Olivier Doll (36) is een van de voornaamste redenen waarom Lokeren lange tijd de minst gepasseerde verdediging had. Die verdediging zal nog eens op de proef gesteld worden als op de 28ste speeldag zijn ex-ploeg Anderlecht op bezoek komt. Voor Doll wordt het misschien wel de laatste ontmoeting met de club waarbij hij tien jaar lang de netten schoonhield. De kans bestaat immers dat de centrale verdediger het na dit seizoen voor bekeken houdt. “Momenteel is de kans dat ik stop fiftyfifty. Veel hangt af van mijn mentale en fysieke paraatheid op het einde van het seizoen. Nu voel ik mij goed, maar een blessure kan snel roet in het eten gooien.”

Zijn er bepaalde factoren die je beslissing kunnen beïnvloeden? Bijvoorbeeld het al dan niet aanblijven van Georges Leekens als hoofdcoach?

Olivier Doll: “Mijn keuze zal alleen van mijzelf afhangen. Ik moet wel zeggen dat ik al lang was gestopt als hij Slavoljub Muslin niet was komen vervangen. De verstandhouding met de Serviër was er gewoon niet. Met Leekens botert het veel beter. Hij beseft dat je een verdediger van 35 niet hetzelfde programma moet voorleggen als een aanvaller die amper twintig is.”

Met die andere trainer, Aimé Anthuenis, heb je een haat-liefdeverhouding.

“We hebben tijd nodig gehad om elkaar naar waarde te schatten. Ik begreep zeer snel dat ik bij hem geen leidende rol zou hebben. Mijn geduld werd vaak op de proef gesteld, maar ik wist dat hij me vroeg of laat nodig zou hebben. Op het moment dat ik klaar moest staan, was ik er. Op die manier heb ik hem van gedachten kunnen doen veranderen. Ik zal nooit vergeten dat het Anthuenis was die bij het bestuur aandrong dat ik bijtekende. Hij was ook de bondscoach die me een kans gaf bij de nationale ploeg.”

Met wie vormde je, in een carrière van bijna twintig jaar, het beste duo centraal achterin?

“Er zijn enkele spelers met wie ik goed samen kon spelen. De eerste is João Carlos, met wie ik in 2004 debuteerde bij Lokeren. Wij hadden een goede verstandhouding en dat hebben we die vier jaar dat we samen speelden bewezen. Er was in België wellicht geen betere tandem centraal achterin. Het verraste me dat Anderlecht hem niet heeft aangetrokken. Met hem erbij zou paars-wit gemakkelijk kampioen worden. Sinds het vertrek van Nicolás Pareja hebben de Brusselaars geen echte leider meer achteraan. In mijn periode bij Anderlecht had ik ook een goed gevoel met Glen De Boeck naast mij.”

Georges Heylens, die je nog van bij Seraing kent, noemt je de Hugo Broos van deze tijd.

“Dat zijn lovende woorden. Net zoals hem ben ik niet de meeste begaafde speler van mijn generatie. De reden waarom ik het zover heb geschopt, is omdat ik mijn kwaliteiten in de verf heb gezet en mijn gebreken kon verbergen. Als ik me niet vergis, was hij 36 toen hij stopte.”

BRUNO GOVERS