‘Mijn parcours kan inspirerend werken’

© BELGAIMAGE

Edouard Mendy had amper zes jaar nodig om van de VDAB zijn weg te vinden naar de finale van de Champions League. Dit is het levensverhaal van een doelman die niet voorbestemd was om voetballer te worden. ‘Ik ben waar ik moet zijn.’

Terwijl de Senegalese doelman van Chelsea met veel bewogenheid zijn levenswandel herbeleeft, kan hij niet betrapt worden op enige vorm van rancune. Stel dat de Edouard Mendy van 2015, die al maanden werkloos is, naast de Mendy zit die binnen enkele dagen de Champions Leaguefinale speelt tegen Manchester City. Wat zouden ze elkaar te vertellen hebben? Mendy: ‘De versie van 2015 zou tegen de versie van 2021 zeggen: je bent een illusie! Omgekeerd zou die van 2021 tegen die van 2015 iets zeggen in de trant van: gefeliciteerd, want je hebt doorgezet!’

Zie jij jezelf als een voorbeeld voor andere jonge mensen?

EDOUARD MENDY: ‘Het is niet vanzelfsprekend om jezelf als een rolmodel te beschouwen – ik voel mij namelijk niet beter dan een ander. Maar het traject dat ik gevolgd heb, kan inspirerend werken voor jongeren die niet meteen beloond worden met een profcontract.’

Laten we de klok terugdraaien. Je hebt veel klappen gekregen in je carrière. Wanneer kreeg je voor het eerst een serieuze dreun?

MENDY: ‘In het opleidingscentrum van Le Havre, de club van mijn geboortestad. Na mijn eerste jaar kreeg te horen dat er een paar doelmannen aangetrokken zouden worden en dat ik niet meer zou spelen. Zodra je een voet hebt gezet in zo’n centre de formation kijk je vooruit naar de U18, de tweede ploeg en de A-kern. Ik zat amper bij de U16 en voor mij was het al voorbij. Mijn eerste gedachte was: nu moet ik terug naar mijn wijkploegje. Mijn vader en moeder baalden in mijn plaats. Ik zat met een akelig gevoel omdat ik mijn ouders had teleurgesteld.Toen dacht ik: als ik niet bij Le Havre slaag, dan moet het elders gebeuren.’

Wanneer werd je voor de tweede keer murw geslagen?

MENDY: ‘Ik legde in het seizoen 2009/10 een test af bij Rennes. We speelden de halve finale van de beker van Normandië tegen Evreux. Na de match is een scout van Rennes op mijn trainer afgestapt: ‘We willen het nummer van dat jochie om hem uit te nodigen voor een test.’ Na de wedstrijd sprak de coach mij erover aan, maar ik dacht dat hij zich had laten rollen door een toeschouwer die zich had voorgedaan als een scout. Ik hield er dus verder geen rekening mee. De man in kwestie stuurde mij een sms en hij had een brief gestuurd naar de club om mij uit te nodigen voor een test. Ik ging er uiteindelijk op in en alles verliep heel goed. Ze wilden me nog iets langer aan het werk zien en twee weken later was ik er weer op proef tijdens een tornooi in Ploufragan. Ik deed het opnieuw goed. Maar net voor de afsluitende wedstrijden kwamen Laurent Huard, de trainer van de tweede ploeg, en keeperstrainer Fabien Bardet mij vertellen dat ze al Abdoulaye Diallo hadden en een andere keeper geboren in 1992. Voor hen was het niet zinvol om een derde doelman van een gelijkwaardig niveau toe te voegen aan de kern. ( blaast) Ik was er ondersteboven van. Ik was achttien jaar en ik ging ervan uit dat ik mijn laatste kans had verkeken om binnen te geraken in een centre de formation. ‘

KRITIEKE SITUATIE

In de zomer van 2014 moest je weer een opdoffer verwerken.

MENDY: ‘Ik had er net een seizoen opzitten bij Cherbourg in vierde klasse en ik voelde mij klaar voor de volgende stap. Ik had geen kinderen, ik had geen verplichtingen in Frankrijk en ik wilde van het Engelse voetbal in de League One of League Two proeven. Dat had mijn makelaar althans beloofd. Begin juli liet hij mij weten dat we binnen de drie weken naar Engeland zouden vertrekken, maar in augustus had ik nog altijd niets van hem vernomen. Ik dacht: misschien heeft hij het heel druk. Ik nam contact op met andere spelers met wie hij werkte en die hadden blijkbaar wél nieuws van hem gekregen. Om zot van te worden!

Edouard Mendy: 'In het voetbal lopen veel speciale gevallen rond.'
Edouard Mendy: ‘In het voetbal lopen veel speciale gevallen rond.’© BELGAIMAGE

‘Begin juli had ik nochtans aanbiedingen gehad uit derde en vierde klasse, en hoewel die optie niet mijn voorkeur genoot, zou ik bij die clubs wel elke maand verzekerd zijn van een salaris. Op 30 augustus kreeg ik een sms: ‘Engeland zal niet lukken, het zit daar potdicht. Maar ik doe het maximum om je uit deze benarde situatie te halen. Ik heb Le Havre gebeld en je mag er in afwachting van een oplossing meetrainen .‘ Er spookte van alles door mijn hoofd. Zou ik een club vinden? Zal ik opnieuw kunnen voetballen? Ik wilde helemaal niet bij Le Havre zitten en ik had de indruk dat ik tien stappen achteruit had gezet.’

Je werd geconfronteerd met het ‘echte’ leven?

MENDY: ‘Volgens mijn moeder had ik recht op een werkloosheidsuitkering omdat ik al gewerkt had. En op een dag stond ik aan te schuiven om mij in te schrijven bij Pôle emploi ( Franse tegenhanger van de VDAB, nvdr). De loketbediende was behulpzaam, maar het moest snel gaan omdat er vijftig mensen achter mij aan het wachten waren. Tijdens mijn eerste persoonlijke onderhoud gaf ik aan dat ik op zoek was naar een nieuwe club. De man tegenover mij keek bedenkelijk. ‘Daar kunnen we jou niet bij helpen. Je zal iets anders moeten zoeken!’ Kortom: ik moest een kruis maken over mijn voetbalcarrière. Dat zette mij opnieuw aan het denken. Zelfs mijn grote broer die niets met voetbaI heeft en mij geleerd had om altijd positief in het leven te staan, begon zich zorgen te maken. Ik bevond mij in een kritieke situatie. En vanbinnen worstelde ik met een wirwar aan gevoelens. Ik was boos, ik had schrik en ik was beschaamd.’

Heb je op een bepaald moment de schuld van jouw falen in de schoenen geschoven van de ‘voetbalwereld’?

MENDY: ( denkt na) ‘Toch wel. Het is een vreemd milieu en als je er lang genoeg in zit, merk je dat er veel speciale gevallen rondlopen. Makelaars die verdwijnen en hun spelers verloochenen, spelers die hun makelaars in de zak zetten… Ik heb dat aspect pas in 2014 ontdekt en toen ben ik fel tekeergegaan tegen het voetbalbestel. Nu weet ik: zo zit het voetbal in elkaar! En met de tijd besteed je er geen aandacht meer aan.’

VERLOSSEND TELEFOONTJE

In de zomer van 2015 ben je opnieuw in het ouderlijke huis gaan wonen terwijl je partner zwanger was van jullie eerste kind. Wat ging er toen door je heen?

MENDY: ‘Ik had een jaar niet gevoetbald en de enige clubs die me belden waren vierde- of vijfdeklassers. Met mijn nakende vaderschap in het achterhoofd moest ik de knoop doorhakken: van voetbal mijn beroep maken of gaan werken. Alles heeft zich afgespeeld in een tijdspanne van tien dagen. Ik had een club uit vierde klasse geweigerd die mij een contract had voorgesteld van 900 euro per maand en ik stond op het punt om manager te worden van een handelszaak die eigendom was van een vriend. En plots kreeg ik telefoon van Ted Lavie ( ex-ploegmaat bij Cherbourg, nvdr), die wilde weten of ik al ergens getekend had. Hij had opgevangen dat Marseille B nog een doelman zocht en vroeg mij of ik geïnteresseerd was. Natuurlijk had ik interesse! Bij de B-ploeg spelen van een club als Marseille zag ik als een mooie opportuniteit om weer dagelijks ondergedompeld te worden in het profvoetbal. En misschien zat er een plaats is als derde of zelfs tweede doelman bij de A-kern. Dezelfde dag werd ik gecontacteerd door keeperstrainer Dominique Bernatowicz en twee dagen later zat ik in de trein richting Marseille.’

Hoe was je gemoedstoestand op dat moment?

MENDY: ‘Ik was 22 en ik zag het als mijn laatste kans om profvoetballer te worden. Ik dacht ook aan mijn kind, van wie de geboorte drie weken later gepland was. Maar behalve mijn ouders wist niemand af van mijn uitstap naar Marseille. Bernatowicz had mijn naam laten vallen bij Stéphane Cassard, de keeperstrainer van het eerste elftal en na twee dagen stond ik op het trainingsveld met Lassana Diarra, Lucas Ocampos, Nicolas Nkoulou. Ik had die mannen twee weken geleden op televisie gezien tegen Juventus… Ik zweefde letterlijk en figuurlijk op het veld.’

'Mijn parcours kan inspirerend werken'

Hoe verliep het contact met de spelers van de A-kern?

MENDY: ‘Diarra heb ik gedurende vier dagen moeten overtuigen dat ik wel degelijk was gaan aankloppen bij Pôle emploi. Hij heeft daarna de trainers aangesproken. ‘Jullie moeten Édouard meteen een contract geven .‘ Ze waren met een andere doelman bezig en toen ik na mijn testperiode weer in Le Havre zat, heb ik de drie meest stresserende dagen van mijn leven beleefd. Op een vrijdagavond kreeg ik een verlossend telefoontje van Cassard en de maandag erop werd ik op de club verwacht. Ik zal dat gesprek nooit meer vergeten. Mijn moeder had een jaar lang haar tranen onderdrukt en ze heeft alles in een keer losgelaten.’

In juni 2016 kreeg je dan je eerste profcontract bij Stade Reims. Je was toen al bijna 24. Voelde dat aan als een heropleving?

MENDY: ‘Het was het begin van mijn tweede leven. Tijdens de rondleiding in het stadion dacht ik maar aan één ding: wanneer mag ik dat stukje papier tekenen?’

In een klap leefde je niet meer van een werkloosheidsuitkering en verdiende je 5000 euro per maand…

MENDY: ‘Ik vond mijn salaris zelfs te hoog. ( lacht) Ik kon geld opzijzetten voor mijn familie en later zou ik aan mijn eigen projecten kunnen bouwen. Dat had ik voor mezelf in gedachten toen ik begon te voetballen, maar ik was nog lang niet verzadigd.’

Maar het is nooit bij je opgekomen dat je vier jaar later bij Chelsea zou zitten?

MENDY: ‘Na alle tegenslagen had ik mij voorgenomen om maximum zes maanden vooruit te blikken. Bij Reims begon ik als tweede doelman en ik wilde elke kans grijpen om aan de trainers duidelijk te maken dat ik meer verdiende dan een plaats op de bank. Toen ik mijn basisplaats te pakken had, moest ik het bestuur overtuigen dat de ploeg geen nieuwe doelman nodig had. In de Ligue 1 wilde ik bewijzen dat ik het niveau had om titularis te zijn bij een Franse topclub en toen ik later met Stade Rennes actief was in Europa wilde ik laten zien dat ik het potentieel had om in het buitenland carrière te maken. Soms neem ik de tijd om alles rustig te laten bezinken en dan kom ik tot de conclusie dat ik een hele weg heb afgelegd.’

GEPRIVILEGIEERDE KASTE

Je hebt er een bewogen voetbalcarrière opzitten. Sta je elke wedstrijd met revanchegevoelens tussen de palen?

MENDY: ‘In 2014 ging ik door een periode waarin ik niet overweg kon met mijn woede en in 2015 zat ik met een hoop twijfels, maar ik werd niet gedreven door wraak. Op geen enkel moment heb ik een middelvinger willen opsteken naar de mensen die niet in mij hebben geloofd. Ik heb hindernissen overwonnen die van mij de persoon en doelman hebben gemaakt die ik vandaag ben. Waarom zou ik rancuneus zijn? Ik heb leren relativeren en ik besef dat voetballers tot een geprivilegieerde categorie behoren. En daar reken ik ook de gemiddelde voetballer in tweede klasse bij. Wanneer je uit die voetbalbubbel verbannen wordt, begrijp je pas hoeveel geluk je hebt om erin te zitten.’

Heb je er nooit aan gedacht om de makelaar die jou destijds heeft laten vallen een bezoekje te brengen?

MENDY: ‘Nee, maar ik kan mij inbeelden dat hij in zijn hoekje heeft zitten huilen. Hij zal ervan hebben afgezien – dat denk ik toch. Ik ga door met mijn leven en ik ben blij met de makelaar die ik nu heb.’

Je bent pas heel laat doorgebroken in het profvoetbal. Ben je op je 29e gehaast om er nog zo veel mogelijk uit te halen?

MENDY: ( schudt het hoofd) ‘Ik ben er niet te laat aan begonnen en ik heb dus niet het gevoel dat ik iets moet inhalen. De timing zit goed, ik ben waar ik moet zijn. Ik heb de titel gepakt in de Ligue 2, ik heb Europees gespeeld in de Europa League en de Champions League, ik heb deelgenomen aan de Afrika Cup en wie weet ligt er straks een WK in het verschiet…’

Édouard Mendy

Geboren: 01.03.1992, Montivilliers (Fra)

Carrière: 2011-2014 AS Cherbourg (Fra)

2015-2016 Olympique Marseille B (Fra)

2016-2019 Stade de Reims (Fra)

2019-2020 Stade Rennais (Fra)

2020-… Chelsea (Eng)

‘De verantwoordelijkheid van de keeper, dat trekt mij aan’

Op sociale media schreef iemand al lachend dat jouw premie voor elke clean sheet heel hoog moet zijn.

EDOUARD MENDY: ‘Ik heb er ook mee gelachen toen ik dat bericht doorkreeg. Maar ik heb echt geen motivatiepremie nodig om de nul te houden. Ik zou zelfs een deel van mijn loon afgeven in ruil voor een clean sheet. Want ik weet dat mijn ploeg niet verliest als ik niets binnenlaat. Het is geen kwestie van geld, ik wil mijn ploeg helpen. Meer niet.’

Er is veel te doen rond jouw clean sheets. Tel je die op zoals spitsen een balans opmaken van hun doelpunten?

MENDY: ‘Ik weet gewoon dat ik veel clean sheets heb, maar ik tel ze niet. Het is niet iets dat ik mezelf wil toe-eigenen. Ik moet inderdaad de ballen stoppen, maar voor mij staat er een structuur van tien spelers die allemaal in beweging zijn en de opdracht van de tegenstander bemoeilijken. Het is een teamprestatie.’

Waarom ben je doelman geworden? Omdat je het leuk vond om je maten aan winst te helpen…

MENDY: ‘Ja, dat zit in mij verankerd. Net daarom hou ik van deze job. Als ik een schot afblok op een moment dat de jongens het moeilijk hebben, dan krijgt de ploeg daar een boost van. Want ze weten dat ik het achteraan onder controle heb. Die verantwoordelijkheid, het feit dat iedereen op mij is aangewezen, net dat trekt mij aan.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content