H ugo Broos heeft tegen Rapid Boekarest eieren voor zijn geld gekozen. Het verbaasde ook mij dat hij een ploeg die hij in de voorbereiding alle krediet gaf, plots omgooide om alsnog Pär Zetterberg op te stellen. Broos wilde na vorig seizoen geen enkele toegeving meer doen en speelde vrijwel de hele oefencampagne met dezelfde veldbezetting. Maar plots pakt hij in een cruciaal duel uit met iets wat in de voorbereiding niet is getest. Ik denk dat Broos voor de wedstrijd tegen Boekarest een aantal slapeloze nachten moet hebben gekend. Uiteindelijk heeft hij geen risico willen nemen. Stel dat Anderlecht zonder Zetterberg uitgeschakeld wordt, dan mag Broos zijn koffers pakken, want dan weet hij dat hij niet moet rekenen op de steun van het bestuur. Want door Zetterberg op de bank te houden gaat hij in tegen de wensen van dat bestuur. In die zin is het menselijk dat hij van visie verandert.
Toch leek het er aan de rust op dat het Europees avontuur van Anderlecht voorbij was. In de tweede helft speelde Zetterberg echter als een echte leider. En vooral : je constateerde dat hij zijn verdedigend werk naar behoren opknapte, en dat was toch wel nieuw. Ik zag hem drie minuten voor tijd een hoekschop nemen en er dan een spurt van vijftig, zestig meter uitpersen om terug te zijn. Zetterberg viel me dus op door zijn fysieke scherpte, terwijl hij toch nauwelijks wedstrijdritme heeft ; hij moet dus wel heel goed getraind hebben. Trouwens, heel Anderlecht stond er conditioneel.
Natuurlijk merk je dat Walter Baseggio verbleekt met Zetterberg naast hem. Hij moet dan immers meer spelen in functie van iemand anders. En uiteraard is Aruna Dindane aan de rechterkant maar een gewone speler, en kan hij alleen maar een surplus zijn als je hem centraal posteert. Ik verwacht dat Zetterberg en Baseggio nu gewoon verder samen zullen functioneren. Centraal op het middenveld. En dat er in de toekomst iemand op de flanken wordt opgeofferd. Er is keuze genoeg : rechts Lovre en Wilhelmson, links Kolar en Seol : een van die vier kan je altijd wel missen. Anderlecht baadt echt in weelde.
Naar zo’n grote kern wil ook Trond Sollied bij Club Brugge. Hij zei dat zijn ploeg alleen maar beter kan worden. Ik vraag me af hoe. Cijfermatig lijkt me dat moeilijk. Club Brugge verloor vorig seizoen pas in december zijn eerste competitiewedstrijd, hoe moet je dan beter doen ? In de voorbereiding viel er in de ploeg opvallend weinig gretigheid te bespeuren, sommige spelers liepen er laks en verveeld bij. Dat verbaasde me. Maar tegen RC Genk merkte je dat de honger er nog wel degelijk is en dat het in die oefencampagne inderdaad maar om aanloopmatchen ging. Voor de ontwikkeling van deze ploeg zou het een zegen zijn als ze de dubbele confrontatie tegen Borussia Dortmund kan overleven.
door Raoul De Groote
