Dit jaar valt Arsenal buiten de prijzen en dus kijkt een geblesseerde Thierry Henry al uit naar het volgende seizoen. ‘De toekomst behoort toe aan Arsenal.’

Voor Thierry Henry is het seizoen al voorbij. Een scheur van de adductoren, gecombineerd met een pijnlijke heupzenuw, houdt de Fransman aan de kant. “Ik voelde het aankomen”, zegt hij. “Al acht jaar lang speel ik bijna zestig wedstrijden op een zeer hoog niveau per seizoen. Vorig jaar brak ik alle records : 56 matchen en daarna nog het WK met Frankrijk. Amper twee weken na de WK-finale nam ik deel aan een galamatch bij het afscheid van Dennis Bergkamp. Acht dagen later werden bij Arsenal de trainingen hervat. Maar na de match tegen PSV zei mijn lichaam : stop. Er is geen sprake van dat ik op 2 juni deelneem aan Frankrijk-Oekraïne, of op 6 juni aan Frank- rijk-Georgië. Ik wil mezelf de tijd geven om volledig te genezen.”

Hoe kijkt u terug op het seizoen van Arsenal ?

Thierry Henry : “We vallen buiten de prijzen. Dat is frustrerend, we zijn het niet gewoon om in mei al met lege handen achter te blijven. Dat we in wedstrijden met rechtstreekse uitschakeling net dat tikkeltje geluk misten, maakt het des te pijnlijker. Neem de match tegen PSV. De Braziliaan Alex scoorde daar na de enige gevaarlijke actie van PSV in de hele match. In de Engelse competitie werden we alleen in Bolton en in Liverpool overklast. Maar ik besef ook wel dat Chelsea en Manchester United natuurlijk nooit van het veld worden geveegd. Daar ligt toch een verschil tussen Arsenal en die twee teams.”

Hoe verklaart u dat verschil ?

“Zowel Chelsea als Liverpool hebben een ideale mix van jeugd en routine. Arsenal bezit die mix niet. In twee wedstrijden op drie was ik met mijn 29 jaar de oudste veldspeler – Jens Lehmann is een dertiger, maar dat is een doelman. De gemiddelde leeftijd van de tien veldspelers bedroeg dikwijls 23 jaar. De conclusie luidt : de toekomst behoort toe aan Arsenal maar voor het heden moeten we passen.”

En dat net terwijl er met Manchester United, Chelsea en Liverpool drie Engelse teams tot in de halve finale van de Champions League doordrongen.

“Vorig jaar zaten wij in de finale, dus kan niemand beweren dat we het vereiste niveau niet bereiken.”

Maar voordien brak Arsenal zelden potten in de Champions League.

“Ja maar, wat niet vergelijkbaar is, moet je ook niet vergelijken. De Italiaanse en de Spaanse topteams en ook Manchester United en Chelsea kunnen absolute topspelers inkopen. Arsenal daarentegen moet zich vaak vergenoegen met spelers van het tweede of derde garnituur. Dan moet je ook geen wonderen verwachten.”

Vervelend Arsenal

Bewijzen die drie Engelse ploegen in de halve finale van de Champions League dat het Engelse voetbal de macht van het Italiaanse en het Spaanse voetbal heeft overgenomen ?

“Ik stel vast dat er wel drie Spaanse ploegen de halve finale van de UEFA Cup hebben bereikt. En het is niet omdat AS Roma met 7-1 verliest bij Manchester United, dat je het hele Italiaanse voetbal moet doodverklaren.

“Het doet me wel plezier dat men het Engelse voetbal tegenwoordig overal au sérieux neemt. Want dat was vroeger niet het geval. Vroeger hoorde je wel eens zeggen dat iemand als Eric Cantona – en dan spreken we over de beste buitenlandse voetballer van Manchester United van de vorige eeuw – het nooit gemaakt zou hebben in het Italiaanse of het Spaanse voetbal. Ook over mij wordt dat beweerd. Wel, ik heb hier al veel spelers zien komen en kort daarna weer vertrekken. Terwijl ik het intussen al acht jaar volhoud bij Arsenal.”

En u lijkt nog altijd niet geneigd om op te stappen. Vorig jaar lag Barcelona aan uw voeten maar u tekende bij Arsenal bij tot 2010. Wat bindt u aan deze club ?

“Clubliefde. Dat is iets wat ik bij mijn vorige clubs, Monaco en Juventus, niet heb meegemaakt. Ik voelde me hier meteen gewaardeerd door de supporters. Nu, ik heb die fans ook iets teruggegeven : ik ben telkens beste doelschutter van de club geworden met 26 goals in 1999 en daarna 22, twee keer 32, 39, 30 en 33 doelpunten in de Engelse competitie.”

Velen beschouwen u als de beste speler uit de geschiedenis van Arsenal.

“Ik laat het aan anderen over om daarover te oordelen. Mijn carrière bij Arsenal is nog niet afgelopen. Hopelijk beschik ik volgende zomer weer over al mijn middelen. Maar wat ik werkelijk voor deze club heb betekend, zal pas blijken bij mijn afscheid. Denk maar aan Dennis Bergkamp. Zolang hij speelde, vond men zijn prestaties normaal. Bij zijn afscheid gaf men er zich rekenschap van hoe belangrijk hij voor Arsenal is geweest. Net als coach Arsène Wenger trouwens. Vroeger vonden de mensen Arsenal een vervelende club. Boring Arsenal, werd er gezegd. Onder impuls van Bergkamp en Wenger speelde Arsenal dat etiket kwijt.”

Na het ontslag van David Dein, een van de sterke mannen van Arsenal, werden er achter uw toekomst bij Arsenal en achter die van Wenger vraagtekens geplaatst.

“Ik zal Arsenal nooit op eigen initiatief verlaten. Ze zullen me er buiten moeten duwen. Al kan ik me moeilijk een toekomst bij Arsenal voorstellen zonder Wenger. Wat ik als voetballer ben geworden, dank ik aan hem. Ik zal hem nooit vergeten. Ik hoop dat hij nog altijd mijn trainer is op de dag dat ik afscheid neem van Arsenal.”

Scholes is de beste

Cristiano Ronaldo werd verkozen tot beste speler van de Premier League. Hebt u voor hem gestemd ?

“Neen, voor Paul Scholes, maar ik heb wel Cristiano Ronaldo gekozen als de beste jonge speler. Scholes was dit seizoen de grote man van Manchester United. Als hij er niet bij is, lijden de prestaties van de ploeg daaronder. Scholes bepaalt het ritme van een match, hij scoort gemakkelijk, geeft veel assists en hij zet zijn voet als het nodig is. En hij is ook een echte clubvoetballer. Men kan zich Scholes moeilijk voorstellen bij een andere club dan Manchester United.

“Natuurlijk is Cristiano Ronaldo een schitterende voetballer. Maar bij hem krijg je altijd de tijd om hem te bewonderen wanneer hij in balbezit is. Dan kleeft die bal telkens een paar seconden aan zijn voet. Bij Scholes krijg je die tijd niet. Hij speelt de bal altijd in een minimum van tijd door naar een ploegmaat. Die gave om zo snel, in één tijd te spelen, die is weinig voetballers gegeven. Zulke voetballers slagen erin om hun ploegmaats beter te doen spelen.”

DOOR BRUNO GOVERS

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content