Nieuwe gezichten, oude problemen

© belgaimage, photonews

Paars-wit miste voor het derde jaar op rij zijn start. Het nieuwe Anderlecht leek vooral op het oude Anderlecht, dat vorig seizoen door play-off 1 strompelde. Na één speeldag, en met de Conference League voor de deur, moeten Vincent Kompany en Peter Verbeke het team al nieuw leven inblazen.

‘De Brusselse trots is terug.’ Een uur voor de aftrap van het burenduel deelde Union Saint-Gilloise op Twitter een eerste speldenprik uit aan Anderlecht. En het zou niet de laatste zijn van de avond. Het werd een Brusselse derby zonder zwans – daarvoor stond er te veel op het spel. Maar de wedstrijd van Anderlecht leek in vele opzichten op een slechte remake van de competitieopeners van de voorbije twee seizoenen. Vincent Kompany maakte ook nu weer een paar opmerkelijke keuzes, waarvan alleen hij de beweegredenen kent. Voor het derde seizoen op rij begon Vince met een spits die eigenlijk niet in het plaatje past. Twee jaar geleden stond Pieter Gerkens aan de aftrap als valse 9, vorig seizoen mocht Landry Dimata opdraven en zondag was het de beurt aan Isaac Kiese Thelin.

Net als vorig seizoen zal Vincent Kompany zich flexibel moeten tonen.

Anderlecht 1 – Union 3. Na negentig minuten gaf het scorebord aan hoe groot het verschil is tussen een ploeg die een aanvaller opstelt zonder vertrouwen en een team met een vlot scorende spits in de voorlinie. De ontnuchtering was immens, maar op basis van de voorbereiding was de uitslag geen verrassing. Anderlecht speelde op de kop af vijf oefenwedstrijden, waarvan slechts twee met iets dat op een basisploeg leek. Zelfs in de galawedstrijd tegen Ajax moest het publiek zich vergapen aan een veredelde belofteploeg. Eigenlijk was de basiself van Kompany, waarin meer dan ooit een diepe spits en een verdedigende middenvelder ontbreken, niet klaar om weerstand te bieden aan een hypergemotiveerde tegenstander die in de voorbereiding negen duels speelde.

Wesley Hoedt gaat in duel met Dante Vanzeir van Union.
Wesley Hoedt gaat in duel met Dante Vanzeir van Union.© belgaimage, photonews

Dat Anderlecht enkele nieuwkomers haalde om het voetbal van Europees kampioen Italië na te bootsen, werd enkele dagen geleden door Kompany afgezwakt. ‘Ik wil Anderlechtvoetbal brengen. Ik wil niet spelen zoals Italië, niet als Barcelona en niet als Leipzig’, vertelde Kompany tijdens de persconferentie voorafgaand aan de match tegen Union. Maar het was wel degelijk de bedoeling om de spelfilosofie van de Italianen te implementeren. Dat wil zeggen: een team samenstellen zonder echte vedetten, dat techniek koppelt aan hoogwaardige fysieke parameters en een dynamiek creëren waarbij iedereen zover gepusht wordt dat ze als collectief altijd en overal druk kunnen zetten. De realisatie van zo’n project gebeurt met vallen en opstaan, maar vanuit het bestuur is er vertrouwen dat Kompany dat systeem kan overbrengen op de spelers. Net als vorig seizoen zal de coach zich vooral flexibel moeten tonen. In de vorige campagne heeft de ex-Rode Duivel in volle competitie, en zonder volledige voorbereiding, twee keer zijn systeem aangepast. Van een 4-3-3 met echte wingers ging het naar een 4-1-4-1, om uiteindelijk uit te komen bij een 4-2-2-2. Toch werd de voornaamste doelstelling, bij de eerste vier eindigen, vlot gehaald.

VIER KOPMANNEN

Flashback naar eind mei 2020. Anderhalve dag nadat de Pro League de stekker uit de competitie heeft getrokken, maakt Anderlecht, dat op de achtste plaats was gestrand, zijn zogenaamde ‘Plan 2020-2025’ wereldkundig. In het filmpje, waarin de muziek een prominentere rol inneemt naarmate de climax nadert, maakt Anderlecht onder andere bekend dat Marc Coucke een stap opzij zet en de sleutels van de club doorgeeft aan Wouter Vandenhaute. De onderliggende boodschap loopt als een rode draad door de prent: eerst en vooral moet de financiële gezondheid van de club verzekerd worden en daarna moet er op sportief vlak een duidelijk traject gevolgd worden. En dan zou het een kwestie van tijd zijn voor Anderlecht weer zou meespelen voor de prijzen. Het geraamte van het huidige Anderlecht werd toen zwart op wit uitgetekend, maar de voornaamste castleden ( Frank Vercauteren, Vincent Kompany, Wouter Vandenhaute, Marc Coucke en Karel Van Eetvelt) zijn intussen vertrokken of kregen een andere rol toegewezen. Intussen is het duidelijk dat het beleid van het instituut, althans de moderne versie ervan, bepaald wordt door de vier grote kanonnen: Vandenhaute (voorzitter), Kompany (trainer), Jos Donvil (CEO) en Peter Verbeke ( Head of Sports) en dat ze hierbij worden bijgestaan door op-en-top professionals en strategen die de verschillende departementen runnen. Het contrast met het tijdperk onder Roger Vanden Stock is treffend: alle kopmannen van de club kunnen samen door een deur en hebben geen kluis met een verborgen agenda. En er schuilt vooral een visie achter elke beslissing. The process is op en naast het veld een werk van lange adem, waarin ambitieuze figuren hun aspiraties kunnen nastreven.

‘Plan 2020-2025’ kreeg intussen een aanvulling in de vorm van een financieel herstelplan om de schuldenberg van 100 miljoen euro af te bouwen. In het tweede seizoen van het herstelplan, dat opgesteld werd door Donvil, Vandenhaute en Verbeke, is het nog niet de bedoeling om zich voluit in de titelstrijd te gooien. Het bestuur wil blijven inzetten op Neerpede, want de jeugdproducten zijn de motor van het strategische plan. Jeremy Doku en Albert Sambi Lokonga werden de voorbije twee seizoenen voor monsterbedragen verkocht en de kerngedachte is om zelf opgeleide spelers als Yari Verschaeren, Anouar Ait El Hadj, Killian Sardella, Mario Stoeykens en Kristian Arnstad te blijven promoten en hen op het juiste moment te verkopen om het herstelplan te kunnen uitvoeren. Op middellange termijn zal er in de A-kern ook plaats moeten gemaakt worden voor de jongens die daaronder zitten, zoals Julien Duranville, Rayane Bounida, Ethan Butera en Nassim Azaouzi, zodat zij op hun beurt vermarkt kunnen worden. Het tweede onderdeel van het plan spreekt meer tot de verbeelding: op een voorzichtige en doordachte manier de investeringsgraad opschroeven. Investeren in spelers én in vakmensen om de sportieve omkadering te bemannen. Tijdens de eerste golf werden onder andere Craig Bellamy, Head of Recruitment Dries Belaen en videoanalist Kevin Reid aangeworven. Dit seizoen krijgen zij het gezelschap van Aaron Danks, die weggehaald werd bij de Engelse FA en de eerste assistent is van Kompany, beloftentrainer Robin Veldman (ex-Ajax), videoanalist Eliot Tybebo en performance data analist Josephine Knipschild (ex-Ajax) . In het Lotto Park werken ze ook al zes maanden samen met een specialist voor stilstaande fases die actief was op het afgelopen EK.

Josh Cullen en Felipe Avenatti betwisten de bal.
Josh Cullen en Felipe Avenatti betwisten de bal.© belgaimage, photonews

EINDELOZE ZOEKTOCHT

De kapitaalverhoging is een feit, zo wordt bevestigd binnen de club, en in noodgevallen kan paars-wit altijd terugvallen op Marc Coucke. Maar Anderlecht kan het zich niet veroorloven om zotte bedragen te spenderen of een prestigetransfer genre Steven Defour of Sven Kums af te sluiten. ‘Als wij een mindere transfer doen, dan voelen wij dat. Op budgettair vlak wringt dat. Het is geen drama, maar het mag ons niet te vaak overkomen’, klinkt het.

Dat verklaart meteen waarom de zoektocht naar een nieuwe spits – de positie die tijdens de zomertransferperiode de hoogste prioriteit had, samen met die van centrale middenvelder en rechter centrale verdediger – zolang blijft aanslepen. De jobomschrijving was niet om van achterover te vallen: hij moet balvast zijn, het moet iemand zijn met ervaring, hij moet over goede looplijnen beschikken in en rond de zestien en hij moet in staat zijn om high intensity runs te maken. Volgens de berekeningen van het scoutingdepartement kost een spits die aan deze criteria voldoet tegenwoordig 10 miljoen euro, terwijl de directie maximaal 4 miljoen euro per positie wilde spenderen. In het hypothetische geval dat het management groen licht geeft voor zo’n zware investering, zou RSCA met het mes op de keel de rest van het seizoen moeten afwerken.

Bij Anderlecht kijken ze al uit naar juli 2022: dan zullen de contracten van alle spelers, behalve Sanneh en Trebel, ten einde zijn.

Evann Guessand, een 20-jarige aanvaller van Nice, beantwoordde aan het profiel en kon voor een prijsje opgehaald worden in de Ligue 1. Het dossier was al vergevorderd, maar de transactie werd op de lange baan geschoven toen de media de interesse van Anderlecht wereldkundig maakten. In volle onderhandelingen denkt een voorzitter namelijk dat hij het dubbele kan krijgen. Om dat soort situaties te vermijden probeert Verbeke heel vroeg in het tussenseizoen transfers af te ronden – in juni liggen de prijzen wat lager dan in de laatste weken van augustus. Om die reden heeft Verbeke de voorbije maanden de entourage aangesproken van spelers als Thomas Henry en Maxime D’Arpino, zonder evenwel over te gaan tot een concreet voorstel.

Killian Sardella probeert Loïc Lapoussin van de bal te zetten.
Killian Sardella probeert Loïc Lapoussin van de bal te zetten.© belgaimage, photonews

Bij Anderlecht is het besef doorgedrongen dat het bijna onbegonnen werk wordt om Lukas Nmecha en Sambi Lokonga één op één te vervangen. Het is blijkbaar iets waar Verbeke mee worstelt: hij wil Kompany de tools geven om beter te doen dan vorig seizoen, maar hij is ook gebonden aan zijn gelimiteerd budget. Voor de spitspositie is het dus niet uitgesloten dat Verbeke opnieuw een huurdeal opzet. Maar voor zo’n constructie is het nog wachten tot de tweede helft van augustus, want die specifieke markt is nog niet open. Terwijl de supporters in de nek hijgen van Verbeke en zich elke dag afvragen waar de nieuwe spits blijft, werden de datascouts op pad gestuurd om de ideale opvolger te vinden voor Nmecha. Een paar keer per week ontspint zich in de operationele kamer een boeiende discussie tussen Verbeke en zijn team. Bij elk target dat de scouts vinden, worden dezelfde vragen overlopen. Is de speler snel? Wat zegt de data-analyse over zijn hoge-intesiteitsmeters? Trekt hij zijn plan in de kleine ruimtes? Past hij binnen het budget? Is er een onderhandelingsmarge? Hoe zien de doorverkoopmogelijkheden eruit? Kompany gaat vaak langs bij de scouts en hij weet dus perfect waarmee zij bezig zijn.

LOONMASSA VERMINDEREN

De uitbouw van een ploeg die zich opnieuw in de top vier moet nestelen, is één zaak. Het sportieve departement hield zich de voorbije maanden ook bezig met het schoonvegen van de kleedkamer. In april stond de teller van het aantal spelers die weg moesten op veertien. Met het vertrek van Kemar Lawrence (Toronto), Knowledge Musona (Al-Tai), Thierry Lutonda (RKC Waalwijk), Peter Zulj (Basaksehir) en Ognjen Vranjes (AEK Athene) werd een deel van de ballast, die jaren geleden werd opgetrokken door Herman Van Holsbeeck en Luc Devroe, overboord gekieperd. Staan nog op de transferlijst: Sieben Dewaele, Adrien Trebel, Zakaria Bakkali, Kenny Saief, Aristote Nkaka, Bubacarr Sanneh, Jevgen Makarenko, Ilias Takidine en Mustapha Bundu die tegen Union mocht invallen in afwachting van een nieuwe spits. Voor Timon Wellenreuther en een aantal jongens van wie Kompany na de stage vond dat ze niet voldoende zouden renderen binnen zijn stramien, wordt ook een oplossing gezocht. De overbodige spelers tot het einde van de zomer in de B-kern vasthouden is geen optie, want de loonmassa moet gecomprimeerd worden. Bij Anderlecht kijken ze al uit naar juli 2022: tegen dan zullen de contracten van alle spelers, behalve Sanneh en Trebel, ten einde zijn en zal er meer ruimte zijn om een financieel risico te nemen. De uitgespaarde loonmassa zou overeenkomen met het transferbudget van een goede spits. Verbeke zal vanaf de zomer van volgend jaar dus niet meer met een halfgevulde portefeuille naar de onderhandelingstafel moeten trekken en in het derde jaar van het herstelplan zal Anderlecht wellicht de weg naar boven helemaal kunnen inzetten. Er wordt binnenskamers goed gewerkt en er is een positieve curve merkbaar in de sportieve resultaten, maar zelfs de vierde plaats van vorig seizoen is Anderlecht onwaardig. Intern is iedereen er wel van overtuigd dat ze aan de voorsprong van Club Brugge en Genk kunnen morrelen. Vandenhaute kondigde het vorig jaar al aan: het is niet de vraag of Anderlecht wil terugkomen. Neen, Anderlecht zál terugkomen.

Vincent Kompany: 'Ik wil niet spelen zoals Italië, niet als Barcelona en niet als Leipzig. Ik wil Anderlechtvoetbal brengen.'
Vincent Kompany: ‘Ik wil niet spelen zoals Italië, niet als Barcelona en niet als Leipzig. Ik wil Anderlechtvoetbal brengen.’© belgaimage, photonews

Progressieve sportief directeur

‘In Peter Verbeke we trust!’ ‘Peter Verbeke, dames en heren. Respect.’ ‘Peter Verbeke is onze beste transfer in jaren.’ Op de sociale media van Anderlecht staat het bol van dankwoorden en liefdesverklaringen richting Peter Verbeke. Bij elke nieuwe inkomende transfer explodeert de populariteitsmeter van de West-Vlaming, maar in tegenstelling tot enkele van zijn voorgangers – de namen mag u zelf invullen – zou hij het liefst op de achtergrond blijven, zeg maar helemaal opgaan in het decor van Neerpede.

Verbeke is in het dagelijkse leven een controlefreak, iemand die alle parameters wil beheren en beheersen. Maar hij beseft ook dat een sportief directeur maar zo goed is als de individuen die door hem gerekruteerd werden en daarom probeert hij zich op te werpen als een vertrouwenspersoon van de spelers. Hij wil weten wat er omgaat in het hoofd van nieuwkomer Sergio Gómez. Hij wil zeker zijn dat de achttienjarige Congolees Isaac Tshibangu, die voor het eerst in Europa vertoeft, niet verloren loopt in zijn nieuwe thuishaven. De dertiger gelooft dat hij in zijn functie als sportief directeur een impact kan hebben op het welzijn van een speler en dat elk gewonnen procentpunt de prestaties op het veld positief kan beïnvloeden.

In zijn zoektocht naar versterkingen hecht Verbeke minstens evenveel belang aan het menselijke aspect als aan de fysieke capaciteiten van zijn rekruten. Vorig jaar was hij dus opgetogen toen Josh Cullen, in het gezelschap van zijn vader, het parkeerterrein van Neerpede op reed in een kleine wagen. De twee waren met de auto vanuit Engeland afgereisd en Verbeke wist meteen dat de Ier enorm veel honger had om voor Anderlecht te spelen. Eind juni hield Verbeke ook een goed gevoel over toen hij Gómez in actie zag tijdens de medische testen. De twintigjarige Spanjaard viel bijna van de loopband en maakte indruk tijdens de sprongtesten ‘Wij hadden aan Sergio gezegd dat het record in handen was van Francis Amuzu en Jeremy Doku. Hij moest maar twee keer springen, maar hij heeft die sprong minstens tien keer overgedaan. Hij zei telkens: laat mij nog eens doen. Het record hield stand, maar op basis van zijn attitude wist ik dat het goed zat. Majeed Ashimeru is een ander geval. ( lacht) Als je hem alleen met de dokters laat, stopt hij al met lopen na acht minuten. Als ik ernaast sta, loopt hij het dubbele. Dat is typisch Ashimeru.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content