het salaris van een topvoetballer ligt in België gevoelig hoger dan in Servië. Al snel merken ze echter dat het Belgische en het Servische voetbal sterk van elkaar verschillen. Voor een Serviër is een mooie persoonlijke actie het summum, in België wordt er gehamerd op kracht en loopvermogen.
Svetlicic groeit uit tot een van de sterkhouders van de paars-witte verdediging. Uit zijn GBA-tijd onthoudt hij vooral Marc Degryse, “de beste voetballer met wie ik ooit samenspeelde”. Djordje en zijn vrouw Marja voelen zich ook onmiddellijk thuis in de stad Antwerpen. In december 2002 wordt hun zoontje Igor er geboren. Het Servische koppel probeert de Nederlandse taal onder de knie te krijgen, maar in een land waar volgens Svetlicic “iedereen vlot Engels spreekt”, is het moeilijk om de theorie uit de les in praktijk om te zetten.
In 2003 kiest de Serviër voor een overstap naar het Cercle Brugge van Jerko Tipuric. Ook bij de kleine broer van Club Brugge duurt het niet lang of hij is een onmisbare pilaar in de verdediging. Hij is geen sfeermaker, maar een stille, intelligente speler die door zijn professionele houding veel respect afdwingt in zijn omgeving. Het gezin Svetlicic verhuist van de metropool Antwerpen naar het provinciale Brugge. In het begin is het even wennen, maar al gauw valt het Servische koppel voor de charmes van de West-Vlaamse hoofdstad : het historische stadsgedeelte, de kerken, het Minnewater, … Hun wandelingen door de stad gaan vaak gepaard met een museumbezoek. Dat ze kunstliefhebbers zijn, blijkt ook uit de schilderijen die de muren van hun Brugs appartement sieren. Bovendien leest de Serviër graag biografieën van kunstenaars “omdat ze zulke uitzonderlijke levens leiden”. Voor Djordje en Marja is het leven duidelijk meer dan voetbal : ze maken grote reizen (Mauritius, de Malediven, Tahiti, …), gaan graag op restaurant, zijn beiden filmfreaks, … Na de geboorte van hun zoontjes Igor (2002) en André (2006) zien ze zich verplicht hun levensstijl wat aan te passen, maar dat nemen ze er graag bij. “Als ik ’s morgens kan opstaan en met mijn kinderen spelen, dat maakt me de gelukkigste mens ter wereld.”
In maart 2006 valt de naam Svetlicic ook even in het omkoopschandaal rond de Chinees Zheyun Ye. Op de avond voor de wedstrijd op Lierse krijgen hij en zijn ploeggenoot bij Cercle Milenko Milosevic een telefoontje met het voorstel om de match te vervalsen. De spelers melden het voorval onmiddellijk aan hun club, die de zaak doorspeelt aan het gerecht en het bondsparket.
De lokroep van Leekens
Eind 2005 tekent Svetlicic een nieuw driejarig contract bij Cercle, maar een goed halfjaar later verhuist hij, op aandringen van Georges Leekens, naar het ambitieuze AA Gent. Ondanks zijn liefde voor familieclub Cercle kan de al 32-jarige Serviër een promotie naar een echte subtopper niet weigeren. Na een moeizame start is Svetlicic intussen niet meer weg te denken uit de achterlinie van de Buffalo’s. Aan kritiek doet hij niet, hoogstens aan zelfkritiek. De sobere modelprof beoordeelt constant zijn eigen prestaties en is ook niet te beroerd om zijn fouten toe te geven. Er staan al meer gele kaarten op zijn palmares dan doelpunten, maar dat is niet moeilijk : de Serviër maakte tot nog toe slechts één doelpunt in België (met Germinal Beerschot tegen La Louvière).
door steve van herpe
