Hoe leer je als Nederlandse een Marokkaan kennen ?

Monique Trapasso : Mijn vader is Italiaan en mijn moeder Nederlandse, maar ze wonen in de Ardennen. Toen we elkaar leerden kennen woonde ik in Luik, al had ik mijn flat te huur gezet omdat ik van het gependel naar Brussel verlost wilde zijn. Dat is anderhalf jaar geleden. We wonen een jaar samen. Ik heb mijn flat wat langer gehouden, maar wat moest ik dan doen? Ik kon nu toch niet meer naar Brussel verhuizen ? Dus ben ik bij Khalid ingetrokken. Op 26 oktober zijn we getrouwd.

Wat is je beroep ?

Ik werk op de medische dienst van een hulpverleningsbedrijf. Ik organiseer de repatriëring van Belgen die in het buitenland ziek worden of een ongeval hebben. We werken 24 uur op 24 want we moeten reageren zodra een probleem zich voordoet. We hebben dus een ploegenstelsel. Sinds mijn huwelijk werk ik halftijds. Het is een plezante job, je hebt voortdurend contact met mensen.

Welke studies heb je gedaan ?

Ik heb een graduaat in toerisme en public relations. Ik heb ook enkele jaren in de toerismesector gewerkt, maar ik geef de voorkeur aan mijn huidige job, omdat mijn talenkennis hier zo goed te pas komt : Frans, Italiaans, Nederlands, Engels, een beetje Duits en Spaans. Ik begrijp ook een beetje Arabisch, en ik studeer nu Arabisch, maar het is zeer moeilijk.

Vorige zomer bracht je drie weken in Marokko door. Wat zijn je indrukken ?

De ontvangst was zeer hartelijk, ook bij mijn schoonfamilie. Khalid had me gewaarschuwd : zijn landgenoten zijn voetbalfanaten. Ik geloofde hem eerst niet, maar ik heb het met mijn eigen ogen gezien : tot zelfs in de bergen kenden ze hem. De markt van Marrakech ziet ’s avonds zwart van het volk, maar zelfs tussen al die mensen pikken ze hem eruit.

Wat is jouw geloof ?

Ik ben atheïst, maar ik sta open voor alle religies en filosofieën.

Ben je zelf sportief ?

Ik heb aan snelschaatsen en kickboksen gedaan. Dat mis ik wel, maar opnieuw beginnen is niet eenvoudig. Naar voetbal kan ik niet kijken als Khalid niet meespeelt. Behalve als de Nederlandse nationale ploeg speelt. ( Khalid : “Ze was boos toen ik haar de cassette van onze 2-1-overwinning tegen Nederland, twee jaar geleden, toonde.”)

Hebben jullie gemeenschappelijke hobby’s ?

Ik hou van wandelingen in het bos. Khalid wil dan liever lopen om zijn conditie te onderhouden. We houden van rust, van de natuur. We wonen op twee kilometer van het bos van Sart-Tilman, daar trekken we geregeld naar toe. We gaan ook graag wandelen in een stad. In Maastricht, bijvoorbeeld. Khalid heeft vrienden in Antwerpen, maar daar hebben ze het zo niet op Nederlanders begrepen. Ik spreek er altijd Frans, om mijn afkomst te verbergen. En één keer per week gaan we naar de bioscoop. We houden vooral van komedies. We zien ook veel naar films op dvd.

Hou je van koken ?

We eten gezond. Veel Chinees, pasta en rijst, veel groeten en vis ook. Aangezien ikzelf vegetariër ben, weet ik nooit of het vlees goed gebakken is. Khalid moet het maar eten zoals het is, het is telkens een verassing voor hem ( ze lachen).

Hebben jullie gemeenschappelijke wensen ?

Kinderen, maar niet onmiddellijk ( Khalid : “Het zullen zeker mooie kinderen worden.”) We hebben geen dieren. We profiteren met ons twee van het leven. En we lachen samen wat af. Ik zie al zoveel ellende op mijn werk. Daar heb ik leren inzien : een kleinigheid kan volstaan om een leven te doen kantelen.

door Pascale Piérard

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content