Dat David Beckham met een popster is getrouwd en dat Ronaldo van het bourgondische type is, weet stilaan iedereen. Maar hoe zit het met de levensstijl van onze eigen topsporters ? Onze Man ging op visite bij Nico Van Kerckhoven.

Als de Plopkabouters op tv ‘Het is lente’ beginnen te zingen, is de driejarige RobbeVan Kerckhoven de extase nabij. Nadat hij zich knus en rustig naast de meneer met de pen en het boekje genesteld had, inspireert het liedje hem nu om enthousiast met beide handen op de kussens van de sofa het ritme te slaan – althans, dat lijkt de bedoeling. Notitie nemen van wat papa Nico (35) ondertussen vertelt, wordt onmogelijk. Dan maar alles inzetten op het auditieve geheugen.

“In 2003 werden hier twee huizen in dezelfde stijl gebouwd, volgens het concept sleutel-op-de-deur. Wij woonden toen nog in Duitsland, omdat ik daar voetbalde. Maar het was al duidelijk dat dat geen eeuwigheid meer zou duren. Ik was het reizen daar een beetje moe. Als je er op zaterdag een wedstrijd speelt, moet je vaak op vrijdag al vertrekken. Dat had ik wel gehad. Dit, een mooi huis schuin tegenover mijn ouderlijke nest, was een buitenkans. En dus hebben we het onmiddellijk gekocht. In juni 2005 zijn we er definitief ingetrokken. Lint is de gemeente waar ik altijd gewoond heb, net als mijn vrouw Annick. We voelen ons hier goed.”

Audi

“Vóór ik naar Duitsland ging, vond ik een wagen niet belangrijk. Ik stelde altijd maar een beperkt bedrag voorop dat ik daaraan wilde spenderen. Die belofte aan mezelf smolt echter vrij snel weg toen ik in autoland nummer één belandde. Je wordt daarin meegezogen. Beschouw deze Audi dus gerust als een uitloper van mijn periode in Duitsland.”

Schalke 04

“Oké, ik zal het maar toegeven”, zegt Van Kerckhoven als we een ingekaderd truitje van Schalke 04 passeren dat op de grond staat. “Ik ben iemand die graag uitstelt. Altijd is het : liever morgen dan vandaag. Dit had ik al lang eens moeten ophangen, maar het is er nog niet van gekomen. Het deed deugd om dit cadeau te krijgen, als bedankje voor zes jaar trouwe dienst. Voor een speler die niets betekend heeft, wordt dat niet gedaan.

“Bij mijn ouders liggen nog dertig à veertig truitjes die ik heb bijgehouden. Normaal gezien zou ik er hier de muren op zolder mee aankleden. Maar ik wacht nog wat omdat het nog niet duidelijk is of we wel in dit huis blijven. We hebben aan de andere kant van Lint een oude hoeve gekocht. Daar hebben we twaalfhonderd vierkante meter in plaats van de vijfhonderd hier. Als er nog kinderen bij komen, bouwen we daar een huis.”

Vrouwlief kiest

Bij de binnenhuisinrichting is het meestal Annick die de knopen doorhakt. “Ik ben niet de moeilijkste in dat soort zaken”, zegt Van Kerckhoven. “Bovendien hebben we dezelfde smaak. Er is niks aan het interieur dat me niet bevalt.”

Met de waakzame blik van zijn vrouw tegenover hem, kan hij niet anders dan toegeven dat ook de tuin voornamelijk het terrein van Annick is. “Maar als er zaken om te planten gekocht moeten worden, ga ik wel mee”, probeert Van Kerckhoven nog. Zijn vrouw kijkt meedogenloos. “Dan vraagt ze wel of het mooi is, maar doet ze toch haar zin”, geeft hij het op.

Eieren en spaghetti

“Koken, ik heb het nog nooit geprobeerd”, zegt Van Kerckhoven. “De simpele dingen, zoals eieren en spaghetti, kan ik natuurlijk wel, maar echt een menu klaarmaken, nee. Hoedje af voor een jongen als Jef Delen, die soms wel eens een potje kookt voor zijn vriendin.”

Fietsen

“Bij mijn terugkomst in België heb ik direct een fiets gekocht. In het begin maalde ik behoorlijk wat kilometers. Maar gaandeweg ondervond ik dat dat nefast was voor mijn spieren, die op mijn leeftijd minder snel recupereren. Ik haal hem dus niet zo vaak meer van stal, want ik ken mezelf. Ik kan me nooit intomen. Zo even rustig rondtoeren, dat is niks voor mij. Als ik ga, dan is het om intensief te rijden.

“Vanaf het moment dat ik stop met voetballen op het hoogste niveau, begin ik er weer mee. Hier in Lint is er een wielertoeristenclub, daar sluit ik me dan misschien wel bij aan. Eens een berg van eerste categorie of buiten categorie beklimmen in de Pyreneeën behoort tot de dromen die ik nog koester.”

Robbe

In zijn omgang met de lieve Robbe druipt Nico’s liefde voor zijn zoon eraf. Moeiteloos enthousiasmeert hij zijn oogappel om zijn trein te tonen, om zijn fiets te nemen, om op een bal te gaan trappen – waarbij Robbe overigens een voortreffelijk schot met links demonstreert. “Dat ik hier vaker thuis ben, is vooral met het oog op de kleine heel leuk. Ik probeer veel van mijn vrije uren met hem te spenderen.

“Toen we nog in Duitsland woonden, had ik minder tijd voor hem. Maar toen kon je er ook nog niet veel mee doen. Hij was nog een baby, de voornaamste zaken waren : pap geven en verschonen. Het onderhoud, zal ik maar zeggen.” “Zeg !” roept Annick verontwaardigd. “Op deze leeftijd krijg je van een kind ook veel terug”, gaat Van Kerckhoven door. “Het zou jammer geweest zijn, mocht ik dat gemist hebben.”

KRISTOF DE RYCK