In hoeveel minuten strijk je een hemd? “Ik heb dat nog nooit gedaan. Thuis ben ik op dat vlak van weinig nut. Ik kan zelfs geen ei bakken. Het enige wat me lukt, is iets in de microgolfoven zetten.” Welk parfum van je vrouw ruik je het liefst?

“Dat wat ze draagt. Maar vraag mij niet hoe dat heet. Ik weet niet eens welk parfum ik zelf draag. Mijn vrouw koopt dat altijd voor mij. Ik haat shoppen. Ik word er bijvoorbeeld onnozel van om in de winkel kledij te passen. Als ik dan eens meega, zoals enkele weken geleden, toen ik een nieuw kostuum nodig had, moet dat op vijf minuten beslist zijn. Want als ze komen zeggen: ‘Ge staat er goed mee’, word ik echt ambetant.

“Gelukkig hebben we hier in Denderleeuw een winkel waar ze dat al weten. Als ik iets nieuws nodig heb, gaat Els naar daar en komt ze terug met vijf pulls, broeken en hemden die ik hier thuis kan passen. Ook dan moet dat allemaal niet te lang duren. Ik ga met zo’n nieuw hemd bijvoorbeeld niet voor de spiegel staan, check gewoon even of het past. De stukken die niet goed zijn, mag mijn vrouw terugbrengen.”

Met welke vrouw zou je desalniettemin met plezier eens een hele winkelstraat afdweilen?

“Ik vind het belangrijk dat een vrouw een soort klasse en uitstraling heeft. En dan kom ik snel uit bij Birgit Van Mol.

“Zelf heb ik een jongere vrouw gekozen. Els is zeven jaar jonger dan ik.”

Hoe heb je haar over de streep getrokken?

“Ik heb een tijdje heel hard moeten aandringen. Ze had in feite totaal geen interesse, moest niks van voetballers weten. Ik belde haar enkele keren, maar ze belde nooit terug. Toen zei ik eens: ‘Als het zo zit, hoeft het voor mij ook niet meer.’ Dat bleek mijn beslissende zet ( lacht).”

Deed je vroeger wel eens belletje trek?

“Nee. We gingen in ons dorp met vrienden wel eens naar een winkeltje dat een oudere dame openhield. Als je daar een ijsje bestelde, een toeter, moest die vrouw altijd naar een achterkamer. Dat duurde elke keer een tijdje en ondertussen verdween er af en toe wel eens een snoepje in onze zak. En dan vroegen we elk om beurt een crème, zodat ze verscheidene keren weg moest.

“Maar ik was geen kwajongen, eerder een schrikkepuit. Als er ergens gevochten werd, was ik de eerste die ging lopen. Ik zag er nooit het nut van in, dacht altijd: zelfs als je je kan weren en twee of drie serieuze vuistslagen kan uitdelen, krijg je er toch altijd één terug. Dat had ik er niet voor over. Je zag me dat nooit doen, hoewel ik misschien temperamentvol en koleriek overkom.”

Wie is je favoriete Plopkabouter?

“Ai ( lacht). Ik volg dat niet echt. Wout, mijn zoontje van drieënhalf, is tegenwoordig in de ban van iets anders. Hij wil constant ‘Blootbuikje’ zien. Zo noemt hij dat. Dat is een tekenfilm waarin een meisje meedoet wiens buik bloot is. Ik kan niet eens zeggen hoe die echt heet.

“Van wie hij die fascinatie heeft, weet ik niet ( lacht). Ik zet hem niet aan om daarnaar te kijken en mijn vrouw en ik lopen hier ook niet de hele tijd met onze buik bloot. Maar die jongen zit in zijn ontdekkingsfase en is momenteel nogal in de ban van navels.”

Ben je een propere eter?

“Ja, maar ik eet veel te snel. Ik woonde lang alleen en dan zorg je ervoor dat het allemaal rap op is. Dat is er blijkbaar moeilijk uit te krijgen. Tegen de tijd dat mijn vrouw aan haar tweede patat begint, is mijn bord leeg. Langer dan vijf minuten heb ik nooit werk.”

Een Duitse datingsite ging op zoek naar de meest ergerlijke vragen die een man aan zijn vrouw kan stellen. Op nummer een stond: ‘Hoe was ik?’ Bezondig jij je soms aan die vraag?

“Ik heb maar één jaar meer gevoetbald nadat ik mijn vrouw leerde kennen. Het kan dat ik wel eens vroeg wat ze vond van mijn match, maar niet vaak, want zij is meer thuis in het volleybal.”

Ik denk dat die vraag eerder in de seksuele sfeer gesitueerd moet worden.

” Aah ( lacht), oei … Nee. Als het gebeurd is, laten we evaluaties achterwege. Mochten er klachten zijn, dan zou ze het wel zeggen zeker?” S

KRISTOF DE RYCK