Hebben Libische investeerders een fortuin veil voor Charleroi ? ‘Half juli ontmoeten we in ieder geval de grote mannen van een Libische bank’, zegt Nico Dewalque.
In het Luikse café Royal, uitgebaat door zijn broer, gaf Nico Dewalque, de vroegere stijlrijke verdediger van Standard (13 seizoenen) en Club Luik (1 seizoen) enige duiding bij de Libische belangstelling voor Charleroi, waarachter hij naar verluidt de grote motor is. Maar over een en ander blijft wel een waas van grote geheimzinnigheid hangen. Over de manier waarop hij in contact gekomen is met de machtige bank Lafico (Libyan Arab Foreign Investment Company), die onder meer de belangen beheert van de Libische familie Kadhafi, lost hij bijvoorbeeld niets. “Via een vriend”, klinkt het mysterieus bij de schalkse Limburger die op zijn 57ste nog altijd een even grote levensgenieter is als vroeger. Strak in het pak heeft de man met een 26-jarige Russisch-Koreaanse echtgenote en twee kinderen van 5 jaar en 18 maanden, nog steeds de looks van een jeune premier.
Hij praat met veel vuur over Charleroi. “Ik heb heel mijn carrière in Wallonië gespeeld en zou het jammer vinden dat een club met zo’n rijke traditie als Charleroi verdwijnt”, werpt hij op. Maar Dewalque is geen man van sentimenten, maar van centen want even later laat hij zich in een onbewaakt moment wel ontvallen dat hij in de eerste plaats zakenman is en dat hij normaal gezien 8 procent kan opstrijken van de 7,5 miljoen euro kapitaal die hij naar Charleroi zou kunnen doen vloeien. Zijn gsm rinkelt constant en we horen hem voor Charleroi een afspraak in Italië vastleggen bij Lafico op 14 juli. Ook de Waalse minister-president VanCauwenberghe zou in Rome van de partij moeten zijn. Saadi Kadhafi, de machtige en voetbalgekke zoon van de Libische leider, die onlangs een contract tekende bij Perugia, misschien ook.
Dewalque heeft er alleszins veel vertrouwen in. “Er zal nog wel wat tijd over gaan, maar het komt volgens mij in orde. Sport is een heel belangrijk communicatiemiddel geworden en Libië wil de sport gebruiken om zijn imago in positieve zin bij te schaven en om daar ook de zakelijke vruchten van te plukken.” Aangezien de ex-international zijn mond duidelijk niet wil voorbijpraten, probeerden we zelf te achterhalen hoe hij betrokken geraakt zou kunnen zijn bij het dossier Charleroi. De stijlrijke verdediger van weleer stortte zich na zijn spelerscarrière in het zakenleven en leidt momenteel het bouwbedrijf Mai-sons Dewalque in Ans. Bij Sporting Charleroi is hij geen onbekende want hij verzorgde er vroeger de catering via La Bruxelloise, een bedrijf van de vader van één van zijn vroegere vriendinnen. Hij zou ook vriendschapsrelaties hebben met kopstukken van de PS zoals Michel Daerden, Guy Mathot en José Happart en zelfs met Sp.a’er SteveSte- vaert. Ondertussen leert een gesprek met Gianluca Di Carlo, de woordvoerder van Saadi Kadhafi in Europa, dat Lafico elk jaar 7 miljard dollar investeert in ondernemingen in 45 landen.
Charleroi zelf laat zich ondertussen niet onbetuigd op de transfermarkt. De Henegouwers tonen zich onder meer via de aanwerving van de Togolese spits Adekanmi Olufade. Maar de verkoop van Eduardo aan Toulouse heeft voor vers geld gezorgd en bovendien zou volgens secretaris Jean-Jacques Cloquet bij 12 investeerders die verenigd zijn in Charleroi Sports Partners 1,5 miljoen euro gevonden zijn. Op zich is dat niet voldoende om de toekomst van de club te vrijwaren, maar het kan wel een overtuigende basis zijn om via het spoorDewalque of via het spoor van de Marokkaans-Belgische broers Moutaani, die eveneens contacten hebben in Libië en die aanvankelijk samenwerkten met Dewalque, 7,5 miljoen euro te vinden bij buitenlandse investeerders.
“Half juli ontmoeten we in ieder geval de grote mannen van Lafico”, bevestigt Dewalque. “Dat is al wat ik momenteel kan zeggen.” Of het Libische geld naar het Zwarte Land zal komen, blijft echter onzeker, want volgens Gianluca Di Carlo is het vooral Charleroi dat contact zoekt met Libië en niet omgekeerd.
door Pierre Bilic
‘Libië wil de sport gebruiken om zijn imago in positieve zin bij te schaven.’ (Nico Dewalque)
