Peter Mollez kende grote financiële problemen door zijn vader. En ook als doelman kwam hij onder zware druk, maar hij ging niet ten onder. Bij de nieuwe eersteklasser KV Kortrijk leeft de Westhoeker weer helemaal op.

Het is een jongedame met een buikje die ons verwelkomt op de paardenfokkerij in de Nekkervlietweg in Leffinge. Haar bevruchting gebeurde op natuurlijke wijze en niet zoals bij de merries via kunstmatige inseminatie, verzekert ze ons met de glimlach. Charlotte Carron is de vriendin van KV Kortrijkdoelman Peter Mollez. Zelf is ze nog nationaal kampioen jumping bij de LRV-pony’s geweest en leidt ze op de stoeterij van haar ouders springpaarden op. Eind juli verhuisde het koppel tijdelijk van Ieper naar de gerenoveerde hoeve tussen de velden van het West-Vlaamse polderdorp. Begin december, misschien wel op de zesde dag van de twaalfde maand, wordt hun eerste baby geboren.

“De rust hier doet mij goed”, zegt Mollez. “Ik ben veranderd. Zeker sinds ik weet dat ik papa word, kan ik beter om met bepaalde situaties. Toen ik het nieuws meldde aan onze keeperstrainer, was zijn eerste reactie: ‘Ik ben content, je zal rustiger worden.’ Pas daarna wenste hij mij proficiat ( lacht). En Stéphane Demets beweert: ‘Eens je vader bent, kan je veel beter relativeren. Je wordt een ander mens.’ In dat proces zit ik nu, voel ik.

“Vroeger nam ik een mindere prestatie mee naar huis en dan was Charlotte de gebeten hond. Nu kom ik thuis, zie ik wat ik daar heb en kijk ik naar wat er volgt. Ik trek mij meer op aan de positieve dingen.”

De droom van de vader

Peter Mollez (25) is een Westhoeker: hij is geboren in Poperinge en groeide op in Ieper. Zijn voetbalcarrière begon bij VK Ieper. Via KV Kortrijk kwam hij als knaap bij Club Brugge terecht. Op zijn veertiende ging hij testen bij PSV Eindhoven en als belofte werd hij op een dag bij Arsenal uitgenodigd voor een vierdaagse stage. “Bij PSV testte ik samen met Boy Waterman ( nu eigendom van AZ, maar op huurbasis bij ADO Den Haag, nvdr)”, vertelt Mollez. “Ik mocht blijven, maar deed het niet. Ik was nog zo jong en ben iemand die graag familie en vrienden rond zich heeft.

“Bij Arsenal liet Club me geen stage lopen, maar het schoof mij wel door van vierde naar derde keeper.” Niettemin raakte hij er gebarreerd en werd twee seizoenen ter beschikking gesteld van Cercle Brugge. Hij speelde er zijn eerste 25 wedstrijden in de eerste klasse, maar een akkoord over een definitieve transfer werd niet bereikt. Mollez verhuisde voor een jaar als tweede doelman naar AA Gent. Toen brak er een zware periode aan.

“Opeens kwam ik erachter dat mijn vader mijn naam gebruikt had voor onder meer de aankoop van goederen. Al jaren zat ik met loonbeslag zonder dat ik het zelf wist. Ik woonde nog thuis en als de postbode kwam, was ik gaan trainen en ving mijn vader de post op. Hij hield alles achter. Van mijn twee seizoenen bij Cercle Brugge heb ik geen enkele loonfiche.

“Ik moest nooit iets doen, mijn vader tankte zelfs mijn wagen vol. Maandelijks kreeg ik van hem het geld dat ik nodig had in mijn handen. Ik ben een spaarder, de rest bleef zogezegd op mijn bankrekening. Het viel niet op, ik had niets te kort. Toen ik bij AA Gent alles zelf wou beginnen te beheren, bleek dat er niets op mijn rekening stond. Het was een slag in mijn gezicht. Ik was toen 21. Mijn eerste contract kreeg ik al op mijn zestiende bij Club Brugge.

“Intussen heb ik de nodige procedures opgestart en is het loonbeslag weggevallen. Ik hoop dat er binnenkort een uitspraak volgt en dat ik nog iets kan recupereren. Ook omdat we veel punten pakten, kon ik de voorbije jaren bij Kortrijk een beetje reserve opbouwen. Maar het woog allemaal wel zwaar op mij. Een jaar of drie lang zat ik heel diep. Ik kende een zeer moeilijke periode, maar de laatste tijd kan ik mij er makkelijker overheen zetten. Charlotte en haar ouders hielpen mij op allerlei manieren.

“Bij AA Gent zat ik op de bank als doublure voor Frédéric Herpoel, maar op training waren mijn prestaties naar mijn gevoel onvoldoende constant. Ik zat financieel aan de grond, zocht zekerheid, maar had er maar een contract van een seizoen. Wat daarna? Uiteindelijk bood KV Kortrijk mij drie jaar. Sindsdien kan ik weer vooruitkijken.

“Momenteel voel ik weinig behoefte aan contact met mijn vader. Ik wacht af tot alle resultaten van het onderzoek bekend zijn. Dan zullen we wel zien hoe het verder zal gaan tussen ons. Maar ik denk niet dat de band nog ooit zo hecht wordt als vroeger.

“Ik probeer genuanceerd te oordelen. Ik ben ervan overtuigd dat er ook een goedhartige kant aan zit. Mijn vader deed vroeger alles voor mijn carrière. Hij wachtte mij destijds met mijn boterhammendoos op aan de schoolpoort in Ieper en voerde mij naar Brugge. Elke training en elke wedstrijd was hij er. Hij had er ook de tijd voor. Sinds een werkongeval bij Picanol is hij invalide.

“Mijn vader was zeer fanatiek. Ging het goed, dan was hij heel gelukkig; presteerde ik niet goed, dan wist ik dat ik het thuis wel zou mogen horen. Ik ben er zelfkritisch door geworden en dat is positief. Alleen was ik het lang een beetje té. Ik keek te veel naar de negatieve dingen.

“Volgens mij wou mijn vader dat ik zijn droom realiseerde. Wellicht dacht hij: op een dag verdient mijn zoon als keeper fortuinen en dan is alles opgelost.”

De nieuwe Mollez

Ondertussen lijkt de zoon op weg naar de status die de vader voor ogen had. De omstandigheden waren nochtans moeilijk: KV Kortrijk haalde in het tussenseizoen met Glenn Verbauwhede een zeer talentrijke jonge keeper voor wie Club Brugge speelgelegenheid zocht om hem op een dag terug te halen als nummer een. Maar Verbauwhede blesseerde zich al snel en raakte ook af en toe gevangen in zijn emoties, terwijl Mollez cool bleef en onder druk zijn basisplaats rechtvaardigde.

“Aan de naam Mollez wordt al heel het seizoen automatisch die van Verbauwhede gelinkt, maar het went wel, hoor”, zegt Mollez. “Ik denk niet dat er bij het begin van het seizoen iemand verwachtte dat ik op speeldag 13 al dertien wedstrijden gespeeld zou hebben. Ik voel mij momenteel uitstekend. Het loopt goed op training en in de match, zo groeit mijn vertrouwen ook almaar.

“In het begin dacht ik: maak ik een fout, dan lig ik er misschien wel weer uit. Dat zorgde voor een beetje onzekerheid. Toen ik op Anderlecht in de fout ging op het tweede doelpunt, begon ik te twijfelen. Toevallig kwam ik enkele dagen later op de babyborrel van Denis Viane mijn vroegere trainer Jerko Tipuric tegen. Hij maakte mij er onder meer bewust van dat ik meer met mezelf en minder met de dingen rond mij bezig moet zijn. Het had zo’n impact op mijn zelfvertrouwen dat ik het op Standard heel goed deed. Sindsdien ben ik voor elke wedstrijd zijn woorden indachtig.

“Iedereen heeft voor- en tegenstanders, maar ik heb wel het gevoel dat de mensen van mij houden in Kortrijk. Ik ben er graag en probeer met iedereen een goede band te scheppen. Ook supporters kunnen je maken of kraken. Als ze van in het begin tegen je zijn, wordt het er niet gemakkelijker op.

“Ik vind het belangrijk dat ze mij als mens behandelen. Iedereen maakt fouten, het gaat eens goed en eens slecht. Als het slecht gaat, zal ik mijn verantwoordelijkheid opnemen, maar als het goed gaat, mag het ook eens gezegd worden.

“Als ik in de fout ga, weet ik dat ik de eerste twee dagen geen krant moet lezen omdat het negatieve uitvergroot zal worden. Maar bij mezelf zeg ik dan wel: volgende week zet ik de puntjes op de i. Mentaal zit het goed. Tegen Moeskroen ga ik niet vrijuit op de eerste goal, maar op de volgende bal, meteen daarna, ben ik alert en klemvast. Dat wordt dan ook wel benadrukt door de trainers. En de week erna houden we de nul tegen KV Mechelen en komen de spelers mij bedanken.

“Door alles wat ik meemaakte, ben ik veranderd, maar niet voor mijn vrienden. Nog altijd wil ik zo veel mogelijk bij hen zijn om eens een goede babbel te kunnen hebben. Ze behandelen mij niet als een keeper van eerste maar als Peter die wel eens een pintje komt drinken op de Kiekenmarkt in Ieper. Ik voel me daar heel goed bij.”

Eind dit seizoen loopt zijn contract af en hij is momenteel nog altijd niet in onderhandeling over een nieuwe overeenkomst. Bij de komst van Glenn Verbauwhede vroeg hij duidelijkheid, maar hij vond dat uit het voorstel dat het bestuur hem toen deed absoluut geen respect sprak. Na Nieuwjaar mag hij officieel met andere clubs praten. “Nog een goeie maand op de tanden bijten”, besluit hij. “Allee, Kortrijk mag nog komen, maar ik zal ook luisteren naar andere geïnteresseerden, in binnen- en buitenland.

“Tenslotte is heel deze situatie met Glenn enkel en alleen door het bestuur zelf gecreëerd. Ik respecteer hun keuze, maar ik ben blij dat ik ondertussen aantoonde dat ze mis waren. Dat tegen Standard ook Kristof ( Van Hout, nvdr) dat kon, deed mij enorm veel plezier. Ik vond de komst van Glenn een blijk van een gebrek aan respect van het bestuur tegenover ons en ik sta nog altijd honderd procent achter die woorden. Maar helemaal gelukkig zal ik pas zijn als we ons redden zonder daarvoor de eindronde te moeten spelen.

“Toen ik destijds een driejarig contract tekende bij Kortrijk was mijn doelstelling weer eerste keeper te worden en terug te keren naar de eerste klasse. Het zag er even anders uit toen Glenn toekwam, maar toch ben ik erin geslaagd. Dat doet echt heel veel deugd.” S

door christian vandenabeele beelden: christophe vander eecken (reporters)