Philippe Gilbert domineert de klimklassiekers.

Geen enkele Belg die aan winnen denkt in de Ronde van Lombardije. Zelfs deelnemen is er vaak te veel aan.” Zo begon nauwelijks twee jaar geleden een voorbeschouwing in een Vlaams dagblad. Het was jarenlang de teneur in de vaderlandse pers aan de vooravond van een wedstrijd waarin veel geklommen moest worden.

Dan volgde 2009, Luik-Bastenaken-Luik. Op twintig kilometer van de aankomst rijdt een 26-jarige Waal alleen aan de leiding. Het is de eerste keer dat hij de finale kleurt van een klimklassieker. Maar hij wordt algauw voorbijgeraasd door de ontketende Andy Schleck. Als een nieuweling uit het wiel gereden, verklaart hij zelf na afloop. Zijn uitspraak is koren op de molen van al wie dan nog denkt dat Philippe Gilbert een te beperkte motor heeft.

Maar de man die zaterdagavond in Brussel voor het tweede jaar op rij tot de Flandrien werd verkozen, eiste in nauwelijks anderhalf jaar de status op van heerser in de zwaarste klassiekers. Was Fabian Cancellara dit seizoen ongenaakbaar op de kasseien, dan knalde er dit jaar niemand sneller tegen een helling aan dan Philippe Gilbert. Zaterdag, in het koude en natte Lombardije, kneep de kopman van Omega Pharma-Lotto in een lang uitgesponnen finale de concurrentie dood.

Voor een deel profiteert de eigengereide Waal van de grote dopingschoonmaak onder de Spaanse en Italiaanse renners, die jarenlang alomtegenwoordig waren in de klauterkoersen. Maar het succes van Gilbert is vooral een verhaal van ouderwetse werkkracht. Zoals in de tijd van zijn mentor Dirk De Wolf: met weinig gecijfer, maar extreem lange duurtrainingen. Essentieel daarbij is dat Gilbert hard gewerkt heeft aan een hogere trapfrequentie, zodat hij nu in de finale van een lange klassieker meer krachten in reserve heeft dan vroeger. Ook mentaal is Gilbert een antieke coureur. Hij omzeilt schijnbaar moeiteloos de moderne klip van de decompressiedrang, waar Tom Boonen en Stijn Devolder al tegenaan voeren. Een seizoen lang blijft Phil eerzuchtig en koershongerig.

Met twee keer Parijs-Tours, de Amstel Gold Race dit voorjaar en de jongste twee edities van de Ronde van Lombardije heeft Gilbert nu vijf topklassiekers op zak. In onze najaarsspecial van Sport/Wielermagazine plaatste een vakjury hem op de 31e plaats in de top 50 van de beste Belgische renners sinds de Tweede Wereldoorlog. Dat is negentien plaatsen lager dan Tom Boonen, die al nationaal en wereldkampioen werd, Touretappes won, evenals de groene trui en vijf voorjaarsmonumenten.

Maar Gilbert kan nog een eind klimmen op deze ranglijst. Niemand die er nog aan twijfelt dat hij het WK en alle klassiekers kan winnen, behalve Parijs-Roubaix misschien. Zijn impulsiviteit, die hem op het BK en het WK de das om deed, zal met de jaren temperen. En om zijn droomkoers Luik-Bastenaken-Luik te winnen moet hij misschien maar eens zijn weerstand tegen de hedendaagse specialisatietendens opgeven en volgend jaar de Ronde van Vlaanderen overslaan.

door benedict vanclooster

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content