In Waregem moest hij voortijdig weg, in Waalwijk vertrok hijzelf voortijdig en in Kortrijk was hij vorig seizoen slechts tweede keus, maar nu beleeft Teddy Chevalier daar de beste periode uit zijn carrière. Gesprek met een herboren explosieve spits van Noord-Franse makelij.
Het valt op dat Teddy Chevalier zich bij KV Kortrijk goed in zijn vel voelt. Hij maakt niet alleen geregeld zelf een doelpunt, hij geeft ook meer assists dan ooit, werkt voor de ploeg, deelt in de vreugde van ploegmaats en klautert zelfs af en toe op de omheining om in het Frans een samenzang met de harde supporterskern in te zetten. “Ik geef de mensen terug wat ze mij geven”, zegt hij. “Zelfs toen we in de bekerwedstrijd tegen Club Brugge 0-3 achterstonden, bleven ze ons steunen. De ambiance die ze in ons kleine stadion creëren, is geweldig. Spelen en scoren in zo’n sfeer zorgt bij mij voor ongelooflijke emoties. Dat ik dan in het Frans zing, is omdat ik geen Nederlands ken. Maar dat in een Vlaamse club de supporters mij dan ook nog in mijn taal antwoorden, vind ik fantastisch.”
Het is je aan te zien dat je gelukkig bent.
Teddy Chevalier: “Het zorgt voor verlichting mij eindelijk goed te voelen in een club waar iedereen mij respecteert. Het doet me deugd, het geeft me heel veel goesting en vooral: met een glimlach is ook voor mij het leven aangenamer. Dat maakt mij, maar ook mijn familie, gelukkig. Als ik een beetje triest ben omdat ik niet mag meedoen, zijn mijn ouders dat eveneens. Ook vorig seizoen kwamen ze kijken, telkens in de hoop dat ik toch minstens zou mogen invallen, maar dikwijls bleef ik toen negentig minuten op de bank. Nu speel ik altijd mee, scoor ik, geef ik assists en staan we goed geklasseerd. Iedereen is gelukkiger en ik hoop dat het zo zal voortgaan.”
Dialoog
Is dit tot nu toe de beste periode uit jouw carrière?
“Ja, dat denk ik wel. Acht doelpunten en negen assists: ik ben nog nooit zo beslissend geweest.”
Hoe verklaar je dat?
“Eigenlijk bracht het feit dat ik vorig seizoen onder Hein Vanhaezebrouck bijna niet speelde mij wel heel wat bij. Ik nam toen veel op mij, besliste om zijn keuze te respecteren, kalm te blijven en me honderd procent te blijven concentreren op het voetbal. Daarna had ik het geluk dat Yves Vanderhaeghe T1 is geworden en dat hij veel met mij spreekt en mij veel vertrouwen geeft. Ik denk dat ik me daarom goed voel en dat je dat ook merkt op het veld.”
Je wordt nu alleen diep voorin uitgespeeld. Maakt dat ook niet een verschil?
“Bij de jeugd stond ik altijd diep in de spits, maar bij Zulte Waregem besliste Francky Dury mij op rechts te zetten. Ook daar speelde ik goeie wedstrijden, maar mijn beste plaats is waar ik nu speel: op 9, alleen voorin, het liefst met een 10 die, zoals Santini, de bal kan bijhouden. Zo voel ik mij het meest op mijn gemak, kan ik mij volledig uitleven en mij het best bewijzen. Maar in de bekerwedstrijd tegen Club Brugge vroeg de trainer mij om de laatste tien minuten op rechts te spelen en dat deed ik zonder problemen voor de ploeg. Het is ook goed polyvalent te zijn.”
Hein Vanhaezebrouck koos vorig seizoen voorin voor twee targetspitsen: Ivan Santini en Elimane Coulibaly.
“Hij haalde mij om op rechts te spelen, maar in dat systeem met twee centrumspitsen was ik op rechts tegelijk back en dat is niet mijn spelstijl. Op het einde van het seizoen zette hij mij toch centraal voorin en dit seizoen bewijs ik dat het mijn beste plaats is. Vorig seizoen speelden we meer met lange ballen op de grote spitsen, nu raken de middenvelders veel meer de bal. We spelen een completer voetbal dan toen en beleven er veel plezier aan. Ik moet voor diepgang zorgen, maar ik haak ook af en neem deel aan het spel. Bovendien doen we dat ook met veel spelers met wie Vanhaezebrouck niet wilde spelen, zoals ik, Ulens, Mulemo, També en Klaasen. Toch staan we nu wel bij de beste zes teams van het land.”
Bedoel je dat met een andere aanpak play-off 1 toen wel was gehaald?
“Dat weet je niet. Ik denk wel dat het moeilijk is om een volledig seizoen met dezelfde spelers af te werken. In december en januari verloren we toen kostbare punten omdat er spelers vermoeid waren, terwijl er op de bank frisse jongens tevergeefs op hun kans zaten te wachten. Ook voor de groepssfeer is het goed soms spelers te wisselen. Die fout maken we nu niet meer.”
Waarom heeft Yves Vanderhaeghe zo’n positieve impact op jou?
“Ik apprecieer hem enorm omdat hij met mij praat, me steunt en naar me luistert als ik iets wil zeggen. Vorig seizoen was er met de coach geen dialoog. Ik ging hem ook niet vragen waarom ik niet speelde, omdat er met hem geen menselijke relatie was en dat afstand schept. Hoewel ik met veel vragen zat, bleef ik gewoon wachten op een kans. Die gaf hij mij op het einde.”
Pas toen bekend raakte dat Elimane Coulibaly getekend had voor KV Oostende.
“Ja, al weet ik niet of dat de reden was. In elk geval is er nu wel echt een dialoog tussen de spelers en de coach. Dat is ook de reden dat de groep goed samenhangt en dat we het samen goed doen op het veld. Maar misschien is het wel – tussen aanhalingstekens – ‘dankzij’ de aanpak van Vanhaezebrouck dat ik mentaal geëvolueerd ben.”
Ben je niet met hem gaan spreken uit zelfbescherming, uit vrees dat je jouw kalmte zou verliezen?
“Ik wou geen problemen met de coach. Nu is het heel anders. Deze trainer spreekt wel met alle spelers en dat zorgt voor meer betrokkenheid. Iedereen voelt zich gerespecteerd, zelfs zij die niet spelen, en dat maakt een groot verschil.”
Emotie
Erkenning van je voetbalkwaliteiten is er altijd geweest, het was je karakter dat voor problemen zorgde. Hoe zie jij dat?
“Dat komt omdat ik zo graag wil winnen, en omdat ik open, direct en gepassioneerd ben. Een slecht karakter of niet, het is in elk geval het karakter van een winnaar. Soms wordt mijn honger, mijn wil om te winnen slecht geïnterpreteerd, maar voor mij is dat geen probleem. Ik weet dat ik een goed persoon ben. De mensen rond mij appreciëren mij, mijn familie en mijn vrienden, en dat is het belangrijkste. Voor de rest wil ik op het veld altijd winnen.”
Horen die gestes daarbij?
“Misschien zijn die gestes het gevolg van mijn gevoeligheid. Misschien zorgt die voor te veel emoties, die ik dan soms op een slechte manier uit. Maar het belangrijkste is dat ik werk voor de ploeg, scoor en assists geef. Wie van mij houdt, des te beter, want dat doet plezier. Maar wie niet van mij houdt… tant pis. Mensen zijn niet verplicht van mij te houden. Zelf hou ik ook niet van iedereen. Ik denk dat het belangrijker is mij te beoordelen op basis van mijn prestaties dan van mijn gedrag.”
Ben je juist niet een type dat zich door iedereen geliefd wil voelen?
“Een gebrek aan respect is niet aangenaam, maar ik vraag niet om geliefd te zijn. Vorig seizoen hield hier ook niet iedereen van mij. Maar toen ik op het einde toch nog mijn kans kreeg, toonde ik dat ik op de bank niet dood en begraven was geraakt. Dus: of je van mij houdt of niet, het is mij eender.”
Toen je weg moest bij Zulte Waregem zei Francky Dury dat je te veel aandacht vergde en hij te veel energie in jou moest steken.
“Zulte Waregem is de enige club waar ik problemen kende. Hier hoor je zulke dingen niet.”
Bij RKC Waalwijk noemde coach Erwin Koeman jou in Voetbal International een egoïst.
“Ja, maar waarom?! Omdat ik er absoluut voortijdig weg wou en ik volgens hem daarom de groep in de steek liet. Voor de rest denk ik niet dat ik mij moet verantwoorden voor iets dat vanuit Waregem komt. Het is het verleden en we leven niet in het verleden.”
Is het verleden verwerkt? Leerde je eruit?
“Ik leerde eruit, in die zin dat ik niet meer dezelfde fouten maak. Maar ik ben een winnaar en zoals ieder mens iemand met emoties. Soms zijn die zo sterk dat er een slechte reactie of een scheef woord op volgt, maar daarom ben ik nog geen slechterik. Als ik op mezelf of op iemand anders roep, zelfs op training, komt dat voort uit mijn motivatie en mijn sensibiliteit. Maar vijf minuten later ben ik al gekalmeerd. Deze coach laat mij gerust wanneer ik mij opwind. Of hij lacht ermee, omdat het soms gek is om te zien hoe ik tegen mezelf tekeerga. Hier zorgt dat niet voor problemen.”
Bij RKC Waalwijk blijkbaar wel. Volgens Erwin Koeman deed de club alles opdat je je goed zou voelen, maar tevergeefs.
“Luister… en wil je dat zeker in het artikel zetten?! Ik ben voortijdig uit Waregem vertrokken en liet toen toe dat mijn salaris gevoelig zakte. In Waalwijk kreeg ik zelfs geen wedstrijdpremies en – laat ons zeggen – ook geen groot huis. In derde klasse verdiende ik meer! Dát is de waarheid. Als ik bereid ben zulke grote financiële inspanningen te doen om mijn carrière weer te kunnen lanceren, ben ik dan een egoïst? Ik probeerde er zelfs om Engels te leren, maar de taalbarrière was te groot en daarom voelde ik mij alleen op de club. Als je maandenlang niet met anderen kunt praten, zit je minder goed in je vel. Mijn voetbal leed eronder, mijn vriendin voelde zich ongelukkig en dat woog almaar zwaarder. Tot je uiteindelijk vraagt om de club te verlaten.
“Ben ik daarom een egoïst? Och, zo is de voetbalwereld: ben je goed, dan schudden ze je de hand; ben je niet meer goed, dan geven ze je een stamp. ‘Egoïst’ vind ik in elk geval niet de juiste term. Om mijn carrière weer te kunnen lanceren, liet ik zelfs een tekenpremie vallen! Maar als je zoals ik in Waalwijk ongelukkig bent, denk je: dan nog liever gaan werken zoals iedereen en dicht bij mijn familie zijn. Zeker met wat ik er maar verdiende. Het is goed van het voetbal te leven, maar als je ongelukkig bent, is het geen leven. Gelukkig gaf KV Kortrijk, een club op minder dan een uur rijden van mijn familie in Noord-Frankrijk, mij de kans mijn carrière weer te lanceren. Uit respect voor dat vertrouwen hield ik mij vorig seizoen kalm en ik denk niet dat ik dat vertrouwen sindsdien beschaamde. Hier is alles aanwezig om mij goed te voelen en gelukkig te zijn.”
Je bent 27, dus de allerbeste jaren moeten in principe nog komen. Zou een mental coach je niet kunnen helpen om je volledige potentieel tot ontwikkeling te laten komen? Wie weet wat er dan nog mogelijk is?
“Het is mijn ambitie om op een dag met een grotere club in de Europa League te spelen en ik weet dat ik op het mentale vlak nog inspanningen moet doen. Maar in vergelijking met enkele jaren geleden deed ik er ook al veel en beetje bij beetje begin ik daar mijn voordeel mee te doen. Dat zie je ook aan mijn prestaties. De coach en zijn assistent (Adnan Custovic, nvdr) helpen mij daarbij. Zij praten veel met mij, elke dag probeer ik alles te kanaliseren en zo vooruitgang te maken. Ik weet dat door een emotie of een reactie de concentratie even weg kan zijn, maar ik denk dat ik dat intussen zelf wel kan corrigeren. Misschien zal het nog wat tijd kosten, maar ik geloof dat ik het kan zonder de hulp van een mental coach.”
DOOR CHRISTIAN VANDENABEELE – FOTO’S BELGAIMAGE / CHRISTOPHE KETELS
“We spelen een completer voetbal dan vorig seizoen en beleven er veel plezier aan.”
“Mensen zijn niet verplicht van mij te houden. Zelf hou ik ook niet van iedereen.”
