Het hele vorige seizoen, en ook in de voorbereiding op deze campagne, was Louis Bostyn (27) pas derde keeper bij Zulte Waregem. Zeven maanden later heeft hij zich ontpopt tot vaste waarde in het Esseveedoel. Een beloning voor de Ingelmunsternaar die geduldig op zijn kans wachtte en die met beide handen ook greep. Een gesprek.
Onlangs postte Louis Bostyn als Instagram Story een filmpje van zijn nieuwste elektrische gitaar. Een hobby waarmee hij een tweetal maanden geleden, via onlinelessen, is begonnen, maar waar hij al langer van droomde. ‘Al van toen mijn zus ( Charlotte, vier jaar ouder, nvdr) piano en gitaar speelde. Mijn vader moest daar echter niets van weten: ‘Je voetbalt al, wanneer ga je dát doen?’ Later zei ik ook tegen mijn vriendin dat ik op ons trouwfeest vier jaar geleden een liedje van Guns N’Roses met de gitaar zou spelen. Het is er nooit van gekomen, tot nu. Intussen heb ik al 95 procent van Californication van de Red Hot Chili Peppers in de vingers. Rap, ja, maar typisch voor mij: als ik iets echt wil, dan wil ik het goed doen, anders begin ik er niet aan.’
Deschacht is positioneel heel sterk, stuurt continu de andere verdedigers bij, en daar profiteer ik van.’ Louis Bostyn
Niet alleen die laatste eigenschap zegt veel over de gedrevenheid van Bostyn. Ook – al is dat louter toeval – zijn keuze voor Californication. De song die de Red Hot Chili Peppers in 1999 uitbrachten, als kritiek op de fake wereld van Hollywood, op schone schijn- celebrities en hun overdreven drang naar aandacht. Een zonde waar je de West-Vlaming niet op zult betrappen, want in gelijk welk gesprek over Bostyn, als mens, komen steeds dezelfde woorden terug: ‘Nuchter, down-to-earth, bescheiden, goeie gast.’
Dat merkten we al in november 2017, toen we hem voor de eerste keer interviewden. Door een buikspierblessure van Sammy Bossut en de wisselvallige prestaties van de Italiaan Nicola Leali, was hij als 24-jarige opgeklommen tot de nummer één in de pikorde der Esseveedoelmannen, inclusief drie Europese matchen (thuis en uit tegen Vitesse, uit tegen OGC Nice). Zelfs toen relativeerde hij dat al: ‘Ik besef goed dat je in het voetbal de ene week een held bent en de week erna afgemaakt kunt worden. Part of the job. Niemand is onfeilbaar. Wij zijn mensen, hé. ‘
Een mens die niet alleen beide voeten op de grond hield, maar er ook graag de natuur mee opzocht. Tijdens zijn wandelingen met zijn twee jachthonden, mét fotocamera in de hand om vogels te fotograferen. Of tijdens zijn vele hengelpartijen in de Belgische kanalen, zijn vislijn uitwerpend naar baarzen en snoeken. Drie jaar later heeft die lijn plaatsgemaakt voor de gitaar. Alleen de dagelijkse wandeling met zijn jachthonden zit er nog in. In oktober 2018, werd Bostyn, op zijn 25e, immers vader van Jules en dat vraagt vandaag veel tijd.
Zo kon hij ook zijn gedachten verzetten, toen hij de voorbije twee seizoenen als tweede/derde doelman na Sammy Bossut en Eike Bansen alleen in play-off 2 van 2018/19 vijf matchen speelde. ‘Als Jules ‘papa voetbal’ zegt, in zijn keeperspakje dat ik voor hem heb gekocht, dan vergeet je meteen elke mindere training, elke frustratie’, vertelt Bostyn. ‘Vader worden gaf me bovendien een zin voor verantwoordelijkheid: ik voetbal nu ook voor mijn zoon, moet ervoor zorgen dat hij later trots kan zijn. Dat gaf me positieve energie, om te blijven genieten van en te focussen op mijn sport, zelfs al speelde ik niet.’
Nooit gedacht vorig seizoen: ze kunnen de boom in?
LOUIS BOSTYN: ‘Ja, tuurlijk. Zeker toen ik op training een hoog niveau haalde en toch derde keeper bleef. Dan raakte ik ’s avonds soms ontmoedigd. ‘Wat moet ik nog meer doen?’ Waarop mijn vrouw telkens zei: ‘Je gaat morgen weer trainen zoals altijd, met volle goesting.’ En dat was ook zo. Ik heb elke dag het beste van mezelf gegeven. Met het idee: ik mag er niet met mijn pet naar gooien, morgen krijg ik misschien wél een kans.’
Niet simpel als je in beloftewedstrijden in het doel moet staan.
BOSTYN: ‘Vooral niet in matchen met zestien-, zeventienjarigen, want die worden tegenwoordig ook ingezet, waardoor het niveau helemaal anders is. Ik probeerde mezelf dan druk op te leggen, maar dat is toch iets heel anders dan een eersteklasseduel, met inzet. Toen dacht ik weleens: wat sta ik hier te doen?’
Discussie rond contract
Wat was, qua emoties, het dieptepunt?
BOSTYN: ‘Afgelopen zomer. Tijdens de lockdown was ik, als volbloedsporter, hard blijven trainen: fietsen, lopen… Fysiek heel scherp. Gebrand om me te tonen, om te spélen. Ik wist dat ik het kon. Maar toen bleek dat ik opnieuw derde doelman zou zijn, tot de schedelbreuk van Sammy ( tijdens het oefenduel tegen KAA Gent, nvdr). Weliswaar niet zó verrassend, want het was de voortzetting van het hele vorige seizoen. Niettemin was ik aanvankelijk kwaad, ja. Al heb ik niet om uitleg gevraagd. En het ook vlug gerelativeerd en van mij afgezet. ‘Er kan mij niks gebeuren’, zei ik tegen mijn vrouw. ‘Ik heb toch alles.’
Als je zo’n lang contract krijgt van de club waar je al zeven jaar zit, dan moet je niet twijfelen.’ Louis Bostyn
Niks gebeuren? Omdat je contract afliep en je na het seizoen weg kon als vrije speler?
BOSTYN: ‘Moet ik daarop antwoorden? ( lacht) Feit is: ik was derde doelman, het kon alleen maar beter. Door er zelf het beste van te maken, in de wetenschap dat alles in het voetbal plots kan veranderen.’
Je hebt wel aangedrongen op een vertrek, hoorden we?
BOSTYN: ‘Ja. Andere eersteklassers hadden immers concrete interesse. Een definitieve transfer, of een uitleenbeurt, dat maakte me niet uit, zolang ik maar kon spelen. De club heeft toen het been stijf gehouden. En kijk, ze hebben gelijk gehad.’
Was je toen kwaad?
BOSTYN: ‘Ja, maar dat is vergeten en vergeven. Alles is goed uitgedraaid.’
In januari heb je zelfs voor vier jaar bijgetekend. Al heeft jouw manager Stijn Francis blijkbaar lang onderhandeld.
BOSTYN: ‘Ja, een zeven- à achttal weken. Zo’n contract teken je niet elke dag, hé. Voornaamste discussiepunt was de duur: de club wilde verlengen met drie seizoenen plus een optie, maar ik wilde vier jaar. Uiteindelijk kwamen we toch tot een akkoord. Met een beter loon, aangepast aan de status van eerste doelman.’
Je had ook kunnen wachten tot eind dit seizoen, en dan kunnen kiezen tussen misschien nog beter betalende clubs.
BOSTYN: ‘Als je zo’n lang contract krijgt van de club waar je al zeven jaar zit, waar je je als mens bijzonder goed voelt, dicht bij huis ook, dan moet je niet twijfelen. Kan ik zo uitgroeien tot een clubmonument als Sammy Bossut, mooi. Kan ik op termijn nog een stap hogerop zetten, richting een mooie competitie in het buitenland, dan zal ik dat voorstel samen met de club zeker bekijken. Maar nu focus ik alleen op de komende match, dit seizoen. Het kan rap keren, hé. ‘
Zoals na de 0-6 nederlaag op de zesde speeldag tegen Club Brugge, en je de volgende zondag tegen Standard mocht starten, ten nadele van Eike Bansen. Met welk gevoel stond je toen in de spelerstunnel?
BOSTYN: ‘Verrassend was het niet toen de coach me het die zondagochtend vertelde. Ik had het de dag ervoor al tegen mijn vrouw gezegd: ‘Ik denk dat ik ga spelen.’ Want als je geen punten pakt, probeert een trainer alles uit, onder meer van keeper wisselen. Hij gaf me de opdracht om te doen wat ik op training had getoond, om niet nerveus te zijn. En dat was ik ook niet. Ik maakte meteen een klik en dacht: dit is mijn kans, die ga ik pakken! Twijfels? Geen. Alleen gezond nerveus.’
Fan van Buffon
In het interview van goed drie jaar geleden sprak je al over hoe je voor een match telkens goed sliep, dat je je bijna moest forceren om zenuwen op te wekken, door je spelsituaties in te beelden.
BOSTYN: ‘Dat is nog altijd hetzelfde. ( lacht) Ik heb nu zelfs meer vertrouwen. Toen speelde ik mijn eerste wedstrijden op het hoogste niveau, en was alles nieuw. Maar intussen heb ik drie jaar meer ervaring, inclusief een mindere periode. Daar leer je uit.’
Dat vertrouwen straal je ook uit: er stáát iemand.
BOSTYN: ‘Dat groeit met elke match. Net als de coaching van mijn ploegmaats. Op dat vlak heb ik een heel goeie interactie met Olivier Deschacht als leider van de defensie. Hij is positioneel heel sterk, stuurt continu de andere verdedigers bij, en daar profiteer ik van. Hoe beter zij staan, hoe makkelijker mijn werk. Ook goed voor het vertrouwen.’
Op welk vlak ben je nog geëvolueerd?
BOSTYN: ‘Uitvoetballen vooral: korte, lange passen, weten wanneer je een bal het best buiten schiet. Maar ook dat heeft deels met vertrouwen te maken, en met wedstrijdritme. Want op training, zonder druk, kan iedereen een bal goed trappen.’
Je gaat ook heel vlug tegen de grond, voor jouw lengte (1m95).
BOSTYN: ‘Die snelle reflexen heb ik altijd gehad, mede door in mijn eerste jaren bij Zulte Waregem wat kilo’s kwijt te raken. Zo kon ik mijn spieren functioneler gebruiken en werd ik explosiever. Daar trainen we ook dagelijks op. Net als op één-tegen-éénsituaties, waar ik door mijn groot postuur en reactiesnelheid heel sterk in ben. Ik heb zo nog niet veel ballen binnengelaten.’
Spiegel jij je aan een bepaalde keeper?
BOSTYN: ‘ Gianluigi Buffon, al van toen hij in 2006 Italië naar de Wereldbeker leidde. Posters in mijn slaapkamer, achtergrondscherm van mijn gsm: ik was grote fan, als jonge tiener. Die uitstraling! Die grinta op zijn gezicht na een redding! Maar evenzeer zijn pure keeperskwaliteiten: zó compleet. Hem heb ik altijd bestudeerd. Net als Manuel Neuer, die vind ik ook top.
Kies eens één moment van dit seizoen waarover je later tegen je zoon Jules zult vertellen.
BOSTYN: ‘De penalty die ik stop thuis tegen Cercle, in de 89e minuut, bij 1-0. Een slechte wedstrijd van de ploeg, maar toen waren die drie punten, gezien onze klassering, van levensbelang. Qua adrenalinekick te vergelijken met de 0-2-zege op Vitesse in 2017, in de Europa League.’
Francky Dury heeft je erna zelfs heilig verklaard: ‘Dankzij onze Heilige Louis!’
BOSTYN: ‘Dat heb ik ook gelezen. ( lacht) Mijn ploegmaats blijkbaar niet, want ze hebben er niet mee gelachen. En heilig ben ik zeker niet, hoor. Nog geen uitnodiging gehad van het Vaticaan.’ ( lacht)
Wie gaf je de voorbije weken je het mooiste compliment?
BOSTYN: ‘Olivier Deschacht onlangs in Extra Time, toen hij mijn reddingen tegen STVV koos als zijn ‘moment van de week’. Als een speler met zo’n lange carrière je die erkenning geeft… Heel leuk.’
Waren dat jouw mooiste saves dit seizoen?
BOSTYN: ‘Neen, puur technisch gezien was mijn mooiste die thuis tegen Anderlecht. Amuzu trapte richting het zijnet, maar ik kon de bal nog net voor de stuit raken, waardoor hij naast ging. Qua reflex, positiekeuze: top. Helaas is daar weinig aandacht aan besteed in de samenvattingen, terwijl een meer spectaculaire redding als de save van de week wordt bestempeld, en de bal recht op de doelman werd getrapt. De kenners zullen wel gezien hebben welke mooie redding dat was tegen Anderlecht. Bovendien bij 2-2, in de 79e minuut. Ook het moment van zo’n save, of je ermee één of twee punten pakt, is belangrijk, zoals met die gestopte penalty tegen Cercle.’
Je sprak al vaker over de ‘gezonde concurrentiestrijd’ met Sammy Bossut, die je, sinds hij begin november weer hersteld was na zijn schedelbreuk, op de bank houdt. Wat bedoel je met ‘gezond’?
BOSTYN: ‘Ik ken Sammy al zeven jaar, weet intussen perfect hoe hij in elkaar zit en dat hij, als een competitiebeest pur sang, zich niet honderd procent gelukkig voelt. Maar onze relatie is daardoor niet veranderd, we komen nog altijd goed overeen, we maken grapjes, gaan samen naar de trainingscursus ( zie kader, nvdr) en overleggen op training dikwijls over spelsituaties: ‘Waarom doe jij dit anders?’ ‘En jij dit?’ Sammy is 35, heeft veel ervaring en wil die ook delen. Andere oudere keepers zouden zo’n jongere concurrent straal negeren, maar dat is hier zeker niet zo.’
Anderzijds zei Bossut na zijn eerste minuten in de beker stellig: ‘Als het van mij afhangt, sta ik dit weekend al in de goal. Ik ga ervan uit dat ik weldra mijn kans krijg. Pas op, ik respecteer Bostyn, maar wil mijn plaats weer opeisen.’ Wat vond je daarvan?
BOSTYN: ‘Ik relativeer dat, misschien heeft de journalist Sammy’s woorden anders neergeschreven. Daarmee doe je mij niet twijfelen. Ik laat dat allemaal passeren, focus alleen op mezelf. Niets of niemand kan mij nu uit mijn lood slaan.’
Trainerscursus
Louis Bostyn is pas 27, maar denkt al vooruit naar wat hij zal doen na zijn keeperscarrière. Daarom volgt hij nu een UEFA B-trainersopleiding. ‘Samen met Sammy Bossut. Eerst een algemene cursus, vanaf volgend jaar een aparte richting, om een diploma als keepertrainer te behalen – keepers moeten eerst alles van voetbal leren, maar de trainers moeten niets van keepers leren. ( lacht) Op dit moment lijkt me dat zeker een optie voor later, ja. Misschien komt er nog een kindje bij en wil ik later in het weekend meer thuis wil zijn, maar mijn voetbalpassie is zo groot dat ik dat nooit helemaal zal loslaten.’
