Van Beieren naar België : verliep de aanpassing moeilijk ?
Wel, ik heb twintig jaar in Beieren gewoond, dus dat was inderdaad wel even wennen. In Duitsland verdient een leraar het dubbele van een leraar in België : 2500 euro netto per maand. De lessen lopen van acht uur ’s morgens tot één uur ’s middags, terwijl ze er hier mee doorgaan tot half vier. Ik heb mijn middelbare studies in Duitsland afgewerkt, daarna ben ik in België overgeschakeld naar de hogere school voor talen (ISTI). Maar daar staakten ze ineens zes maanden, in Duitsland kennen ze geen onderwijsstakingen. Verder is Beieren een rustige streek. Mijn ouders werken in Würzburg, een stadje op vijfhonderd kilometer van hier. Ik ga er geregeld naartoe, maar dan wel met de trein, want ik zie me moeilijk met de auto rijden met twee kleine kinderen aan boord. Zelf werk ik in Ukkel, ik geef daar les in het eerste leerjaar, maar daar zou ik niet kunnen wonen. We hebben vijf jaar in Overijse gewoond, daarna zijn we verhuisd naar Huldenberg.
Heb je geen problemen met de taal ?
Tegen Steve praat ik altijd Frans, want hij heeft de gewoonte om de fouten van iedereen te verbeteren. Ik word zenuwachtig van al die vervoegingen, maar waarom iemand verbeteren die uiteindelijk de basisregels van de taal niet heeft geleerd. Wanneer iemand moeilijk Frans spreekt, schakel ik over naar het Nederlands. Maar dat doe ik niet als hij beter Frans spreekt dan ik Nederlands. Ik hoor de mensen graag in hun dialect bezig. In het begin kende ik veel woorden niet. Op school kon ik de notities van mijn vriendinnen zelfs niet ontcijferen. Ik heb dan de cursussen van het ISTI gevolgd om Frans te leren. Ik kon mijn studies voor tolk verder zetten in Heidelberg, maar ik wilde Steve niet verlaten en dan heb ik ervoor gekozen om onderwijzeres te worden.
Ben je sportief ?
Neen. Vroeger ging ik vaak zwemmen, maar ik verlies een uur om hier aan het zwembad te geraken. Bovendien, de kinderen krijgen de prioriteit, ik laat hen niet graag in de steek. Dat betekent dat ik pas om acht uur ’s avonds zou kunnen gaan zwemmen, dat vind ik ook niet ideaal. Ik probeer wat aan fitness te doen, maar uitsluitend om mijn lijn te behouden. Als ik een perfect lichaam zou hebben, zou ik daar zeker niet aan beginnen. Zwemmen, dat is wat anders. Water werkt zeer ontspannend, en in het water merk je niet eens dat je zweet. Tennissen doe ik ook graag, maar dan wel met iemand die zo goed speelt dat de ballen perfect op mijn racket vallen. Voetbal is aan mij niet besteed. Als ik moet kiezen tussen voetbal en de kinderen, is de keuze vlug gemaakt.
Volgens Steve heb je één grote fout.
Ja, winkelen. Maar voor mezelf kies ik altijd praktische kleren. Het is voor de kinderen dat ik me al eens durf te laten gaan. Ik heb verschillende dingen in het dubbel gekocht voor Kelly, met de gedachte in mijn achterhoofd dat die voor het volgende kind wel te pas zouden komen. Maar ik heb nu toch nieuwe dingen gekocht voor Brian. ( Kelly komt met een paar bordeaux schoenen aandraven, Steve kijkt verschrikt.) Ik zweer het, ze zijn niet nieuw, ik heb ze alleen niet kunnen dragen tijdens mijn zwangerschappen. ( Steve : ‘Ze staat soms een half uur voor de spiegel te draaien. Ik koop me af en toe een jeansbroek, dat is alles’). Ik ben zo vermagerd dat ik niks meer heb om aan te trekken. Ik ben vijftien kilo kwijtgespeeld. Omdat ik nooit had gedacht dat ik zoveel zou vermageren, heb ik al mijn kleren van de hand gedaan. Dus moet ik wel nieuwe kleren kopen. Steve zit wat dat betreft anders in elkaar. Als ik hem niets zou kopen, zou hij vier of vijf jaar met dezelfde kleren rondlopen.
Heb je een droom ?
Ja, en hij is al uitgekomen : onze kinderen. Voorts zou ik wat dichter bij mijn ouders willen wonen. Een weekje vakantie op Mauritius zegt me ook wel iets. Het witte strand, de palmbomen. Dankzij mijn werk moeten de kinderen slechts vier halve dagen in de crèche, maar voor de vakanties ligt het moeilijk : er is alleen maar de kerstvakantie.
door Pascale Pierard
