Enes Kanter, de boomlange Turkse center van de New York Knicks, is een fervent tegenstander van president Erdogan. En vreest nu voor zijn leven. ‘De spionnen zitten overal.’
Jürgen Kalwa, journalist van de Frankfurter Allgemeine Zeitung, kon zijn ogen amper geloven. Hij was op bezoek bij Enes Kanter (26) in New York en verwachtte protserige luxe, maar werd in de schaduw van de luchthaven naar een woontoren van 44 verdiepingen geleid. In het gebouw was weliswaar een luxehotel geïntegreerd, maar van die faciliteiten maakte de Turkse NBA-speler geen gebruik. Uit principe.
Hij was omringd door weelde, maar nam genoegen met de geborgenheid van een klein kamertje. ‘Vergelijkbaar met de cel van een monnik.’ Geen tapijt, geen tafel, geen nachtkastje, geen lamp, zelfs geen bed. De matras, veel te klein voor zijn 211 centimeter, lag op de grond. ‘Ik besef het, het lijkt heel atypisch in de wereld van de NBA. Maar dit ben ik.’
De ascetische levensstijl loopt als een rode draad door het bestaan van de 26-jarige basketballer. Hij casht bruto om en bij de 16 miljoen euro per seizoen, maar bezit geen auto. Hij houdt zich als vrome moslim aan de vastenregels van de ramadan, vaak tot ergernis van zijn teamgenoten die hij bijna voortdurend tot gezondere eetgewoontes aanspoort. Zoals tijdens zijn afscheidsfeestje bij Oklahoma City Thunder (2015-2017), toen hij in het trainingscentrum een halalbuffet met lams- en kipkebabs voorschotelde.
Een man met een mening, die zijn 420.000 volgers op Twitter een inkijk in zijn leven en denkbeelden wil geven. En die geregeld hard uithaalt naar Recep Tayyip Erdogan, de president van zijn vaderland die hij achtereenvolgens als ‘een gek’, ‘een dictator’ en als ‘Hitler van onze eeuw’ omschreef. Of die toegaf dat hij de avond van de mislukte staatsgreep in Turkije (15 juli 2016) in het huis van Fethullah Gülen, een invloedrijke islamitische denker en grootste tegenstander van Erdogan, in Pennsylvania ‘voor zijn vaderland zat te bidden.’
Vader Mehmet verloor zijn job als professor op de medische faculteit van de universiteit van Edirne, ook al verontschuldigde hij zich publiekelijk voor de opvattingen van zijn zoon. ‘Met een gevoel van schaamte moet ik me bij de president en het Turkse volk excuseren omdat ik zo’n kind heb opgevoed.’
Ook de speler, die sinds 2009 in de States studeerde en twee jaar erna bij de Utah Jazz kon tekenen, werd zwaar getroffen. Turkije trok in mei 2017 zijn identiteitspapieren en staatsburgerschap in, enkele dagen later werd hij er door een Turkse rechter van beschuldigd ‘lid te zijn van een gewapende terroristische organisatie.’ Hij leek zich niet meteen zorgen te maken, liet hij op Twitter weten (‘Jullie kunnen me toch niet pakken. Haha…’), maar de aanhoudende stroom van doodbedreigingen hakten er de voorbije maanden zwaar in. Toen de New York Knicks midden januari tegen de Washington Wizards in Londen speelden, bleef hij op zijn appartementje. Want, klonk het: ‘In Londen moet ik voor mijn leven vrezen. De Turkse spionnen zitten er overal.’
