Vijf dagen heeft Slavo Muslin nog geprobeerd om zijn vel te redden. Zonder succes. Omdat hij bij voorbaat al veroordeeld was? Een reconstructie.

Goeienavond.’ ‘Goeienavond.’ ‘Goeienavond, hoe is ’t?’ Terwijl de spelers van Molde nog een feestje bouwen in de kleedkamer heeft Slavo Muslin zijn analyse van de uitschakeling al afgerond. Voor hij de perszaal verlaat, neemt hij de tijd om iedereen een hand te geven. Met de glimlach, zoals gewoonlijk. Weet hij al dat hij een dag later zal ontslagen worden? Hij vermoedt allicht iets. Die reeks handdrukken, schouderklopjes en knipogen vormen zijn afscheid aan Sclessin.

STEUN OF SABOTAGE?

‘Als ik zie dat hun kapitein, die veertig jaar is, meer gelopen heeft dan sommige van mijn spelers, dan stel ik me vragen.’ Dat was Muslins strafste uitspraak na de nederlaag op Molde. Hij voegde er nog aan toe: ‘Ik heb zelden een van mijn ploegen zo slecht zien spelen. Het was rampzalig. We hebben niet gevochten, we hebben de bal aan de tegenstander gegeven en zijn op alle vlakken afgetroefd. Ik voel me machteloos.’

Drie dagen later, na de uitschuiver tegen Oostende, kreeg hij de vraag of hij al aan sabotage had gedacht. Zijn antwoord: ‘Dat kan ik niet geloven.’ Die avond hadden zijn spelers inderdaad gelopen. ‘Ik zag jongens die hun hoofd ervoor legden, die wilden terugvechten. Ik kan hen niks verwijten.’ En na de terugwedstrijd tegen Molde: ‘Ik feliciteer mijn spelers voor hun inzet. Ze hebben gestreden op een zwaar veld. In de voorbije twee wedstrijden heb ik gevoeld dat ze achter mij staan.’

In Noorwegen was de inzet nul, maar in de meeste andere matchen was die er wel. Toch circuleerden er geruchten als zou Muslin te streng zijn, te veeleisend op het vlak van werk en discipline. Men vond zijn trainingen vervelend, te repetitief. Niettemin lijkt de zwakke seizoenstart van Standard eerder te wijten aan een gebrek aan talent dan aan een gebrek aan enthousiasme.

DE KWALITEIT VAN DE KERN

Na de terugwedstrijd tegen Molde was Muslin ondanks de uitschakeling positief: ‘Mijn spelers hebben getoond dat ze kwaliteiten hebben.’ Die uitspraak ging in de commotie een beetje verloren, want meestal benadrukte Muslin dat de kern versterkt moest worden. Na Oostende zei hij bijvoorbeeld: ‘We hebben nood aan spelers. De club mikt op de jeugd, maar het is niet mogelijk om in te zetten op de jeugd én voor de eerste plaats te spelen.’ En na de uitschakeling tegen Molde: ‘Ik heb gewoon niet genoeg spelers om de ploeg te versterken. Voilà.’

Bij die gelegenheid kwam hij ook nog eens terug op de discussie 4-3-3 of 4-4-2: ‘We hebben vanavond met twee aanvallers gespeeld en drie keer gescoord, maar ik weet nog niet zeker of we dat systeem gaan behouden. Want om in alle wedstrijden 4-4-2 te kunnen spelen, moet je over minstens drie spitsen beschikken. Ik heb Ivan Santini, Mohamed Yattara en de derde is een jongen van achttien die nog nooit in eerste klasse heeft gespeeld.’

Muslin heeft in elk geval onderschat dat hij een matige kern ter beschikking had. De ploeg die vorig seizoen vierde werd, verloor drie bepalende spelers: Imoh Ezekiel, Geoffrey Mujangi Bia en Mehdi Carcela. Van de zomertransfers toonde Anthony Knockaert af en toe dat hij een aanwinst kan zijn. Idem wat betreft Christian Brüls.

ERIK GERETS

Op dit gevoelige punt bleef de Serviër onbewogen bij vervelende vragen. Na de match tegen Oostende, bijvoorbeeld, of hij ook gehoord had dat een deel van het publiek opnieuw om Erik Gerets had geroepen? Het antwoord van Muslin: ‘Ik heb dat niet gehoord.’ Wanneer de vragensteller aandringt dat het toch niet gezond is dat Gerets voor elke match wordt uitgenodigd? Muslin vertrekt geen spier. ‘Dat is het probleem van het bestuur, niet het mijne.’ Het bestuur mag zich dat in deze zaak aanwrijven. Een chronologie:

Mei: Gerets is de eerste keuze van het bestuur, maar hij is niet vrij.

Juni: Muslin, tweede keuze, wordt aangetrokken.

Augustus: directeur Bob Claes vertelt ons: ‘Gerets is niet aan de orde van de dag. We hebben de geruchten tegengesproken.’

Eind augustus, bij de thuiswedstrijd tegen Molde. De voorzitter zegt dat ‘Gerets ons het genoegen wilde doen in de tribune plaats te nemen, hij komt als supporter.’

Eind augustus, na het ontslag van Muslin: het bestuur biedt het trainerschap nogmaals aan Gerets aan, maar die weigert.

Conclusie: Gerets voortdurend uitnodigen is een vreemd spelletje. Het bestuur wist dat het de geruchten zou voeden en verwachtingen zou oproepen bij de fans.

COMMUNICATIE MET HET BESTUUR

Na de zege tegen Waasland-Beveren kreeg Muslin de vraag of hij ervan op de hoogte was dat Geoffrey Mujangi Bia weer met de groep zou komen meetrainen. Zijn antwoord: ‘Neen, dat hoor ik nu voor het eerst.’ Merkwaardig.

Vorige donderdag vertelde de voorzitter dat er waarschijnlijk nog twee versterkingen op komst waren. Toen men dat een halfuur later aan Muslin vertelde, viel die uit de lucht. ‘Heeft de voorzitter dat gezegd? Dat is dan super.’

Het zijn slechts twee situaties die het vermoeden bevestigen dat de communicatie tussen het bestuur en de coach moeilijk geworden was.

Slavo Muslin had zijn contract onderhandeld met Roland Duchâtelet, Bruno Venanzi en Axel Lawarée, maar hij ging door voor een mannetje van de oud-voorzitter, een trainer die niet echt gewild was door het nieuwe bestuur. Zijn eliminatie gebeurde als het ware met voorbedachten rade. Hij werd gedoogd, maar mocht geen fout maken, laat staan zijn start missen. Het enige wat hem had kunnen redden was een mirakel bewerkstelligen met een te beperkte kern.

DE MACHT VAN DE SPELERS

Vorige donderdag gaf voorzitter Bruno Venanzi na de Europese uitschakeling op de vraag of de druk op Muslin nog toenam een wel vreemd antwoord: ‘We gaan het bekijken met de spelers.’ Minder dan 24 uur later stond de coach op straat omdat, zo gaf het bestuur aan, hij niet meer de steun van de groep had. Axel Lawarée: ‘We hebben met enkele belangrijke spelers gepraat en voelden dat ze niet meer volledig achter hun trainer stonden.’

Met andere woorden: de kleedkamer die al het vel van drie trainers heeft gekregen (noch Guy Luzon, noch Ivan Vukomanovic, noch José Riga wisten zich te laten gelden), heeft opnieuw gewonnen. Of is het een manier van het bestuur om de verantwoordelijkheid door te schuiven? Op een school ontslaat men toch niet de leraar omdat de leerlingen hem te streng vinden? Welke excuses kunnen die spelers trouwens nog inroepen om hun slechte seizoenstart te verklaren? In Brugge was Muslin er niet meer, zijn geliefde 4-3-3 ook niet. Het resultaat evenmin.

DOOR PIERRE DANVOYE – FOTO’S BELGAIMAGE

In Brugge was Muslin er niet meer, zijn 4-3-3 evenmin. Welke excuses kunnen de spelers nu nog inroepen?

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content