Tony Martin torst de hoop van een natie.

Het is al een tijd geen pretje meer om wielrenner te zijn in Duitsland. Niemand gelooft je als je ‘ Ich bin sauber’ roept. Niemand ziet je als je uitblinkt in de Tour, nu ARD en ZDF deze farmaceutische show niet langer rechtstreeks willen coveren. Niemand kan je emplooi in eerste klasse bieden, want Gerolsteiner, T-Mobile en Milram keerden de Radsport de rug toe.

“Hopelijk kunnen mijn prestaties tot een ommekeer leiden”, pleegt de introverte Tony Martin te zeggen. Met zijn eindoverwinning in Parijs-Nice vierde de 25-jarige tempobeul zondag alvast zijn grote doorbraak. Voor kenners geen verrassing: reeds als belofte werd Martin bestempeld als de nieuwe Jan Ullrich.

Die vergelijking is niet eens zo goedkoop als ze lijkt. Net als de laatste Duitse Tourwinnaar is Martin een Ossi die zich aan de Zwitserse Bodensee vestigde, heeft hij stronken van dijen, draagt hij een oorringetje, geselt hij graag het grote verzet en maakte hij van tijdrijden zijn grote specialiteit. Aan dat laatste dankt Martin zijn kloeke bijnaam: der Panzerwagen. Van alle chronospecialisten is het de Duitser die Fabian Cancellara het dichtst benadert. In de slottijdrit van de Ronde van Zwitserland vorig jaar gaf hij Spartacus zelfs al eens een koekje van eigen deeg.

Tijdrijders bouwen vaak een fraai palmares op in het rondewerk. Martin won vorige maand al de Ronde van de Algarve en vorig jaar de Eneco Tour, een meerdaagse in België en Nederland. Bij HTC-Highroad maakte hij zo drievoudig wereldkampioen tijdrijden Michael Rogers overbodig, die in de kortere etappekoersen nu door Sky uitgespeeld wordt.

In de grote rondes kon Rogers nooit de verwachtingen waarmaken. De vraag is of Martin deze volgende stap wél kan zetten. Parijs-Nice wordt wel eens vergeleken met een kleine Tour de France en het livre d’or van de Koers naar de Zon puilt uit met namen van Tourgoden. Maar de cols in de jongste Parijs-Nice waren maar bonsaischeutjes in vergelijking met de hoge bomen die in de Tour geveld moeten worden. De editie van de Ronde van Zwitserland waarin Martin tweede werd, die van 2009, liet ook al de zwaarste bergpassen links liggen.

Aan Martins gedrevenheid zal het alleszins niet liggen. Daarin vormt de gediplomeerde politieagent de tegenpool van Ullrich. Begin vorig jaar kreeg de jonge Duitser van zijn ploegleiding zelfs te horen dat hij té afgetraind stond. In de Tour zakte Martin vervolgens in het hooggebergte door het ijs, gewoonweg omdat hij in mei en juni te veel gegeven had.

Met zijn overwinning in Parijs-Nice leidde Martin HTC-Highroad alweer naar de kop in de zegestand, de plaats die het team van Bob Stapleton nu al ruim drie seizoenen inneemt. Iedere winter verlaat nochtans een klad toprenners het Amerikaanse nest. Maar steeds opnieuw nemen jonge talenten hun taken glansrijk over.

DOOR BENEDICT VANCLOOSTER

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content