De vijf trainerswissels die in deze competitie werden doorgevoerd, leverden tot dusver nauwelijks enig effect op. Zowel Bergen, Antwerp, Sporting Charleroi, Lokeren als AA Gent zitten verder met oude problemen opgezadeld, maar de verantwoordelijke dirigenten wringen zich in allerhande bochten om deze vervangingen goed te praten. Zo vertelde Paul Bistiaux, de nochtans intelligente secretaris van Antwerp, dat de discipline onder Doy Perazic is verbeterd en dat de spelers niet langer als zombies op het veld staan. Dat is leuk om horen voor René Desaeyere en het is heel collegiaal ten opzichte van een man die in het begin van het seizoen door het bestuur werd aangesteld en toen alle lof kreeg. Op de vraag waarom een kentering onder Perazic uitbleef, vertelde Bistiaux ook nog dat het in het voetbal uitgesloten is dat je er van de ene op de andere week een halve ploeg uitgooit. Dat pleit niet echt voor de competentie van de huidige bestuursploeg, die onder aanvoering van Eddy Wauters de verantwoordelijkheid draagt voor de samenstelling van de selectiegroep. De trainer wordt daarin op de Bosuil nauwelijks gekend.
Alle uitspraken zijn kennelijk goed om niet de hand in eigen boezem te moeten steken. Bij Bergen geldt voorzitter Domi- nique Leone als een gewiekste zakenman, maar vorige week debiteerde hij zonder verpinken dat er onder de nieuwe trainer Sergio Brio sprake is van meer concentratie en een betere fysieke conditie. Een dikke maand nadat de Italiaan daar een 55-urenweek invoerde, gleed de ploeg in de beker zwaar onderuit tegen vierdeklasser Verbroedering Denderhoutem. Bij AA Gent verkondigde voorzitter Ivan De Witte dat hij ervan overtuigd is dat de werkwijze van Herman Vermeulen beter zou aansluiten bij deze groep. Alsof je tot deze ontdekking bent gekomen vier maanden nadat de trainingen zijn begonnen. En bij Sporting Charleroi liet voorzitter Abbas Bayat horen dat Dante Brogno over te weinig ervaring beschikt, alsof ook dat plots een nieuw gegeven is.
Bestuurders, hoe succesvol ze buiten het voetbal ook zijn, drijven puur op emotie. Ze willen graag het voetbal met het bedrijfsleven vergelijken, maar als het erop aankomt, nemen ze bij verkeerde beslissingen absoluut geen verantwoordelijkheid en pakken ze uit met uitspraken die ieder niveau missen. Bij tweedeklasser Sporting West werd er vorige week een klucht opgevoerd die uniek moet zijn in de geschiedenis van ons voetbal. Niet eens twee weken nadat Henk Houwaart als nieuwe trainer was binnengehaald, versaste die spoorslags naar Cyprus. Los van het gegeven dat Houwaart na deze vaandelvlucht nu wel definitief moet verbrand zijn bij Belgische clubs, kwamen ze in Harelbeke achteraf tot de vaststelling dat de Hagenaar ongeïnteresseerd en als trainer voorbijgestreefd was. Niemand die in de gesprekken vooraf kennelijk deze inschatting maakte. Maar ook hier blijven de mensen die beslisten om Hein Vanhaezebrouck te dumpen en Houwaart binnen te halen buiten schot.
Wetenschappelijke studies hebben al lang aangetoond dat trainerswissels geen zin hebben en niet meer zijn dan ondoordachte wanhoopspogingen om een situatie om te buigen. Veel belangrijker is het om de temperatuur binnen een groep aan te voelen en te anticiperen op wat gaat komen. Contracten worden bij succes gemakkelijk verlengd omdat het in de roes van de euforie moeilijk blijft om rationeel te denken. Lokeren is niet de enige club die dat ervoer.
Los daarvan dient een door het bestuur aangestelde trainer ook in moeilijke tijden het vertrouwen te krijgen om te werken. Anders veroordeel je je eigen beleid. Heusden-Zolder demonstreerde hoe het kan door loyaal te blijven tegenover Peter Balette en triomfeert nu na twee competitieoverwinningen en een bekerstunt in Genk. En ook Standard ging niet overslag toen het begon te kwakkelen. Dat zal best te maken hebben met de ruggensteun die Dominique D’Onofrio van zijn broer Luciano krijgt, maar het onderstreept ook het terechte vertrouwen in een trainer die een even ontspoorde ploeg, de bekeropdoffer van zondag ten spijt, weer in het gelid kreeg. Vakmanschap zal D’Onofrio tonen als hij in deze snel overkokende club het hoofd koel houdt en zo voor een sportieve continuïteit zorgt die tot dusver altijd ontbrak. Want als er in dit land een vereniging is die trainers lang als wegwerpartikelen beschouwde, dan is dat Standard.
door Jacques Sys
Trainerswissels zijn ondoordachte wanhoopspogingen.
