Ooit wil hij voor Milan voetballen, maar als de condities goed zijn, mag het voor N’Dri Romaric ook in Rusland. ‘Al op mijn elfde wist ik dat ik de kostwinner van de familie zou worden.’

Twee dagen nadat hij aan de meniscus werd geopereerd, kijkt assistent-trainer EddyDe Bolle vanuit de dug-out naar de ochtendtraining van Beveren. Naast hem zit een scherp observerende Jean-Marc Guillou, die na afloop een hartig woordje wil wisselen met N’Dri Koffi Romaric, het 21-jarige talent van de Waaslanders. Die speelde een bleke match tegen AA Gent en de sportieve baas wil de reden kennen. Even scherp als de algemene directeur is Herman Helleputte, die een uitslaand brandje tussen Junior en Mohamed Diallo direct blust. Aanleiding is een wat stevige tackle, die uitmondt in getrek en verbale agressie. Nog voor ze scheldend het veld kunnen verlaten, roept Helleputte de kemphanen tot de orde.

Ze zijn soms lichtgeraakt, de parels van de club, maar steeds minder. Donderdag moeten ze eensgezind het veld op, voor de return tegen Levski Sofia. Inzet : een plaats in de poules van de nieuwe Uefacup. N’Dri Romaric : “Een hele klus, Levski is conditioneel beter dan gemiddeld en ze zijn gemiddeld ook allemaal wat groter. Op het fysieke vlak gaan we de strijd niet winnen. De 1-1 uit de heenwedstrijd is geen slecht resultaat, het stelt ons in staat om zelfs bij een 0-0 door te gaan. Anderzijds kan één tegengoal ons direct voor enorme problemen stellen.”

Romaric geeft toe dat de Beverense elf niet altijd met dezelfde instelling op een veld komen. “Concentratie is ons probleem, we slagen er nog steeds niet in om die een hele wedstrijd vast te houden of zelfs om die voor elke wedstrijd te hebben. Niet in Oostende en wél tegen Levski, dat kan in feite niet. Misschien zijn dat jeugdzonden, maar volgens mij heeft het ook te maken met het verlangen om je ook Europees te tonen. Je mag in geen enkele wedstrijd met de rem spelen, uit vrees voor een blessure, maar ik ben bang dat sommige jongens, hoe zal ik het zeggen…, tot nu niet altijd à fond zijn gegaan in de competitie.”

Om die redenen moet je de stilaan traditionele slechte start van het seizoen relativeren, vindt hij. “De resultaten vielen tegen, maar het spel was niet zo slecht en we creëerden veel kansen. Alleen maakten we die niet af.” Het vertrek van Igor Lolo, de blessure van Constant Kipre Kaiper, de late aankomst van nieuwe spelers : alle verzachtende omstandigheden veegt hij resoluut van tafel. “Onze kern is nu completer dan vorig seizoen. Lolo is vervangen door Diabis, ik kan vooraan spelen en er zijn spitsen bij, de blessure van Kaiper is goed opgevangen. Laat ons dus niet wenen omdat sommige jongens vertrokken.”

In principe zou Romaric op het middenveld een leidersrol op zich kunnen nemen, alleen getuigde de man niet altijd van veel professionalisme. Tien kilo te zwaar keerde hij terug uit Ivoorkust, na een vakantie levend van de tafel van mama. “Ze zei het me nog, ga wat lopen, maar ik luisterde niet. Het was afzien, diëten, naast de groep vallen, in minder dan anderhalve maand tien kilo kwijt moeten spelen. Mijn probleem is nu zowel fysiek als mentaal. Fysiek heb ik de indruk dat ik nu betaal voor die zomer, ik voel me wat zwakjes. Mentaal is er discussie over mijn positie, daar zitten we op een andere golflengte met de technische staf. Daarover ging het gesprek net met Guillou. Ik wil liever centraal spelen, zij denken dat ik links op het middenveld de ploeg beter van dienst kan zijn.”

Zijn gewicht is nu onder controle. Romaric, die toegeeft alle frituren van Beveren en omstreken in een vergelijkende test te kunnen quoteren, lacht zijn tanden bloot : “Mijn broer, die al in Frankrijk woonde, is nu bij mij komen leven. Charles is 23 en waakt over mijn uitgaan, of ik op tijd terug ben, dat soort dingen.” Maar Charles kon toch niet verhinderen dat hij de bus naar Sint-Truiden miste… “Daar praat ik niet over. Ik was te laat, ben met de auto naar het stadion gereden, zat daar terecht op de bank en viel in. Punt.”

Bijna tien maanden is hij inmiddels in België. Het werden tien bewogen maanden, met uitsluitingen en boetes, maar ook met pareltjes van doelpunten. “Het gaat om profvoetbal, om presteren. Onze vorming is voorbij. Dat is me op een, euh, vrij harde manier duidelijk gemaakt. Mij krijg je niet zo snel meer geprovoceerd, mijn temperament verraadt me steeds minder.”

Gneri Yaya Touré, Lolo en Arsène Né hebben het gemaakt en verdienen nu een aardige cent bij Metallurg Donetsk. Gilles Yapi Yapo in Nantes, Arthur Boka in Straatsburg. In schril contrast daarmee staat het lot van Jocelyn Joss Péhé, die werkloos op een appartementje in Beveren zit en niet naar huis durft omdat hij zijn familie teleurstelt. Joss wacht, voorlopig vruchteloos, op een nieuwe kans. Ook dat is professionalisme. Romaric : “( Scherp.) We gaan niet heel onze carrière bij Beveren blijven. Wie ambitieus is, gaat hogerop, de rest moet afhaken. Beveren is een kleine club, als je hier niks kan bewijzen, wat wil je dan elders zoeken ? ( Plots milder.) Joss heeft kwaliteiten, ik ben er zeker van dat hij nog een club vindt. Dat het hier niet kon, is een beslissing van Jean-Marc Guillou. ( Kijkt rond in het spelershome.) We zijn nu met pakweg 23, niet iedereen zal evenveel succes hebben.”

Voor de familie is falen een ramp. “Dat is nu eenmaal de realiteit. Ieder van ons heeft in Ivoorkust een familie die volledig op hem steunt. Als wij hun dromen niet waarmaken, ligt dat moeilijk. Hoe beter je contracten, hoe rustiger zij het hebben. Ik heb nog drie broers en twee zussen. Al op mijn elfde wist ik dat ik de kostwinner van de familie zou worden. Daar groei je mee op.”

Hij voetbalde nog voor Asec Abidjan. Klopt het bericht dat de voorzitter van Asec families bedreigt als ze nog met Guillou in zee gaan, naar aanleiding van zijn vete met de Fransman ? “Mijn familie niet. In het begin heeft hij me deze overgang wel afgeraden, hij vond dat er hier al zoveel waren. Ik heb geen problemen met de man. Over de anderen kan ik weinig zeggen.”

Zelf mikt hij hoog. “Op een dag wil ik voor Milan voetballen. Dat is hoog, maar niet onmogelijk. Ik wil nu een goed seizoen maken en dan vertrekken. Daar dacht ik even aan toen Lolo vertrok, maar dat was nog te vroeg.” Régis Laguesse bekommert zich om zijn zaken ? Romaric : “Ja.” Drie van de Beverense boys kwamen terecht in Donetsk. Dat ligt ver van Milaan… “Ik ga geen eisen stellen. Als een club me wil en we bereiken een goed akkoord, ben ik weg. En of dat nu in Rusland, Oekraïne of ergens anders is, maakt me niks uit.”

Investeert ook hij in de nieuwe Académie van Guillou ? “Dat doen alle spelers die een beetje geld verdienen, elk naar zijn mogelijkheden. Wij hebben deze kans gekregen en moeten er nu voor zorgen dat ook anderen ze krijgen. Daarvoor werd de vereniging van ex-académiciens opgericht. In de hoop dat we zo een systeem in stand kunnen houden.”

Peter T’Kint

‘Alle Ivoriaanse voetballers die een beetje geld verdienen, investeren in de Académie.’