Liverpool was met achttien kampioenstitels lange tijd recordhouder in Engeland, maar werd in 2009 bijgehaald en in 2011 en 2013 voorbijgestoken door aartsvijand Manchester United. Toen Alex Ferguson in mei vorig jaar de twintigste trofee omhoogstak, kon dan ook niemand zich inbeelden dat Liverpool de kloof met United dit seizoen al zou kunnen dichten. Maar jawel hoor: het Liverpool van Brendan Rodgers, dat nochtans geen grote transfers realiseerde (Simon Mignolet voor 9 miljoen en Mamadou Sakho voor 18 miljoen euro), doet met een balans van 23 op 27 in 2014 volop mee voor de titel.

Hoe valt het te verklaren dat deze ploeg, die vorig seizoen op een bleke zevende plek eindigde, vandaag een hoofdrol vertolkt naast de dure elftallen van Chelsea, Manchester City en Arsenal? En dat de Reds op weg zijn naar een ticket voor de Champions League, het eerste in vier jaar?

Eerst en vooral door het werk van Brendan Rodgers. Hij was assistent van José Mourinho bij Chelsea van 2004 tot 2007 en nam van hem de snelle overschakeling over. Maar tegelijk distantieerde hij zich er ook van en koos hij vaker voor een offensief passspel, waarmee hij experimenteerde bij Swansea, dat in die tijd Swanselona werd genoemd. Nadat hij de club uit Wales naar de Premier League bracht en daar handhaafde, is Rodgers dus met zijn revolutie bij Liverpool begonnen. Hij lanceerde jongeren als Raheem Sterling of rechtsachter Jon Flanagan, maar drukte vooral het stempel van de techniek. Hij trok Steven Gerrard achteruit als een soort quarterback voor de verdediging: een driesterrenpasseur die vooral de aanvallende impulsen moet geven aan de spitsen Raheem Sterling, Daniel Sturridge en Luis Suárez. De transfers die hij deed, zoals Joe Allen of Coutinho, beschikken allemaal over veel technische bagage en snelheid.

Bovendien maakte Rodgers van zijn aanval de beste van Engeland. Liverpool scoorde al vaker dan Manchester City, toch berucht als een aanvallende machine. Hij wist Suárez, die op het punt stond te vertrekken, opnieuw te motiveren en maakte van hem de topschutter van de competitie en een kandidaat voor de titel Speler van het Jaar. Maar Rodgers waakt er ook over dat zijn team niet afhankelijk is van de Uruguayaan alleen. Zo ging zijn schorsing in het begin van het seizoen of zijn recente magere periode (twee goals in negen matchen) haast onopgemerkt voorbij dankzij de geweldige afwerking van de tweede aanvaller, Daniel Sturridge, die recent elf keer scoorde in elf wedstrijden.

Daarentegen is de verdediging niet van hetzelfde kaliber en dat zou weleens de achilleshiel kunnen zijn in Liverpools strijd om een negentiende titel, 24 jaar na de vorige. Het is inderdaad alweer van 1990 geleden dat Ian Rush en John Barnes de trofee binnenhaalden. In die 24 jaar pakte Alex Ferguson er dertien! Komend weekend krijgt Liverpool de kans om revanche te nemen op Manchester United. Beide steden delen een oude vete, sportief maar ook historisch, want er zit een hele geschiedenis van de industriële revolutie achter. Beide locomotieven van de Britse industrie waren hevige concurrenten. Het katoen dat uit de kolonies in de haven van Liverpool arriveerde, werd via de kanalen doorgesluisd naar Manchester, waar de spinnerijen op volle toeren draaiden. Sommigen beweren zelfs dat Manchester zo zijn rijkdom bouwde op de kap van Liverpool.

DOOR STÉPHANE VANDE VELDE

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content