De coronapandemie weerhoudt atleten er niet van om grenzen te willen verleggen. In het triatlon staat, in navolging van de ‘1:59 Challenge’ op de marathon, een soortgelijk project in de steigers.
In oktober 2019 liep de Keniaan Eliud Kipchoge in Wenen, als eerste mens ooit, onder de 2 uur op de marathon: 1u59’40”. Dat gebeurde weliswaar in een officieuze wedstrijd, op een specifiek uitgekozen parcours, met een pacingcar, lasertechnologie, een formatie wereldtoppers als hazen en de verende Vaporfly Next%-schoenen van Nike om hem naar het historische record te stuwen. Een miljoenenproject dat financieel ondersteund werd door INEOS, het chemiebedrijf van de Britse miljardair Jim Ratcliffe.
Dat succes heeft ook de allerbeste triatleten geïnspireerd om een magische muur te willen doorbreken: die van de zeven uur (mannen) en de acht uur (vrouwen) op de volledige triatlon (3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en 42,1 km lopen). De Brit Alistair Brownlee (32, tweevoudig olympisch kampioen op de kwarttriatlon) en de Noor Kristian Blummenfelt (26, wereldrecordhouder op de 70.3-halve afstand) en de Britse Lucy Charles-Barclay (27, drie keer tweede in de Ironman van Hawaï) en de Zwitserse Nicola Spirig (39, olympisch goud en zilver op de Spelen van 2012 en 2016) willen in het voorjaar van 2022 een poging wagen – of in de daaropvolgende zomer mocht de coronapandemie aanhouden.
De allerbeste triatleten willen de magische muur doorbreken: die van de zeven (mannen) en de acht uur (vrouwen).
Zeer ambitieus, want het wereldrecord op de volledige triatlon staat op 7u35’39” bij de mannen (op naam van de Duitser Jan Frodeno) en op 8u18’13’ bij de vrouwen (in het bezit van de Britse Chrissie Wellington). Brownlee en Blummenfelt zouden even rap moeten zwemmen als in een olympische triatlon (in 3,8 in plaats van 1,5 km), over 180 kilometer gemiddeld 51 kilometer per uur moeten fietsen en een marathon onder de 2u30′ moeten lopen om onder de 7 uur te duiken.
Schijnbaar onmogelijk, maar zoals bij de 1:59 Challenge van Kipchoge zullen ook materiaal en pacingtechnieken gebruikt worden die in ‘normale’, volledige triatlons verboden zijn. Brownlee en co zullen bijvoorbeeld in HUUB-wetsuits zwemmen, dikkere pakken met een groter drijfvermogen. Grootste tijdwinst moet worden gemaakt in het fietsen, waar ze zullen kunnen stayeren; ze kunnen dus in de wielen zitten van specifiek ingezette renners. Zoals in de daaropvolgende marathon ook ‘verse’ hazen het hoge tempo via laserstralen op de grond zullen bepalen.
Het project wordt geleid door Chris McCormack, tweevoudig winnaar van de Ironman van Hawaï (2007 en 2010), en CEO van organisatiebureau Mana Sports and Entertainment Group. Onder de naam ‘Pho3nix SUB7/Pho3nix SUB8’. Gesponsord immers door de gelijknamige Poolse non-profitorganisatie die werd opgericht door de miljardair Sebastian Kulczyk en die jongeren aanmoedigt om te sporten. Het Zwitserse sportmarketingbureau Orsen zal nog extra sponsors zoeken, ook voor de uitzending die wereldwijd wordt gestreamd. Er zijn ook al contacten met tv-zender ESPN voor de productie van een documentaire. En met Zwift, zodat amateurtriatleten het parcours thuis virtueel kunnen afleggen.
Voor de locatie denkt McCormack aan Montréal, Bahrein en vooral aan de Daytona International Speedway in Florida. Daar vond vorig jaar nog een nieuwe, lucratieve triatlon van de Professional Triathletes Organisation plaats, met alle triatlontoppers. Op een vlakke omloop van tien kilometer, met perfect asfalt, beschermd tegen de wind, en met heel vlugge transitie na het zwemmen in het meer dat midden in het racecircuit ligt.
