Meer dan een miljard moslims begonnen op 1 augustus aan de ramadan, hun jaarlijkse vastenmaand. Miguel Dachelet, de 23-jarige centrale verdediger van Zulte Waregem, was daar dit jaar voor het eerst een van. Een gesprek over gezin en geloof.

De te verwachten vraag – lukt dat wel, topsport tijdens de ramadan – mag meteen geschrapt. Wél, is het korte antwoord. Miguel Dachelet heeft tijd voor een interview, maar dan wel vroeg, want hij zit midden in een verhuis. In volle ramadan dus. Niet het ideale moment om met bananendozen te sleuren, maar de reden maakt veel goed. De familie Dachelet verwelkomt binnenkort een eerste kindje. “Het is een zegen. Als je goed doet, zorgt Allah voor je. Ons dochtertje zal een mooie Turkse naam krijgen. Mijn vrouw en ik zullen haar niet verplichten om te geloven. Respect, solidariteit, nederigheid,… Dat wil ik haar meegeven, daarna moet ze haar eigen keuzes maken.”

Rust

Het is de eerste keer dat Dachelet de ramadan van begin tot einde volgt. “Voor mij is het allemaal nieuw. Het lastigste is dat je na een training niets mag drinken. Je lichaam is uitgedroogd en je kan het vochttekort niet bijvullen. Ik probeer dat op te lossen door zoveel mogelijk te rusten. De coach laat Rémi Maréval en mij daarom vroeger naar huis gaan, terwijl de anderen op de club eten. Zo kunnen we sneller herstellen.”

Dat voetballen in die omstandigheden niet evident is, bleek enkele jaren geleden bij de Nederlandse topclub PSV. Enkele uitgeputte juniors bezweken tijdens een oefenpartijtje, een van hen belandde zelfs in het ziekenhuis. Binnen de moslimwereld gaan dan ook meer en meer stemmen op om het regime voor topsporters te versoepelen. In Duitsland raadt de Centrale Moslimraad voetballers zelfs aan om niet te vasten tijdens de competitie. Voor Dachelet geen optie. “Die beslissing moet iedereen voor zichzelf nemen, al kan ik me voorstellen dat de ramadan op een hoger niveau nog lastiger vol te houden is. Niemand heeft mij er toe verplicht, het is vooral iets dat ik zelf wilde doen. Op matchdagen maak ik wel een uitzondering: dan eet en drink ik gewoon overdag. Dat mag je als je een klein bedrag aan een goed doel schenkt en die dagen achteraf inhaalt.”

Naast eten en drinken, mogen moslims tussen zonsopgang en zonsondergang ook niet roken, liegen of vloeken en moeten ze zich seksueel onthouden. Welk verbod is het lastigst? “Toch het drinken. En als de zon weg is mag alles gelukkig weer.” (lacht)

Als een koning

Hoe is de islam in het leven van de nochtans katholiek opgevoede Dachelet gekomen? “Eigenlijk is die nooit ver weg geweest. Ik ben opgegroeid in een cité in Namen, tussen tientallen andere nationaliteiten. Ik heb ook altijd veel gelovige vrienden gehad. Rémi Maréval is praktiserend moslim, net als mijn vroegere ploegmaten bij Standard Mehdi Carcela en Mohamed Sarr.” De ontmoeting met de toekomstige mevrouw Dachelet, een Turkse moslima, bleek het laatste stukje van de puzzel. “Ik leerde Sennur kennen vlak nadat ik voor het eerst een moskee had bezocht en de gedachte aan een bekering in mijn hoofd begon te spelen. Ze speelde minivoetbal op een toernooi in Namen – ze was trouwens international destijds. Een tijdje later zag ik haar terug bij Standard, waar ze bij de vrouwenploeg speelde. Eerst vond ze me te jong, en was het een probleem dat ik nog geen moslim was. Gelukkig heeft ze me een kans gegeven.”

Is de liefde voor Allah dan toch geen gevolg van de liefde in romantische zin? “Neen. Ik zou nu geen zenboeddhist zijn als mijn vrouw er toevallig een was. Moslim worden, doe je sowieso niet voor een ander, maar omdat je het zelf wil. Moslim zijn, is veel werk: vijf keer per dag bidden, naar de moskee gaan, de Koran studeren tot je hem uit het hoofd kent, halal eten… Maar het is meer dan dat: het is vooral heel veel aan jezelf werken. Mij lukt dat allemaal nog niet zo goed. Ik kan geen Arabisch en ik heb vaak het gevoel dat de Koran sneller weer naar buiten gaat dan naar binnen. Ik voel me een beginneling, maar dat is niet erg: Allah heeft tijd. Ik probeer wel vroom te leven: de hand reiken aan mensen in nood, mijn vrouw trouw zijn, in alles recht in mijn schoenen staan.

“Moslims hebben een groot hart. Wij Belgen groeten iemand die we op straat herkennen, zij nodigen die meteen bij hen thuis uit om iets te eten. Rijk of arm, rang of stand, dat is allemaal niet van belang. De familie van mijn vrouw heeft me ontvangen als een koning en dat doen ze ook met mijn jongere broer, die nochtans christen is. Misschien is het probleem in België vooral dat we elkaar niet goed begrijpen. Ik hoop dat mensen niet alleen afgaan op wat ze op het nieuws zien. Wat in Afghanistan en Irak gebeurt, heeft niets te maken met de islam zoals ik hem elke dag ervaar. Als mensen dat beseffen, zullen ze hopelijk hun hart openen voor de moslimgemeenschap. Het zijn die paar extremistische stromingen die alle anderen een slecht beeld bezorgen. Ze plegen aanslagen in de naam van Allah, maar volgens mij is het eerder de duivel die in hen zit. Wat in de Koran staat, mag geen rechtvaardiging zijn voor terrorisme. Het zijn verhalen over andere mensen in een andere tijd. Je moet vooral niet alles letterlijk nemen. Wat wel overeind blijft, zijn de waarden die de Koran uitdraagt: nederigheid en wederzijds respect.”

DOOR JENS D’HONDT

“Wat in Afghanistan en Irak gebeurt, heeft niets te maken met de islam zoals ik hem elke dag ervaar.”