Vier media-watchers geven beurtelings hun mening over de voetbalactualiteit : Gui Polspoul (Canal+), Peter Vandenbempt (VRT-radio), Dirk Deferme (VTM) en Frank Raes (VRT-tv). Deze week blikt Dirk Deferme terug op de voorbije week.

Genk-GBA eindigde op 4-4. Hoe is zoveel spektakel te verklaren ?

Dirk Deferme : Ik heb ook de heenwedstrijd gezien. Die eindigde op 1-1, met drie rode kaarten. Ook die wedstrijd leek zich op dezelfde manier te zullen ontwikkelen, maar werd helemaal onder het gras gestopt door een scheidsrechter die op een bepaald moment volledig het noorden verloor. Ik heb toen zelfs gezegd : als die wedstrijd onder normale omstandigheden gespeeld kan worden, dus zonder iemand die zich per se wil profileren, zou dat best een zeer spectaculaire wedstrijd kunnen zijn.

Zo’n wedstrijd moet je laten spelen. Ik denk bijvoorbeeld aan de fase waarbij het eerste doelpunt van Genk valt. Dat is een aanval die wel drie tot vijf minuten duurt, waarbij Genk beukt op Germinal Beerschot, dat helemaal in de verdediging teruggedrongen wordt. Die bal wordt daar iedere keer uit weggepompt alsof ze tegen een muur schoppen. Een scheidsrechter die heel strikt de regels toepast had die faze wel drie, vier keer kunnen onderbreken voor een fout van iemand van Germinal Beerschot, maar Paul Allaerts deed het niet. Zo krijg je iets spectaculairs, met alle voetballistieke fouten die erbij horen, met twee zeer jonge ploegen, met een stuk of tien, vijftien gasten op het veld die na 1980 geboren zijn. Daar stond dus nogal wat jong geweld tussen de lijnen, en die mensen gaan al eens in de fout en laten zich meeslepen door de omstandigheden. Voor een stuk is dat de verklaring voor de acht goals, denk ik.

Het zijn ook twee ploegen die er echt voor gaan. Hoed af ook voor Germinal Beerschot, dat naar Genk komt om gewoon zijn spel te spelen, het fijne coimbinatievoetbal waar die kleine, technisch zeer begaafde ventjes geweldig toe in staat zijn allemaal. Goed voor Germinal Beerschot ook dat ze eens een punt pakken. Op Anderlecht kregen ze evenveel complimenten, maar toen gingen ze nog de boot in.

Het is maar een idee, maar misschien komt het spektakel ook door de botsing van twee stijlen. Genk ontwikkelt enorm veel pressie, met ook heel veel variatie. Terwijl Germinal Beerschot het van kort gebonden spel moet hebben, tik-tak door de linies en af en toe eens verrassend lang op hun zeer snelle spits Paul Kpaka. Misschien is dat ook voor een stuk de verklaring, maar volgens mij gaat het erom dat die twee ploegen echt een onwaarschijnlijk groot hart hebben. Wat mij bij Genk geweldig opviel : ze komen 0-2 achter, maar krijgen eigenlijk niet eens een deuk. Neen, ze gaan direct in overdrive en houden dat vast tot ze 3-2 voorstaan. Dus denk ik : de mentale veerkracht van die ploeg is wel heel erg groot. Ik zag een Genk dat enorm veel uitstraalt.

Wat betekent dat voor de rest van het seizoen ?

Met hun manier van spelen, zou ik met Sef Vergoossen willen zeggen : we zullen nog heel veel punten pakken, maar er ook nog redelijk veel verliezen. Dat lijkt me een vrij realistische, maar tegelijk ook een heel goeie ingesteldheid. Sef Vergoossen wil op de manier blijven spelen zoals Trond Sollied het ook al een hele tijd predikt. In tegenstelling tot wat een aantal profeten van het punten pakken en het resultaat spelen roepen, zeggen zij : wij blijven voor de aanval kiezen, wij willen ons publiek iets laten zien, dit is de stijl die ons het best ligt.

Patrick Remy werd deze week nog maar eens door de molen gedraaid.

Wat opvalt bij Gent is dat je, als het op achterstand komt en iets goed moet maken, het dan best wel goed ziet voetballen. Van zodra ze op voorsprong komen, zie ik ze ongelooflijk rekenen, en wachten. Ik denk dat die ploeg heel veel in zich heeft, meer dan wat ze meestal durft te tonen. Dat is niet iets wat spelers zichzelf gaan opleggen. Achter dat soort berekend voetbal zit toch meestal een trainer, zonder dat ik die man nu in een bepaalde hoek wil duwen, want ik twijfel er niet aan dat hij een vakman is.

Er werd ook alweer een trainer ontslagen. Wim De Coninck is weg bij Antwerp.

Wim De Coninck lijkt mij op geen enkele manier iets te verwijten, daar in Antwerp, en dat waren ook de commentaren van de mensen die het beleid uitmaken. Maar dan krijg je het lesje van : we kwamen op een plaats waar we het heel lastig kunnen gaan krijgen, namelijk die net boven de twee degradatieplaatsen, en dan moeten we iets doen.

Kan je je daar in vinden ?

Absoluut niet. Ik heb ook het gevoel dat alle ploegen die boven Beveren en Aalst staan, zich best wat veiliger mogen voelen dan wat ze af en toe uitstralen. Ik heb namelijk het gevoel dat de degradatiestrijd toch al een beetje gestreden is.

Het zonnetje Henk Houwaart is terug. Moeten we daar blij om zijn ?

God, ja… die man heeft toch al wel een en ander bewezen, met name met Club Brugge. Het was dan wel in een ander voetbaltijdperk, maar hij geeft nu de indruk dat hij een aantal dingen heeft opgepikt of op z’n minst wíl oppikken van bijvoorbeeld Trond Sollied. En hij heeft er duidelijk heel veel zin in om zich nog eens te bewijzen. Maar of het nu met Wim De Coninck of Henk Houwaart is, ik ben er alleszins zeker van dat Antwerp op geen enkele manier in aanmerking komt voor degradatie.

Anderlecht won met 7-1 van Lierse. Is er opeens een geweldig Anderlecht opgestaan ?

Het is alleszins een teken dat ze weer vrij gemakkelijk scoren. Zelfs al gaat de tegenstander in de fout, een ploeg die vertrouwen mist, maakt geen zeven doelpunten.

Zondag is er Club-Anderlecht. Wat zullen we te zien krijgen ?

Het is een wedstrijd die geweldig tot de verbeelding spreekt, maar natuurlijk geen garantie voor een gòeie wedstrijd. Het wordt zoals altijd tegelijkertijd een match om de knikkers, hé, om de belangrijke punten. Als Brugge wint, slaat het Anderlecht een flink aantal punten terug, dus zou je eigenlijk moeten zeggen dat Brugge die wedstrijd in een zetel kan spelen. Maar dat staat dan weer haaks op de filosofie van Sollied, die er met zijn ploeg altijd voor wil gaan, die er zelfs voor ging toen ze vanuit diezelfde zetel in Lyon konden gaan spelen.

Dus zal Anderlecht in een zetel spelen ? De hele week de underdog uithangen, zondag met man en macht verdedigen en op een diefje de zege proberen te arrangeren ?

Anderlecht komt wel vanuit een – wat de titel betreft – voor velen verloren positie en staat ondertussen weer op de tweede plaats. Dat is de verdienste van : laten we effe abstractie maken van het mooie voetbal en de stijl van het huis, we gaan opnieuw met vijf mensen achterin en een echte libero spelen. Dus ik denk wel dat ze het vanuit die ingesteldheid in Brugge zullen proberen.

Club Brugge en Moeskroen wonnen hun heenwedstrijd van de halve finale van de beker met 3-0 van respectievelijk Lokeren en Sint-Truiden. We gaan dus op een finale Club-Moeskroen af.

Dat kan een zeer mooie finale worden. Moeskroen is een beetje de ploeg van het moment, die toch ook al met 5-2 van Genk won. Tegen Sint-Truiden konden ze op de best mogelijke momenten rekenen op een paar geweldige reddingen van Vandendriessche, en ja… als het moneytime is, dan is daar Zewlakow, dan is daar Ban of dan is daar Mbo Mpenza. Het beschikt wel over gasten die vrij makkelijk een doelpunt kunnen maken.

Woensdag is er vriendschappelijke interland België-Noorwegen. Maakte Robert Waseige een logische selectie ?

Ik denk het, al vind ik het een beetje spijtig voor mannen als – in eerste instantie – Sven Vermant. Hij die het tegen Tsjechië twee keer heel goed deed, zijn plaats verliest bij Schalke en er meteen uitgaat. Nu, dat hoeft voor hem op termijn of voor het WK niks te betekenen. Want ik vind het tegelijkertijd ook wel te begrijpen dat Robert Waseige eens wil zien hoe het met Stefaan Tanghe is, ook een technicien, ook iemand die het enorm koel kan afmaken en dus ook niet toevallig de man die Sollied wou om Vermant bij Brugge op te volgen.

door Christian Vandenabeele

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content