De dubbele ontmoeting van de nationale ploeg (kwalificatiewedstrijd tegen Griekenland en vriendschappelijke match tegen Rusland) komt er op een moment dat enkele Rode Duivels zich vragen stellen rond de keuzes die ze moeten maken, of gemaakt hebben.
Ongeveer 37 uur in het vliegtuig, drie tussenlandingen en ongetwijfeld een ferme jetlag. Dat is wat Axel Witsel te wachten staat op 28 maart, wanneer hij na de oefeninterland van de Belgen in Sotsji tegen Rusland terugvliegt naar China om er weer aan de slag te gaan bij Tjianjin, zijn nieuwe club. Misschien kan er nog een minder vermoeiende oplossing worden uitgedokterd, maar zo zag het er eind vorige week uit. Om maar te zeggen dat niet iedereen blij is met het duel in Rusland (en Axel Witsel is zeker niet de enige Rode Duivel) dat de voetbalbond zo’n 300.000 euro oplevert en de garantie dat de Russen instaan voor alle gemaakte reis- en verblijfskosten.
Dat die wedstrijd in Sotsji, een van de speelsteden volgend jaar, wordt gespeeld, en niet in Moskou, was overigens vorige week nog niet tot iedere betrokkene doorgedrongen. Op het vlak van communicatie met de spelers staat nog niet alles op punt. Maar als u het ons vraagt: wees niet al te verrast als na het duel tegen Griekenland, het kwalificatieduel van zaterdag waar deze afspraak écht om draait, deze of gene Duivel wat last heeft van een fysiek kwaaltje. Kwestie dat hij zich de lange verplaatsing naar Sotsji kan besparen. Rusland-België (aftrap 18 uur) is dan ook vooral voor bondscoach Roberto Martínez een kans om, drie dagen na het duel tegen de Grieken, eens te testen hoe breed het reservoir aan talent, dat we in zijn ogen hebben, écht is. De match tegen het nog ongeslagen Griekenland moet de Rode Duivels eerst en vooral bevestigen als autoritaire groepsleider en het deelnameticket aan het toernooi volgende zomer nog wat steviger in Belgische handen duwen. Als dat zou lukken, doet deze generatie toch weer een beetje meer denken aan de gouden generatie van de jaren tachtig. Het is immers van toen (1980-1982-1984-1986) geleden dat de Belgen zich nog eens drie keer (of meer) op rij konden plaatsen voor een groot toernooi.
WITSEL
De interlands van eind maart vallen, zoals ze de laatste paar jaar traditioneel zijn ingepland, in het midden van een beslissende fase in de diverse grote competities. Het is stilaan money time, tijd voor prijzen. Maart-april is ook de periode waarin sommige voetballers die nood hebben aan een nieuwe wind, zich beraden over hun toekomst. Dat geldt ook voor een aantal Rode Duivels, gedreven door persoonlijke ambitie of nieuwsgierig geworden door een aantal gebeurtenissen die tijdens de winter hun hoofd aan het tollen brachten. Aan de einder wenkt immers dat nieuwe eldorado in voetballand, China, en het is een publiek geheim dat meerdere internationals de voorbije maanden werden gepolst. Niet alleen Axel Witsel, maar ook Marouane Fellaini, Dries Mertens, Mousa Dembélé, Christian Benteke of Romelu Lukaku. Ook vanuit het kamp rond Steven Defour volgden al meerdere telefoontjes richting China. De sommen die daarbij worden genoemd, doen mensen duizelen. Een van de makelaars van bovengenoemde spelers heeft het over een aangeboden jaarsalaris van meer dan… 20 miljoen euro. Dat zet een mens aan het denken.
Tot dusver is Witsel de enige Rode Duivel die toehapte. Een keuze die in de publieke opinie de voorbije maanden zwaar werd bekritiseerd, maar die – opvallend – door bondscoach Martínez de voorbije weken in de media met vuur werd verdedigd. Volgens de Spanjaard heeft de keuze van de middenvelder op geen enkel moment meegespeeld in het debat rond een eventuele selectie. Volgens de Spanjaard wil Witsel nog lang voor de nationale ploeg spelen en kan dat ook wat hem betreft. Voor Martínez is de middenvelder het brein van de ploeg. Daarmee treedt hij in de voetsporen van zijn voorganger. Marc Wilmots zei immers ook altijd aan eenieder die het wilde horen, dat Witsel een van de beste nummers 6 ter wereld was.
Sommige Rode Duivels, zo hoor je, zijn daar minder van overtuigd. Voor hen heeft de keuze van Witsel voor China hem ontheven van het statuut incontournable. ‘Wij gaan niet op de bank zitten voor iemand uit de Chinese competitie’, hoorden we. Want hoezeer de Chinese Super League ook lijkt te groeien door het aantrekken van allerlei vedetten, de achterstand die ze sportief heeft op de grote Europese kampioenschappen, waarin ongeveer 90 procent van deze kern actief is, blijft enorm.
Martínez zit niet op dezelfde lijn. Volgens de bondscoach heeft Witsel zijn succes niet te danken aan het feit dat hij voor een grote Italiaanse of Engelse club speelt, maar aan zijn individuele klasse en aan zijn capaciteiten om zich ten dienste te stellen van het collectief. Martínez: ‘Ik denk niet dat zijn overgang van de Russische naar de Chinese competitie zo’n groot verschil maakt.’
Een van zijn ploegmaats in de nationale ploeg is het daarmee eens. ‘Ik maak me over zijn vorm niet zo veel zorgen. Axel is in staat om zich op enkele dagen op het niveau van de anderen te hijsen. Fysiek zijn z’n mogelijkheden zeer groot, Axel kan het zich veroorloven een tijdje aan de kant te staan en dan zeer snel te recupereren.’
Het grootste verwijt dat zijn critici maken, is dat de Luikenaar altijd het financiële boven het sportieve heeft gezet. Zowel bij zijn keuze voor Benfica, later Zenit en nu FC Tjianjin. Anderzijds is de nationale ploeg voor Witsel wel altijd een prioriteit geweest en gaf ze hem wat zuurstof in een carrière die op mediatiek vlak wat achter lag in vergelijking met de jongens die in de Premier League aan de slag gingen. Witsel bekoort op een andere manier (via de sociale media) zijn publiek. In het voordeel van de speler spreekt ook dit: om zijn kansen in de selectie en op een goeie prestatie als Rode Duivel te vrijwaren, heeft hij zich verzekerd van de diensten van een persoonlijke fysical coach.
WITSEL VS NAINGGOLAN
Uitkijken is het ook naar de terugkeer van Radja Nainggolan in de selectie. Die was er onder Martínez bij tegen Spanje en Cyprus, maar werd vervolgens niet opgeroepen voor de duels in oktober en november. In de kern zijn er verscheidene voorstanders van de middenvelder van AS Roma. Die deden de voorbije maanden wat ironisch over zijn niet-selectie om redenen die altijd een beetje vaag bleven.
In de publieke opinie wordt Nainggolan vaak uitgespeeld tegenover Witsel als het gaat om een plaats als nummer 6. Volgers van het calcio vinden dat een absurd debat, want de Antwerpse Ninja speelt in de Serie A al eeuwen niet meer als schokbreker voor de defensie. De vraag is zelfs: heeft hij het ooit gedaan, gedreven als hij is door zijn soms moeilijk te kanaliseren drang naar voren? Sinds hij voor AS Roma voetbalt, lijkt hij alleszins steeds verder op te schuiven richting spits. Luciano Spalletti gebruikt Nainggolan dezer dagen zelfs links in een offensieve driehoek. Als we dat verplaatsen naar de nationale ploeg, die op een vergelijkbare manier speelt, komt Nainggolan in concurrentie met… Eden Hazard. Andere nummers 6 en concurrenten voor Witsel zijn Fellaini of Dembélé, waarbij de middenvelder van Manchester United de handicap heeft dat hij nogal avontuurlijk is aangelegd en nuttiger is in een offensievere rol, en die van Tottenham als international soms wat gedemotiveerd lijkt, of beter slecht gebruikt, als hij het shirt van de nationale ploeg aantrekt. Sommige ploegmaats maken zich zelfs wat ongerust, Dembélé heeft er inmiddels al 67 (!) interlands op zitten, maar te weinig prestaties kun je achteraf als echt bevredigend beoordelen.
Onder Martínez spelen de Rode Duivels de laatste tijd zeer offensief, met op de flanken Yannick Carrasco (links) en Thomas Meunier (rechts), die niet aarzelen om het middenveld, op zich ook al zeer aanvallend gericht, nog wat extra impulsen te geven. In zo’n bezetting is het nummer 6 als veiligheidsverantwoordelijke cruciaal. Daar is een crack nodig qua positiespel, een rol die op het lijf lijkt geschreven van Witsel, die ook in de ogen van Martínez onmisbaar is. De Spanjaard benadrukte het voorbije jaar trouwens ook de discipline binnen de groep. Radja Nainggolan beseft naar verluidt trouwens zelf als eerste goed genoeg dat zijn manier van leven hem niet zo geschikt maakt voor de Premier League. Aan belangstelling overigens geen gebrek, Antonio Conte (Chelsea) flirt al een jaar met hem.
LUKAKU VS RAIOLA
Conte heeft trouwens nog een andere Rode Duivel in de gaten: Romelu Lukaku. De mislukking om hem vorige zomer al naar Londen terug te halen (in de laatste uren van de transferperiode legde Chelsea een bod op tafel dat van Lukaku de duurste Rode Duivel ooit zou maken) heeft de Londense club niet afgeschrikt. Ze is bereid om een nieuw, verbeterd, bod te doen.
Dat komt er één jaar na een EK dat voor de spits niet bracht wat hij er zelf van verhoopte. Toen hij ons enige weken voor dat toernooi in Frankrijk ontving, sprak Lukaku openlijk zijn hoge ambities uit en zijn verlangen om zijn Engelse cv wat op te poetsen met prijzen. Het leek hem toen al weinig waarschijnlijk dat zoiets zou lukken in dienst van Everton. Toen we hem in december opnieuw gingen opzoeken, stond zijn besluit vast. Er kon geen sprake van zijn dat hij zijn contract in Everton zou verlengen, ook al omdat de club hem qua versterkingen van de kern een aantal beloftes had gedaan, maar die niet was nagekomen.
Een en ander bevestigde Lukaku vorige week tegenover de Britse media, met een tussenkomst die zeer typisch was voor hem: rechtuit en verwacht. Enkele uittreksels: ‘Everton heeft de kans gekregen om grote namen aan te trekken, maar heeft dat niet gedaan. Die jongens voetballen nu elders.’ Of nog: ‘Everton heeft een groot verleden, dat klopt, maar wat is de toekomst? Ze doen hier niet anders dan praten over de ploeg uit de jaren tachtig. Ik wil dat ze ook over mij praten, niet alleen over mijn doelpunten, maar ook over de prijzen die ik pakte.’ En deze: ‘Mijn droom is spelen in ploegen waarin jongens als Suárez, Lewandowski, Benzema en Cavani ook zouden kunnen voetballen. Ik kan het daar even goed doen als zij. Ik ben een van de beste spitsen in de Premier League en kan een van de beste spelers ter wereld worden. Maar daarvoor heb ik één theater nodig: de Champions League.’
Het heerlijke aan Lukaku is zijn extreme ambitie. Té grote ambitie, vinden mensen die dat arrogantie noemen. De spits is bewust van zijn kwaliteiten en streeft naar de mooiste podia om ze te tonen. Voor hem kan er dus geen sprake zijn van China, maar wel van de grootste clubs van Europa. Met Chelsea op kop.
Verrassend was het daarom om een maand geleden uit de mond van Mino Raiola te vernemen dat er 99 procent zekerheid was dat Lukaku bij de Toffees zou verlengen. Raiola wist op dat moment goed genoeg dat het in Lukaku’s hoofd beslist was dat hij dat schip zou verlaten. Vreemd. De zaakwaarnemer, die ook de belangen behartigt van Paul Pogba en Zlatan Ibrahimovic, wist Lukaku los te weken uit de stal van Christophe Henrotay, de agent van Rode Duivels als Carrasco, Courtois, Dendoncker, Tielemans en Mirallas. Beide heren hebben een conflictueuze relatie. Raiola deed, sinds hij Lukaku recupereerde, maar weinig grote deals met de Belg. Mikte hij op twee keer passeren langs de kassa: een keer bij de verlenging en een keer bij een transfer? In elk geval: het verschil in mening en verklaringen van beiden lijkt erop te wijzen dat er wat ruis zit op de lijn. Het zou ons niet verbazen mocht het de komende maanden tussen Lukaku en zijn zaakwaarnemer tot een breuk komen.
ADVIES
Met de bondscoach daarentegen is de communicatie uiterst helder. Lukaku pleegt geregeld overleg met Roberto Martínez over de carrièrekeuze die hij moet maken. Idem dito met Youri Tielemans, in wie de Spanjaard zeer sterk gelooft. De bondscoach raadde de middenvelder van Anderlecht aan om te kiezen voor een ploeg waar hij speeltijd gaat krijgen. Nog meer dan zijn voorganger Marc Wilmots praat Martínez voortdurend met zijn spelers. En omgekeerd deinzen spelers er niet voor terug om met hun coach te bellen en hem te polsen naar zijn mening over een aanbod dat ze kregen. Dat gebeurde met Axel Witsel, voor hij de Chinese offerte accepteerde. In die gesprekken is de communicatie open en direct, zegt een Rode Duivel, die constateert dat Martinez ‘mooi praat en er zeer snel in geslaagd is om de media om zijn vinger te winden.’
Zijn rol deze week is: de troepen scherp krijgen voor een duel tegen de tweede in de groep, die op dit moment op slechts twee punten volgt. De focus op voetbal krijgen en de hoofden leegmaken. Weg transferbeslommeringen en geruchten. Iedereen in de groep wil zo snel mogelijk de kwalificatie officieel maken. Misschien ligt daar nog het enige echte gevaar: te veel (zelf)vertrouwen.
DOOR THOMAS BRICMONT – FOTO’S BELGAIMAGE
Wees niet al te verrast als na het duel tegen Griekenland deze of gene Duivel wat last heeft van een fysiek kwaaltje.
