Aan het eind van zijn jaar van de wederopstanding stak KRC Genk in extremis nog een ticket voor Europees voetbal op zak. Dus schiet de nummer vier van vorig seizoen deze week als eerste Belgische club weer echt in actie. Op het menu staat de vicekampioen van Montenegro, in de tweede voorronde van de Europa League.
Zo’n drijfnat begin van de zomer heeft ook voordelen: op de eerste training van KRC Genk ruikt het versgemaaide gras héérlijk. De kalender wijst 22 juni 2016 aan, de vakantie duurde maar drie en een halve week. ‘Dat is genoeg’, zegt Peter Maes aan een cameraploeg langs de zijlijn. Vorig jaar, vlak nadat hij als de nieuwe trainer van KRC Genk was voorgesteld aan de pers, liep Maes meteen te sakkeren over de vakantieregeling die al voor zijn komst was vastgelegd en waaraan hij niet meer kon morrelen. Ook in 2015 stond de eerste training van het nieuwe seizoen gepland op 22 juni, maar toen was het vorige seizoen voor de Limburgers wel al uitgedoofd op 9 mei, roemloos in play-off 2, weet u nog? Daarop volgden dik zes weken van inactiviteit. ‘Toen moesten we van heel ver terugkomen’, aldus Maes. Afgelopen seizoen bleef KRC Genk als vierde in play-off 1 het langst in actie van alle Belgische eersteklassers, samen met Charleroi, de winnaar van play-off 2. In een dubbele onderlinge confrontatie mochten zij het seizoen afsluiten. De inzet was het laatste ticket voor Europees voetbal. Met een 5-1-thuiszege op 29 mei veegde KRC Genk uiteindelijk de 2-0-nederlaag uit de heenmatch van tafel. En dus bijten de Limburgers morgen, donderdag 14 juli, ook de spits van het nieuwe seizoen af. In de heenmatch van de tweede voorronde van de Europa League spelen ze thuis tegen FK Budocnost Podgorica, de vicekampioen van Montenegro.
HET VANGNET BALETTE
Het voornaamste nieuwe gezicht op de eerste training van KRC Genk is dat van aanvaller Leandro Trossard. Nieuw, nou ja. De nu 21-jarige Trossard zette de stap naar Genk al in 2010, op zijn vijftiende. Maar vanaf 2013 leenden de Limburgers hem seizoen na seizoen uit. Eerst mocht hij groeien in de tweede klasse, bij Lommel United, Westerlo en opnieuw Lommel. Vorig seizoen kreeg hij uiteindelijk zijn kans in de eerste klasse, bij OHL. Trossard deed het prima aan Den Dreef. Zo prima dat KRC Genk, en dan vooral Maes, hem rond Nieuwjaar vervroegd wilde terughalen naar Genk. Maar dat was niet naar de zin van de Leuvenaars, voor wie Trossard nog van goudwaarde kon zijn in de degradatiestrijd. Zij gingen dwarsliggen, en met succes. De kwieke aanvaller bleef uiteindelijk waar hij was. Hij liet de studentenstad in totaal acht keer juichen na een competitiegoal en zes keer na een assist. Maar zoden bracht het niet aan de dijk voor OHL, aan het eind van de reguliere competitie zat de club nog altijd opgescheept met de rode lantaarn. Daardoor dateert de laatste competitiematch van Trossard van 13 maart, iets waar Maes de jonge Limburger naast de kerstboom al voor waarschuwde in de hoop hem toen al naar zich toe te trekken.
Bij zijn moederclub komt Trossard nu terecht tussen spelers van een ander kaliber. Op links, zijn flank bij OHL, staat in Genk ene Leon Bailey, een goudhaantje dat vorig seizoen een topaankoop bleek en iemand die Maes niet gauw aan de kant schuift. Centraal, waar Trossard in Leuven ook weleens speelde, heten de concurrenten Nikolaos Karelis, Ally Samatta Mbwana, Neeskens Kebano en Igor de Camargo.
Nog een nieuw gezicht op de eerste training van KRC Genk is dat van assistent Rudi Cossey. Hij maakte de tegenovergestelde beweging van Peter Balette, die zich na amper één seizoen in Genk terug naar Gent begaf. Daar schaarde Balette zich weer aan de zijde van Hein Vanhaezebrouck. Naar de zin van KRC Genk was dat allerminst, de Limburgse club zag geen reden om afscheid te nemen van Balette. Een vertrek na één jaar sloot ook niet aan bij het langdurige engagement dat vorig jaar nog ter sprake kwam in de onderhandelingen met Balette. Vanuit het standpunt van AA Gent is de terugkeer van Balette begrijpelijk: doordat hij dicht bij de spelers staat, dichter dan Cossey, kan de Limburger in Gent iets bieden wat minder tot uiting komt bij Vanhaezebrouck, die wat meer afstand bewaart tussen zichzelf en zijn groep. In Genk stond Balette naast een hoofdtrainer die zelf ook al kort op zijn spelers zit. Maar met een directe en dwingende hoofdtrainer en een assistent die minder de confrontatie opzoekt, zat het evenwicht wel goed, vond KRC Genk. Anders gezegd konden de spelers bij Balette terecht als het eeuwige gehamer van Maes hen even te veel werd.
LUCRATIEVE AANKOPEN
Maes legt er meteen stevig de pees op tijdens de eerste trainingsweken, dagen met een sessie van twee uur in de voormiddag en een dik uur in de namiddag. ‘Als we de poules van de Europa League halen,’ zegt Maes aan Het Belang van Limburg, ‘wat toch de bedoeling is, dan krijgen we binnenkort een hele reeks van weken met drie wedstrijden. Dan kun je niet meer zo veel trainen. Dus moeten we nu een stevige basis leggen.’
Een man die het regime van Maes niet meer ondergaat, is centrale verdediger Christian Kabasele, die vorig seizoen geen competitieminuut van KRC Genk miste. Hij mocht in extremis mee met de Rode Duivels naar het EK in Frankrijk. Daar poseert hij op 1 juli smalend naast makelaar Mogi Bayat. In zijn handen houdt hij een geel-zwart truitje van Watford. De nummer 13 uit de Premier League zou ten minste acht miljoen euro neertellen voor Kabasele, niet slecht voor een jongen die KRC Genk transfervrij haalde, nota bene toen de zo verguisde Gunter Jacob nog sportief directeur was van de club. De verkoop van Kabasele kan KRC Genk helpen om de boekhouding weer in de juiste plooi te krijgen.
Kabasele is al de derde centrale verdediger op twee jaar die KRC Genk duur verkoopt. Na twee jaar op Limburgse bodem vertrok Kalidou Koulibaly in 2014 naar Napels voor zo’n acht miljoen euro en vorig jaar verkaste Kara Mbodji na anderhalf jaar in Genkse loondienst naar Anderlecht voor zo’n vier miljoen euro. En dat allemaal terwijl het transferbeleid van KRC Genk de voorbije jaren nog serieus onder vuur lag en een voorname kritiek daarbij was dat de Limburgse club er maar niet in slaagde om gekochte spelers met een serieuze meerwaarde te verkopen. Intussen snijdt die commentaar geen hout meer. Tussendoor was er immers ook nog de korte, maar bijzonder lucratieve passage van Sergej Milinkovic-Savic, die al na één jaar voor zo’n tien miljoen euro naar Lazio kon. Ook Koulibaly, Kara en Milinkovic-Savic streken in Genk neer toen Jacob er nog de sportieve plak zwaaide.
Het vertrek van Kabasele valt KRC Genk niet koud op zijn dak. In de zomer van 2014, toen de Congolese Belg amper enkele maanden bij de Limburgse club speelde, viel er al eens een bod van drie miljoen euro voor hem in de bus, zo verklapte voorzitter Herbert Houben aan dit blad. Anderhalf jaar later, vlak vóór de huidige transferperiode, liet sportief directeur Dimitri de Condé verstaan dat de club nu ernstig rekening hield met een vertrek van Kabasele. De Condé zei dat het goed zou zijn mocht de club ofwel Kabasele ofwel de ook gegeerde Wilfred Ndidi kunnen houden. Hij zei dat KRC Genk veeleer geneigd was om mee te werken aan een transfer voor Kabasele. Die presteerde al twee seizoenen op rij bij de Limburgers en is 25. Ndidi is nog maar 19 en ontpopte zich pas afgelopen seizoen tot een basispion in het team. Dat liep zo goed dat Maes hem als enige breker op het middenveld ging posteren.
LACHEN MET LEONARDO
Als er naast een vervanger voor Kabasele nog transferbedrijvigheid komt, verwachten waarnemers die voornamelijk in het defensieve compartiment. Offensief staat de club er niet slecht voor, zeker niet sinds de komst van de winteraanwinsten Karelis en Samatta en de terugkeer van Trossard. De Griek Karelis, die in de laatste rechte lijn van vorig seizoen wel minder aan spelen toekwam, was al goed voor tien goals, de Tanzaniaan Samatta kruidde zijn vuurdoop in Europa al met vijf goals. Op de voorste posities van het middenveld azen ook aardige voetballers, jongens die misschien (nog) niet alle verwachtingen inlosten, maar toch al veel, zoals Alejandro Pozuelo, Neeskens Kebano en Roeslan Malinovski, die wel het eerste deel van het komende seizoen zal missen door een zware blessure. Helemaal achteraan in de ploeg daarentegen laat de 24-jarige doelman Marco Bizot geen onuitwisbare indruk. Van vorig seizoen blijven een paar dure missers hangen. De 31-jarige László Köteles liet zich dan weer door de Nederlander uit de ploeg drummen. De Condé gaf eind mei al aan dat er in het doel geen wijzigingen vallen uit te sluiten. Maes spreekt in de eerste trainingsweken vooral over versterkingen in de breedte, hij wil graag elke positie op een goede manier dubbel bezet zien.
Als ambitie voor komend seizoen schuift De Condé een plaats in de top drie naar voren. Een belangrijke vraag daarbij is in welke sfeer KRC Genk naar dat doel kan toewerken. Het is intussen een publiek geheim dat het sterke karakter van Maes achter de schermen geregeld serieus botst met die in het dagelijks bestuur. Dat zowel de club als de trainer Limburgs zijn, zorgt niet automatisch voor een droomhuwelijk. De Condé zei al eens in Het Laatste Nieuws: ‘Ik had vooraf wel gedacht dat het al eens zou botsen. (…) Peter is een doelman geweest, die gaan van nature meer uit van organisatie. Ik was meer een creatieve speler met een aanvallende ingesteldheid. Als je anders over voetbal denkt, is het logisch dat het botst, maar dat is niet erg.’
Toch kwamen de wrijvingen al tot een kookpunt. Volgens Het Laatste Nieuws gingen er in de bovenste gelederen van KRC Genk zelfs stemmen op om Maes op de keien te gooien na het 2-0-verlies tegen Charleroi eind vorig seizoen. Algemeen directeur Patrick Janssens ontkende dat in dit blad, maar voelde kennelijk weinig drang om Maes uit de wind te zetten: ‘Binnen de club was er ontevredenheid over de defensieve instelling waarmee we die uitwedstrijd in Charleroi aanpakten. Die match was geen geïsoleerd gegeven, dat gebeurde ook in Gent. Twee keer was het de intentie om de nul te houden en in beide gevallen is dat mislukt. In een gesprek met de trainer is gesteld dat wij als club de ambitie hebben om attractief, dynamisch en initiatiefrijk voetbal te spelen.’ Lekker om te lezen is zoiets niet voor een trainer die er toch in slaagde om in één seizoen het puin van een diepe clubcrisis grotendeels buiten te vegen en weer iets op te bouwen.
DOOR KRISTOF DE RYCK – FOTO’S BELGAIMAGE
Dat zowel de club als de trainer Limburgs zijn, zorgt niet automatisch voor een droomhuwelijk.
