Waarom treft de neurologische ziekte ALS opvallend veel voetballers?
Ex-linksbuiten van Club Brugge, Anderlecht en Oranje Rob Rensenbrink (68) maakte in Helden Magazine bekend dat hij aan PSMA lijdt. Dat is een variant van ALS (met een iets tragere degeneratie). Bij beide aandoeningen sterven de zenuwcellen die de bewegingsspieren aansturen af. De oorzaken zijn nog onbekend. Tot er een afdoende behandeling is gevonden, organiseert de ALS Liga jaarlijks gedurende augustus een ALS Ice Bucket Challenge. Simon Mignolet is een van de ambassadeurs.
ALS treft opvallend veel voetballers. Onder meer Roger Dierckx (Lierse), Fons Bastijns (Club Brugge), Claude Bissot (FC Luik), Jimmy Johnstone (Celtic) en Stefano Borgonovo (AC Milan) overleden eraan. Ook Fernando Ricksen (Rangers FC) lijdt aan ALS. De Italiaanse neuroloog Adriano Chio concludeerde na onderzoek in de periode 1970-2001 dat voetballers tot zeven keer meer kans lopen om ALS te ontwikkelen. Een van de hypothesen is dat het veelvuldig koppen en krijgen van tikken tegen het hoofd het risico verhoogt. Ook in het recente factorenonderzoek van de Nederlandse drs. Meinie Seelen staat dat hoofdtrauma’s een verhoogd risico op ALS geven.
Wat kan een voetballer preventief doen? Thomas D’havé, internationaal voetbalosteopaat en orthomoleculair therapeut volgens de klinische psycho-neuro-immunologie specialiseerde zich in het opsporen en resetten van restanten van traumatische letsels. ‘Bij voetballers zie je meer schedeltrauma’s dan bij anderen. Elk trauma veroorzaakt een ontstekingsreactie. Het probleem ontstaat wanneer het lichaam die ontsteking niet kan afronden. Uit onderzoek blijkt dat in bijna 33 procent van de gevallen er drie jaar later in de hersenen nog altijd inflammatoire activiteit is. Als genetisch je zwakke punt zich in het neurologisch systeem bevindt, zullen bij zo’n laaggradige ontsteking de klachten zich op een dag in het zenuwweefsel manifesteren. De reden waarom bij velen de ontsteking niet afgerond wordt, moet gezocht worden bij lifestylefactoren. Zoals een verstoord bioritme en te weinig omega 3- beschikbaarheid omdat er onvoldoende vis gegeten werd. Ook het overmatig eten van producten van zoogdieren is een risicofactor door de probleemmolecule Neu5GC die erin zit. Het beste moment om een hersentrauma te behandelen is dus vóór het trauma: ervoor zorgen dat de voorwaarden aanwezig zijn om je lichaam op volle slagkracht te kunnen laten reageren.’
CHRISTIAN VANDENABEELE
