Je bent afkomstig uit Polen. Hoe verliep de aanpassing toen je naar België verhuisde ?

In het begin was het best moeilijk, vooral omdat Jolanta nog in Polen studeerde en ik hier dus geen gezelschap had. Toen het tweede jaar mijn vrouw ook naar hier verhuisde, voelde ik me al veel beter. Ik werd vanaf het begin wel goed opgevangen door de mensen van de club en ik volgde ook drie jaar Nederlandse les om me beter te kunnen integreren. Vermits ik al een beetje Duits kon, vielen die lessen redelijk mee.

Je liet je ondertussen ook naturaliseren tot Belg. Vanwaar die keuze ?

Ik was toen einde contract en mijn manager raadde mij aan om me te laten naturaliseren. Zo zou ik meer aanbiedingen krijgen. De clubs mogen maar een bepaald aantal buitenlanders opstellen en als Belg zou ik ongetwijfeld meer kansen krijgen. Bovendien ben ik ondertussen toch al zeven jaar in België.

Ben je van plan om ooit definitief terug te keren naar je vaderland ?

Dat weet ik nog niet. Ik zal wel zien wat de toekomst brengt. Ik heb nog niets beslist.

Wat is de mooiste herinnering uit je jeugd ?

Zonder twijfel mijn studietijd. Ik was toen negentien en genoot met volle teugen van het studentenleven. Toen de aanbieding van Lommel kwam, was het gedaan met de school. Ik volgde twee jaar sport in Polen, maar maakte die studies dus niet af.

Aan welk voorwerp in huis ben je gehecht ?

Aan mijn tv en mijn computer. Ik surf dagelijks minstens een uur of twee op het internet. Op tv kijk ik heel veel naar sportprogramma’s : voetbal, voetbal en nog eens voetbal. tot grote ergernis van mijn vrouw. Ik beschik over een digitale satelliet en daardoor kan ik ook een dertigtal Poolse zenders ontvangen.

Voor wie heb je bewondering ?

Voor de paus ! Wij zijn beiden katholiek opgevoed. Minstens één keer per maand gaan wij naar de kerk. Hier in Lommel is er trouwens een Poolse pastoor.

Vertel eens iets over jullie huwelijk.

Dat was echt een groot feest : het duurde van vijf uur in de namiddag tot zes uur ’s morgens. Wij zijn eerst in het gemeentehuis en dan voor de kerk getrouwd, maar ondertussen is dat in Polen al niet meer nodig. Tegenwoordig kunnen de koppels gewoon voor één plechtigheid in de kerk kiezen. Ik trouwde in Polen, maar toch waren er een aantal collega’s van de ploeg bij. Marc Hendrikx, Tom Van der Vee, Daniël Scavone en Joske Van de Parre, de materiaalmeester van Lommel, kwamen speciaal over om het feest bij te wonen.

Wat indien het niet gelukt was als profvoetballer ?

Goh, ik zou het echt niet weten. Het is altijd mijn droom geweest om voetballer te worden. Voetballen is trouwens het enige wat ik echt goed kan. Wat technische dingen betreft heb ik echt twee linkerhanden. Ik kreeg als jonge speler een hele goede basis bij Krakau. Ik leef ook voor mijn sport. Ik eet bijvoorbeeld veel pasta en zeer weinig of geen vetten.

Gaan jullie graag op reis ?

Ja ! Dit jaar zijn we niet weggeweest, omdat de kleine nog te jong is ( zoontje David is acht maanden, nvdr), maar volgend jaar gaan we waarschijnlijk wel terug op vakantie. Naar Mexico zou ik graag nog eens teruggaan, want dat is de vorige keer heel goed meegevallen : het strand, het nachtleven. Dat zal echter nog niet voor volgend jaar zijn, want voor David is Mexico een beetje te warm en ook veel te ver.

Is het bij jullie al voetbal wat de klok slaat ?

Wij praten thuis eigenlijk heel weinig over voetbal. Ik breng mijn problemen ook nooit mee naar huis. Na een verloren wedstrijd zegt zij gewoon : “Volgende keer beter”.

Jolanta Waligora (26)

Je heet ook Waligora ?

Ja. In Polen vervalt de meisjesnaam vanaf het moment dat je trouwt. Je krijgt dan de naam van de echtgenoot, de meisjesnaam wordt niet meer gebruikt

Waar ben je het liefst : Polen of België ?

Toch België. Ik voel me hier goed. Het is hier leuk om te wonen. Bovendien is alles in België veel beter georganiseerd dan in Polen : de mutualiteit is daar een mooi voorbeeld van. Ook de lonen liggen hier een stuk hoger. Wij gaan wel twee keer per jaar terug naar Polen om de familie te bezoeken : één keer als het seizoen gedaan is en één keer tijdens de winterstop.

Wat mis je het meest uit je thuisland ?

Mijn ouders en mijn dichte familie ! Vriendinnen heb ik ginder niet echt meer, omdat ik ondertussen toch al een hele tijd in België woon. Ik heb nu mijn eigen vriendinnen hier in België. Ik werkte vroeger in een bejaardentehuis in Lommel en met een aantal mensen hou ik nog steeds contact. Verder zijn er ook de andere spelersvrouwen, met wie ik regelmatig afspreek.

Had je het moeilijk met de verhuis naar België ?

Het eerste jaar wel, ja. Mirek was altijd gaan trainen en ik zat alleen thuis. Ik miste mijn ouders verschrikkelijk.

Wij woonden ook redelijk ver van het centrum en vermits ik niet met de auto kon rijden, kon ik nergens heen.

Waar ben je momenteel overdag zoal mee bezig ?

Al mijn tijd gaat naar onze zoon. Dag en nacht. Toen hij geboren werd, ben ik ook bewust gestopt met werken. Mirek en ik praten Pools tegen David, maar hij hoort natuurlijk ook veel Nederlands. Dat is wel een voordeel, want zo zal hij snel zijn talen leren. Momenteel is hij natuurlijk nog erg jong, maar wij willen David toch niet te streng opvoeden. Het belangrijkste is dat hij een brave, aangename jonge man wordt. Wat hij later zal doen, maakt ons eigenlijk niet uit. Als hij maar gelukkig is.

Hou je van voetbal ?

Houden van is sterk uitgedrukt, maar ik zie vooral graag ploegen spelen bij wie ik iemand ken. Het buitenlands voetbal interesseert me minder, tenzij er echt grote namen à la Beckham op het veld staan. De Belgische competitie volg ik uiteraard wel. Ik ga ook altijd kijken naar de thuiswedstrijden van Lommel. En vermits ik geen babysit heb, gaat ons zoontje gewoon mee. Na een kwartier valt hij dan gewoonlijk in slaap. Andere vrouwen doen hun kindjes naar de grootouders, maar dat gaat bij ons natuurlijk niet. Ik laat David echt nooit achter. Zelfs als we met de ploeg gaan eten, gaat hij mee. Hij is gelukkig geen moeilijk kind. Wij hebben op restaurant nog nooit problemen met hem gehad.

Ben je zelf sportief ?

Niet zo, nee. Ik wandel en fiets wel graag. Ook steppen doe ik wel eens. Vroeger deed ik aerobic, fitness en bowling, maar dat is nu niet meer het geval.

Helpt Mirek in het huishouden ?

Nee. Ik verlang ook niet van hem dat hij veel doet. Ik blijf toch de hele dag thuis. Hij helpt wel bij de verzorging van ons zoontje.

Waarvoor ben je bang ?

Voor onweer ! Daar kan ik echt niet tegen. als het dondert en bliksemt, zou ik in de kelder of onder de dekens kunnen kruipen tot alles weer voorbij is. Nochtans ken ik voor de rest weinig of geen angst : parachutespringen, benji… Ik zou dat allemaal wel willen doen. Mirek daarentegen. Toen ik op vakantie een keer wou gaan parasailen, mocht ik niet van hem omdat hij schrik had dat er iets zou mislopen.

Hoe zie je jullie leven na zijn carrière ?

Volgens mij zal er niet echt veel veranderen. Misschien is hij dan wel meer thuis ( Mirek lacht : “of misschien nog minder”). Op dat moment zullen we vooral veel tijd in de opvoeding van de kinderen steken.

door Ilse Peleman