De winterstop is voorbij, de trofeeën zijn uitgereikt. De Ballon d’Or en de Gouden Schoen leverden naast de decolletés, de glitter en glamour enkele opmerkelijke resultaten op.
Dat Cristiano Ronaldo met een straat voorsprong werd uitverkozen tot Wereldvoetballer van het Jaar, was geen verrassing. Het betekent wel dat de Champions League in het moderne voetbal als het hoogste podium wordt beschouwd en zwaarder doorweegt dan het WK, waar de vermoeide Portugees nergens was.
De FIFA, als toonbeeld van transparantie, maakte alle stembulletins openbaar en dat leverde flink wat vermaak op. Volgens Roy Hodgson, de Engelse bondscoach, was Javier Mascherano vorig jaar de beste voetballer van de planeet. Marc Wilmots vond Robben, Neuer en Courtois dan weer beter dan Messi en Ronaldo. Vincent Kompany was van oordeel dat de twee beste voetballers van de wereld uit ons land komen (Thibaut Courtois en Eden Hazard). En nog geen wereldkampioen!
De rest van de wereld denkt iets genuanceerder over ons voetbal. De meer dan zeshonderd stemgerechtigden (bondscoaches, aanvoerders van nationale ploegen en journalisten van 206 landen) vonden geen enkele Rode Duivel een plaatsje waard in het elftal van het jaar.
Ook bij de Gouden Schoen horen enkele merkwaardige vaststellingen. Zowel voor de journalisten als de ex-Gouden Schoenen was Víctor Vázquez in 2014 de beste voetballer uit onze competitie. De trainers, bondsleiders en scheidsrechters deden de balans nipt overhellen in het voordeel van Dennis Praet.
De bobo’s stemmen traditioneel vooral – of uitsluitend – op Belgische voetballers. Op deze manier dreigt de belangrijkste voetbaltrofee voortaan voorbehouden aan beloften. Letterlijk. Zowel Thorgan Hazard als Dennis Praet voetbalt bij de nationale beloften. De echt grote jongens staan tegenwoordig op het palmares van de Sportman van het Jaar.
Vraag is of we die jonge jongens een dienst bewijzen door hen nu al tot de beste van het land uit te roepen. Thorgan Hazard sleepte gedurende enkele maanden zijn Gouden Schoen mee alsof hij van lood was. Hopelijk wacht Dennis Praet niet hetzelfde lot.
De voetbalwereld is zich te weinig bewust van de druk en de daarmee gepaard gaande psychische problemen waarmee veel jonge voetballers worden opgezadeld. Na het dramatische overlijden van Junior Malanda was er de voorbije dagen heel wat te doen over een betere begeleiding van jongens die op jonge leeftijd geconfronteerd worden met roem en rijkdom.
Recent onderzoek van de Teesside University in Engeland maakt dan weer duidelijk dat er ook veel meer werk gemaakt moet worden van nazorg voor spelers die de top net niet halen. De studie van dokter David Blakelock geeft aan dat 54,5 % van de toptalenten tussen 15 en 18 jaar die geen profcontract krijgen aangeboden geconfronteerd worden met psychische problemen, gaande van verlies van zelfvertrouwen tot zelfmoordneigingen.
XPRO, een Engelse liefdadigheidsinstelling die ex-voetballers begeleidt, ondersteunt zestig spelers jonger dan twintig die aan een depressie lijden en 250 jongens die in een strafinstelling zijn beland. Ook bij ons zullen heel wat talenten die het niet gehaald hebben met zichzelf worstelen. Wie helpt hen?
Maar laat ons bij het begin van het nieuwe jaar optimistisch afsluiten. Er kwam vorige week bijzonder goed nieuws uit de voetbalwereld. En zowaar van bij de FIFA. Nee, niet de kandidatuur van ex-voetbalcoryfee David Ginola om Sepp Blatter op te volgen. Iemand die gesponsord wordt door een gokkantoor is zowat het laatste wat het voetbal nodig heeft.
Vorige week woensdag schafte de Braziliaanse voetbalbond het ’third-party ownership’ af, terwijl deze praktijk nergens wijder verbreid is dan in het land van het sambavoetbal. De Wereldvoetbalbond zal op 1 mei volgen. Dat betekent dat de transferrechten weer allemaal bij de clubs terechtkomen en dat privéinvesteerders of bedrijven niet langer kunnen speculeren met voetbalvlees. Deze maatregel zal ook gevolgen hebben voor Belgische clubs. Vooral als ze Zuid-Amerikaanse spelers op de loonlijst hebben staan.
DOOR FRANÇOIS COLIN
Gouden Schoen dreigt een beloftetrofee te worden.
