‘MIJN NAAM IS IÑAKI EN IK BEN EEN BASK’

© BELGAIMAGE

Morgen ontvangt KRC Genk Athletic Club in de Europa League. Bij de ploeg uit Bilbao loopt de voetbalversie van Usain Bolt. Een portret.

Een bal in de diepte. Een indrukwekkende versnelling vanaf de rechterflank. Een verdediger wordt ter plaatse gelaten. Een schot. Een doelpunt. Het is dit soort acties waar Iñaki Williams dol op is. En hoewel hij dit seizoen nog niet zo efficiënt is als in 2015-2016, toen hij dertien keer de netten trof, is deze spits, zo rank als een liaan maar ongrijpbaar als een slang, de nieuwe bom van Athletic.

Want behalve zijn vermogen om de ruimte in te duiken heeft Williams als belangrijkste troef zijn snelheid: een kogel van een sluipschutter waardig. Hij kan versnellen als een Jamaicaanse spurter en weet zo het systeem van Ernesto Valverde diepgang bij te brengen. Geen wonder dat de jongen door Marca geflitst werd met 35,7 km/u en bij de jeugd de bijnaam Usain Bolt droeg.

Zijn profiel vormt trouwens een kleine revolutie voor een club die het niet gewoon is om bolides van dit type uit de cantera te toveren. Met of zonder bal (feitelijk vooral zonder, gezien de statistieken van Athletic op dit vlak) lukt het hem om in één beweging verdedigers dol te draaien. Bovendien heeft hij een stevig lichaam waarmee hij ook veel verdedigend werk weet te verzetten. En in een team met de intensiteit van een ploeg uit de Premier League heb je dat nodig.

RAZENDSNEL NAAR DE TOP

Als zijn loopsnelheid het handelsmerk is van de jongeling, dan is zijn opgang binnen de ploeg al even spectaculair. Er glijden slechts vier jaar voorbij tussen zijn profdebuut in de Tercera División (de Spaanse vierde klasse) met Basconia en zijn aantreden in de basiself van de eerste ploeg in december 2014. Voordien zijn er z’n geboorte op 15 juni 1994 in Bilbao, zijn jeugd in Navarra, waar hij tijdens zijn adolescentie, bij CD Pamplona, door plaatselijke scouts ontdekt wordt, en twee mooie halve seizoenen met de B-ploeg, waar hij de doelpunten aaneenrijgt (21 in 32 wedstrijden in de Segunda División B, de derde klasse).

Een staat van dienst die de nieuwsgierigheid wekt van Ernesto Valverde, die in zijn kern een ultrasnel element mist. Hoewel Williams al snel een plaats verwerft op de rechterflank ten koste van Mikel Susaeta, is zijn debuut nogal wanordelijk. De onvermoeibare jongeman kent met de bal aan de voet wat problemen. Hij moet nog gekneed worden. Een opdracht die Valverde graag op zich neemt. Met Aritz Aduriz, Beñat Etxebarria en daarna Raúl García om zich heen begint Williams zijn weg te vinden, zet hij stappen vooruit, probeert hij z’n kunnen uit op rechts en op links, en proeft hij zelfs nog eens van zijn eerste liefde: centraal, waar hij al geschitterd heeft bij de jeugd. Sterker nog, hij zet al vanaf zijn eerste seizoen geslaagde prestaties neer, zoals die match tegen Real Madrid. Een wedstrijd waarin zijn supersonische raids Dani Carvajal onmondig maken. Uiteraard wekt hij met deze referentiematch, na amper enkele maanden in de A-kern, de stoutste verwachtingen.

Het voorbije seizoen bereikt Williams een nieuwe mijlpaal en wordt hij duidelijk efficiënter, met dertien treffers en zes assists ondanks vervelende blessures aan het been en aan de enkel. Op het veld is de verstandhouding met Aduriz en García net zo natuurlijk als zijn balbeheersing. Op YouTube verzorgt Iñaki zijn reputatie met twee fabuleuze treffers tegen Betis en een knotsgekke goal tegen Espanyol.

Maar dit seizoen zijn zijn statistieken voorlopig niet goed genoeg. Loert daar de druk om de hoek? Williams wordt immers beschouwd als de opvolger van de ‘oude’ Aduriz (35). En toch blijft hij evolueren. Hij zit meer in de wedstrijd met een gemiddelde van 22 passes per match, tegenover 17 vorig seizoen. Ook al levert hij meer voorzetten af en heeft hij een grotere impact op het spel, Iñaki vergeet bijna zelf zijn kans te gaan voor doel. Maar om de echte aanvalsleider van Athletic te worden, is er slechts één oplossing: vaker beslissend zijn.

LIEVER EEN ZWARTE DIE BASKISCH SPREEKT DAN…

Ook al wordt Williams’ persoonlijke verhaal in het Baskisch geschreven, het begint in een vluchtelingenkamp in Accra, waar zijn moeder Maria heen gevlucht is om te ontsnappen aan de burgeroorlog in Liberia die tienduizenden slachtoffers zal maken en bijna één miljoen mensen op de vlucht drijft. Maria is een van hen. Ze ontmoet Felix William, een Ghanees. Het koppel neemt het vliegtuig naar Europa en strandt in Bilbao, waar hun zoon Iñaki geboren wordt. Bij gebrek aan werk trekt Felix naar Londen en Maria naar Pamplona, waar hun kind voor het eerst tegen een bal tikt. Een twintigtal jaar later is het jongetje groot geworden en wacht Spanje nog steeds op zijn definitieve keuze voor de nationale ploeg. Hij wordt geselecteerd voor de Rojita en opgenomen in de preselectie van Vicente Del Bosque voor het EK. Maar net als Saúl Ñíguez blijft hij aan de kant. Een goede zaak voor Ghana, dat de hoop nog niet heeft opgegeven om hem van mening te doen veranderen, ook al haalde hij de Spaanse selectie voor een vriendschappelijke match tegen Bosnië. Maar voor de speler lijkt de keuze vast te staan. ‘Ik wil een leider worden de komende jaren’, zei hij net voor hij zijn eerste rode shirt aantrok.

Er wordt schertsend over gedaan, kritiek op gegeven en de lof over gezwaaid, in ieder geval is de aanwervingspolitiek van Athletic Club helder: alleen spelers die geboren zijn in het Baskenland of van Baskische origine zijn, mogen het rood-witte shirt van LosLeones dragen. Een ideologie die de verschillende ploegen een zuivere couleur locale geeft. Wanneer een zwarte een plaats in de basiself verwerft, valt dat dus natuurlijk nog meer op. Maar de doorbraak van Iñaki is een buitenkans voor een club die soms van racisme beschuldigd wordt. ‘Iñaki is een prachtig symbool’, zegt voormalig clublegende Daniel Ruiz in So Foot. ‘Ik ben geen racist. Ik heb liever een donkerzwarte die Baskisch spreekt dan een blanke die de taal niet kent’, zegt zelfs de ex-voorzitter van de Baskische nationalistische partij Xabier Arzalluz.

Voor de speler zelf is de kwestie onbelangrijk. Een zwarte bij Athletic? Hij is niet de eerste. Jonás Ramalho, zoon van een Angolese vader, heeft het pad al geëffend. Maar hij is wel de eerste kleurling die uitgroeide tot een sleutelelement in de ploeg. ‘Ik hoor zeggen: ‘Een zwarte in Bilbao? Dat hebben we nog nooit gezien!’ Ik moet daar alleen maar mee lachen. Mijn naam is Iñaki en ik ben een Bask!’

DOOR AURÉLIE HERMAN – FOTO BELGAIMAGE

De doorbraak van Iñaki is een buitenkans voor een club die soms van racisme beschuldigd wordt.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content